Hoewel de kwaliteit van de speler waarover een coach beschikt de fundamentele factor is in hoe een team presteert, kunnen voetbalformaties ook een beslissende invloed hebben op het verloop van een wedstrijd. Sommige professionele coaches zweren bij bepaalde formaties, met Fabio Capello bekend als een 4-4-2 man, Jose Mourinho een voorstander van de 4-3-3 en Rafael Benitez een gelovige in de 4-2-3-1.
Hier is een blik op vijf populaire formaties in het hedendaagse voetbal.
Dit is een beproefde en vertrouwde formatie die voor veel coaches succes heeft gebracht. Toch, de meest populaire formatie in het wereldvoetbal, zorgt de 4-4-2 voor een goede balans gedurende de hele wedstrijd kant, meestal met een verdedigende middenvelder in dienst en een van de frontmannen die achter de speelt ander.
Deze formatie lijkt op papier misschien een aanvallende formatie, maar dat is niet altijd het geval aangezien een coach als Mourinho de twee wijds kan instrueren. spelers in de voorste drie om terug te vallen en de aanvallende invallen van de brede mannen van de tegenstander te stoppen, wat betekent dat het meer op een 4-5-1 kan lijken bij keer. Maar het kan ook bevorderlijk zijn voor vloeiend aanvallend spel, met
Niet zo populair als vroeger, het is een veel zeldzamer gezicht om coaches van het hoogste niveau te zien spelen met drie centrale verdedigers. Maar het zorgt voor een goede slagkracht bij het verdedigen en maakt het moeilijk voor tegenstanders om in de tegenaanval te gaan. De formatie is zwaar voor de vleugelverdedigers, die naar verwachting longbrekende runs naar voren zullen maken, terwijl ze ook hun verdedigende taken uitvoeren. Het is ook aan twee van de centrale middenvelders om regelmatig naar voren te komen.
Champions League coaches gebruiken regelmatig de 4-5-1, vooral buitenshuis, omdat ze de zaken achterin strak willen houden en op de tegenaanval willen spelen. Wanneer coaches het middenveld willen vullen en het de tegenstander moeilijk willen maken om hun team binnen te dringen, zullen ze dat doen kiezen vaak voor de 4-5-1, wat een vermoeiend systeem is voor de eenzame spits die de bal moet vasthouden en loopt.
De 4-2-3-1 kan moeilijk zijn om tegen te verdedigen als de drie spelers achter de spits het vakmanschap en de vaardigheid hebben om verdedigers van de tegenstander naar buiten te lokken en ballen voor hun teamgenoten te leveren. De twee middenvelders die voor de achterste vier zitten, zorgen ook voor meer degelijkheid, waarbij beide verdedigend sterk moeten zijn, en ten minste één die goed genoeg is om de bal van de verdedigers te pakken en goede passes te geven aan de meer aanvallende spelers van het team spelers.
