Hoewel frivole rechtszaken niet ongebruikelijk zijn in de huidige litigieuze omgeving, vallen sommige op omdat ze zo belachelijk zijn. Hier zijn zeven voorbeelden.
De broek van $ 67 miljoen
In 2005 bracht een bestuursrechter in Washington D.C. een broek naar een plaatselijke stomerij om deze te laten vermaken. Toen de rechter een paar dagen later de broek ging ophalen, ontdekte hij dat ze er niet waren. De bedrijfseigenaren, een stel genaamd Chung, hadden ze per ongeluk naar de verkeerde locatie gestuurd. De broek werd snel gevonden, maar de rechter beweerde dat hij niet van hem was en weigerde hem aan te nemen.
De rechter klaagde vervolgens de stomerijen aan voor $ 67 miljoen. Hij beweerde dat de Chungs er niet in waren geslaagd het bordje 'tevredenheid gegarandeerd' in de winkel te respecteren. Hij beweerde ook dat de Chungs, door de garantie niet na te komen, zeven afzonderlijke schendingen van de consumentenbeschermingswet van Washington D.C. hadden begaan. Een rechtbank in DC was het daar niet mee eens en oordeelde in het voordeel van de Chungs. De rechter ging in beroep, maar verloor uiteindelijk de zaak.
Die advertentie was gewoon te eng!
In 2014 klaagde een vrouw uit New York Showtime Networks, CBS Outdoor Americas, de stad New York en twee transportautoriteiten aan voor een blessure die ze opliep bij een val veroorzaakt door een enge poster. De vrouw beweerde dat ze op een trap in Grand Central Terminal was toen ze een advertentie zag voor het tv-programma 'Dexter'. De advertentie bevatte een foto van Michael C. Hall, die in de show een seriemoordenaar speelt, met zijn gezicht bedekt met cellofaan.
De vrouw beweerde dat het beeld een ‘shockvertisement’ was die zo verontrustend was dat ze van de trap viel. Ze beweerde dat de beklaagden aansprakelijk waren voor de verwondingen die ze opliep aan haar rechtervoet en enkel.
De beklaagden voerden aan dat ze niet verplicht waren de vrouw tegen de advertentie te beschermen, dat haar reactie erop onvoorspelbaar was en dat ze niet verantwoordelijk waren voor haar val. De rechter was het daar uiteindelijk mee eens. Hij heeft de zaak afgewezen omdat de vrouw er niet in was geslaagd een bewijsstuk voor te leggen oorzaak van de actie.
Je hebt inbreuk gemaakt op het patent dat ik niet had!
Een goochelaar genaamd David Roller klaagde de illusionist David Copperfield aan octrooi inbreuk. De heer Roller beweerde dat hij zijn goddelijke krachten had gepatenteerd en dat de heer Copperfield deze zonder zijn toestemming had gebruikt. In werkelijkheid had meneer Roller geen patent op zijn goddelijke krachten aangevraagd of verkregen.
Toen de heer Copperfield een motie indiende om de rechtszaak af te wijzen, met het argument dat er geen patent bestond, diende de heer Roller een gewijzigde klacht in. Deze keer beweerde hij dat de heer Copperfield en verschillende andere personen hadden samengespannen om hem te vermoorden. De rechtbank merkte op dat de eiser geen feiten had aangevoerd om zijn bewering te staven en dat hij een lange geschiedenis had van het aanspannen van lichtzinnige rechtszaken, waaronder eerdere claims tegen de heer Copperfield. De rechtbank heeft de rechtszaak van de heer Roller afgewezen en hem uitgesloten van het indienen van soortgelijke claims in de toekomst.
Maar mijn fantasieën zijn nooit uitgekomen!
Een man uit Michigan klaagde Anheuser-Busch aan wegens vermeende overtreding van de prijs- en reclamewet van de staat. Volgens de rechtszaak plaatste het brouwerijbedrijf advertenties met afbeeldingen van mooie vrouwen en tropische omgevingen. De advertenties waren bedrieglijk en misleidend omdat ze suggereerden dat iemands fantasieën werkelijkheid konden worden. Ze lokten de eiser en andere leden van het publiek ook uit om de producten van het bedrijf te drinken. Anheuser-Busch wist dat zijn producten potentieel gevaarlijk waren, omdat ze tot verslaving en andere gezondheidsproblemen konden leiden. De eiser eiste meer dan $ 10.000 aan schadevergoeding voor lichamelijk en geestelijk letsel, emotioneel leed en financieel verlies.
Een rechtbank accepteerde de claims van de man niet en oordeelde in het voordeel van Anheuser-Busch. Een hof van beroep was het daarmee eens. Het stelde vast dat de afbeeldingen in de advertenties niet frauduleus waren, maar eenvoudigweg puffend. Het oordeelde ook dat de brouwerij niet verplicht was de eiser te waarschuwen, aangezien de risico's van alcoholische dranken algemeen bekend zijn.
Er zit nog steeds lippenbalsem in de tube!
Een vrouw uit Californië heeft Fresh Inc., de fabrikant van Sugar Lip Treatment lippenbalsem, voor de rechter gedaagd. Ze beweerde dat Fresh consumenten had misleid over de hoeveelheid balsem die in de tubes met lipverzorging zat. Haar rechtszaak beweerde dat consumenten slechts toegang hadden tot 75 procent van de lippenbalsem in elke tube. De overige 25 procent bleef op de bodem van de tube zitten en kon niet ‘op de bedoelde manier’ (van de tube tot aan de lippen) worden aangebracht. In haar rechtszaak werd Fresh beschuldigd van ongerechtvaardigde verrijking en het overtreden van drie nationale consumentenbeschermingswetten.
Een districtsrechtbank heeft de zaak afgewezen en een hof van beroep heeft de zaak bevestigd. Het hof van beroep oordeelde dat het productetiket nauwkeurig de hoeveelheid lippenbalsem in elke tube omschreef. Bovendien konden consumenten beslissen of het de moeite waard was om de resterende balsem met een vinger of een klein voorwerp eruit te graven.
Er zit lucht in die doos snoep!
Een man uit Missouri probeerde een class action-rechtszaak aan te spannen tegen de Hershey Company, waarbij hij beweerde dat de dozen met Reese's Pieces en Whoppers-snoepjes die hij had gekocht te veel lucht bevatten. De man kocht de snoepjes al minstens tien jaar en de hoeveelheid lucht in de dozen was niet veranderd. Toch spande hij een rechtszaak aan waarin hij beweerde dat Hershey de wet op de consumentenbescherming van Missouri had overtreden. Ook beschuldigde hij het bedrijf van ongerechtvaardigde verrijking.
De rechter verwierp de zaak en stelde dat de eiser er niet in was geslaagd te bewijzen dat hij gewond was geraakt. De eiser had ook niet bewezen dat Hershey een oneerlijk voordeel had verkregen.
Bedoel je dat ijskoude drankjes eigenlijk ijs bevatten?
In 2016 klaagde een man uit Illinois Starbucks aan omdat hij een verkeerde voorstelling had gegeven van de hoeveelheid vloeistof in zijn koude dranken. De man beweerde dat Starbucks klanten bedroog door ijs toe te voegen aan koude dranken, waardoor de hoeveelheid vloeistof in de kopjes verminderde. In zijn rechtszaak werd schadevergoeding geëist voor tal van overtredingen, waaronder fraude, schending van de uitdrukkelijke garantie, ongerechtvaardigde verrijking en schendingen van verschillende staatswetten ter bescherming van de consument.
Een federale rechter heeft de zaak afgewezen en vastgesteld dat de eiser er niet in was geslaagd te bewijzen dat de reclame van Starbucks misleidend was. De rechter was het eens met het argument van Starbucks dat een redelijke consument die een ijsdrank bestelt, verwacht dat de drank zowel vloeistof als ijs bevat.
