Tegenwoordig lijkt het daarop carrières in de forensische wetenschap zijn overal. Specialisten worden naar voren gebracht en op de tribune gezet in spraakmakende processen, experts worden voortdurend geïnterviewd voor analyses op het nieuws en televisieprogramma's zoals CSI portretteren de glorie en intriges van onderzoeken op plaats delict.
Jonger dan het lijkt
Verrassend genoeg, terwijl het gebruik van wetenschap in strafrechtelijke onderzoeken op de een of andere manier al bestond Sinds vóór het Romeinse Rijk bestond het idee van forensische wetenschap als discipline en carrière nauwelijks 100 jaar oud. Het is pas de afgelopen eeuw dat wetshandhavingsinstanties en rechtssystemen zo sterk zijn gaan vertrouwen op het gebruik van wetenschappelijke praktijken bij onderzoek naar plaats delict.
Tot het midden van de negentiende eeuw was het gebruik van wetenschap bij onderzoeken was bekend en besproken, maar de juiste toepassing van wetenschappelijke principes was nog niet volledig uitgewerkt. Door de geschiedenis heen zijn er voorbeelden geweest van verschillende bewijsstukken die tot veroordelingen of vrijspraken leidden, die in overeenstemming leken te zijn met wat we nu als forensisch onderzoek beschouwen.
Versnelde vooruitgang
In de negentiende eeuw kwam de toepassing van het wetenschappelijke principe op strafrechtelijk onderzoek echter in een stroomversnelling. Kleding en groentegranen werden gebruikt om verdachten op de plaats van het misdrijf te plaatsen. De uitvinding van de camera bracht het gebruik van fotografie met zich mee om plaatsen delict te documenteren en te bewaren. Er werd ontdekt dat waterstofperoxide schuimt als het oxideert wanneer het in contact komt met hemoglobine, wat het vermogen aantoont om te testen op de aanwezigheid van bloed.
Al deze ontwikkelingen kwamen snel en heftig en zorgden samen voor een hernieuwde ijver voor de wetenschap binnen het domein van de criminologie. Mysterieromans en detectiveverhalen werden populair in de reguliere cultuur, geleid door belangrijke personages zoals de iconische Sherlock Holmes van Sir Arthur Conan Doyle.
Vingerafdrukken banen de weg
Uiteraard waren dit allemaal belangrijke aspecten van de verspreiding van de forensische wetenschap als discipline. Misschien wel de belangrijkste vooruitgang was echter het onafhankelijke werk van de Engelsen Henry Faulds en William Herschel en de Amerikaanse wetenschapper Thomas Taylor, waarin de het unieke karakter van menselijke vingerafdrukken en hun potentiële gebruik bij het identificeren van mensen, wat leidt tot de codificatie en standaardisatie van geaccepteerde praktijken binnen de forensische wetenschap.
Dr. Edmond Locard, Pionier
Geen enkele vermelding van de geschiedenis van de forensische wetenschap zou compleet zijn zonder het enorme te bespreken bijdragen van Dr. Edmond Locard, een Franse wetenschapper en criminoloog die rechten had gestudeerd geneesmiddel. Locard stelde het idee voor dat 'alles een spoor achterlaat', een principe dat tegenwoordig de overhand heeft bij onderzoek naar plaats delict.
Het Exchange-principe van Locard omarmde het idee dat alles en iedereen die een plaats delict betreedt, een stukje bewijsmateriaal achterlaat. Op dezelfde manier neemt iedereen en alles een stukje van de plaats delict mee als ze vertrekken.
Het eerste misdaadlab
Locards geloof en onderzoek brachten hem ertoe de politie in Lyon, Frankrijk, ervan te overtuigen hem een kantoor en staf te geven om bewijsmateriaal verkregen uit misdaden te analyseren. De twee zolderkamers en zijn twee assistenten werden al snel het eerste misdaadlaboratorium ter wereld.
Specialisatie Forensische Wetenschappen
Tegenwoordig is het veld van de forensische wetenschap vrijwel geëxplodeerd. Technologische vooruitgang maakt een betere analyse en begrip van wetenschappelijke principes in alle soorten bewijsmateriaal mogelijk. Hierdoor kunnen onderzoekers van plaats delict zich uitbreiden en expertise opdoen op gebieden zoals bloedvlekpatroonanalyse En ballistiek.
DNA-analyse
De vooruitgang van de twintigste eeuw was grotendeels gebaseerd op de basis die in de negentiende eeuw was gelegd, waarbij de technieken voor zowel de analyse als het behoud van bewijsmateriaal werden geperfectioneerd. Maar aan het eind van de 20e eeuw kwam misschien wel de grootste doorbraak in het onderzoek naar plaats delict sinds het nemen van vingerafdrukken tot de standaardpraktijk kwam met de komst van DNA-analyse en identificatie.
De toekomst van de forensische wetenschap
Het recente gebruik van DNA in strafrechtelijke onderzoeken heeft niet alleen geleid tot de positieve identificatie van talloze mensen criminelen, maar het heeft ook geleid tot het ongedaan maken van eerdere veroordelingen en de vrijlating van honderden onschuldigen mensen. Met nieuwe ontwikkelingen op het gebied van politietechnologie en computerwetenschap zullen onderzoek naar plaats delict en forensische wetenschap alleen maar nauwkeuriger worden naarmate we de toekomst tegemoet gaan.
Werken in de Forensische Wetenschappen
Werken als onderzoeker op een plaats delict kan een uiterst lonend vooruitzicht zijn. Omdat het vakgebied nog relatief nieuw is, carrières in de forensische wetenschap kan u op de hoogte brengen van nieuwe technieken, technologie en onderzoek. Bovendien zul je goed kunnen slapen, wetende dat je eraan werkt om gerechtigheid te brengen en anderen te helpen.
