Buiten Hoogspanning Tattoo
Dit is wat High Voltage Tattoo op N. La Brea Avenue eruit ziet. Het was zo ingetogen dat we er eigenlijk langs reden en moesten omdraaien en terugkomen. Er is een McDonald's ongeveer een blok verderop in de straat met voldoende parkeergelegenheid, vooral op een maandagavond, dus we parkeerden en liepen toen naar de winkel.
In de winkel
Ik was blij om te zien dat de winkel niet druk was, dus ze moesten het niet te druk hebben om te praten. We wierpen een blik in de winkel, liepen een paar keer heen en weer en vingen nauwelijks een blik van iemand daar. Dus toen ging ik aan de balie staan en de man die daar zat - Mr. Personality - keek me boos aan en ging toen terug naar zijn papierwerk of wat hij ook aan het doen was. Geen enkele persoon zei hallo of vroeg of ze konden helpen. hmm...
Mag ik een manager spreken?
Dus, na nog een paar keer heen en weer te ijsberen, veinzend interesse in de flipperkasten en de doodskist op de voorkant van de winkel, trok ik eindelijk de aandacht van een jong meisje en vroeg of ik alsjeblieft kon praten met een manager. Natuurlijk moest ze eerst weten waarom, dus ik legde uit dat ik bij About.com/New York Times was en graag wat foto's in de winkel zou maken en iemand zou willen interviewen als ze tijd hadden. Dus ze ging de manager halen en raad eens wie het was? Meneer Persoonlijkheid zelf! (Blijkt dat zijn naam Dennis is.)
Het touw
Ik legde meneer Personality beleefd uit wie ik was en waarom ik wat foto's in de winkel wilde maken en hij vertelde me dat ik kon alle foto's maken die ik wilde vanaf de voorkant van de winkel, maar ik mocht het fluwelen touw dat aan weerszijden van de voorkant hing niet oversteken bureau. Ik denk bijna dat ik een verontschuldigende toon in zijn stem hoorde toen hij uitlegde dat "ze" echt manisch worden over mensen die door de winkel dwalen. Ik weet niet zeker wie "ze" zouden moeten zijn, maar blijkbaar hebben "ze" niet veel ervaring met klantenservice en het welkom laten voelen van potentiële klanten. Als ik mezelf thuis kan voelen en de volledige rondleiding door een andere winkel in het land kan krijgen, zou het bij L.A. Ink niet anders moeten zijn en het kan me geen moer schelen wie "ze" denken dat ze zijn.
Voorbij het gordijn
Nadat ik een paar snelle foto's had gemaakt vanaf de voorkant van de winkel en me had voorbereid om te vertrekken, kwam er een jonge man naar me toe en zei dat ik toch over het touw mocht. Ze vertelde me dat "ze zei" dat ik het kon, zolang ik niet verder ging dan het fluwelen gordijn achterin - ik moest het vragen wie hij bedoelde met "zij" en hij zei dat Kat Von D zelf toestemming had gegeven om foto's in de winkel te maken. Ze was in een achterkamer achter dat gordijn, maar zat midden in een privé-afspraak. Dus, bedankt, Kat, dat ik voorbij het touw mocht stappen en wat foto's mocht maken. Helaas was er niet veel te zien dat ik niet van de voorkant van de kamer kreeg - er was geen aanbod van een rondleiding of zelfs om de sterilisatieruimte te bekijken, en niemand bood zijn tijd aan voor een interview. Ik dwaalde eigenlijk doelloos rond en maakte een paar foto's, klaar om te vluchten en uit deze onherbergzame omgeving te komen.
Voorbij het gordijn
Deze man - ik geloof dat dit Nate is - glimlachte naar me terwijl ik naar me toe leunde om hem van dichterbij te bekijken terwijl hij aan het werk was. Omdat hij het duidelijk druk had, onderbrak ik hem niet, maar ik waardeerde de erkenning wel. Mojo daarentegen, die aan de andere kant van de kamer aan het tatoeëren was, sprak alleen met mij om het mij te vragen niet zo dicht (ik was ongeveer 15 cm) bij de tafel staan waar de cliënt op lag terwijl hij werkte. Zeker geen probleem! Ik krijg alleen maar meer en meer warme donsjes hoe langer ik hier blijf.
Yede en Meds
We hebben deze lieve mensen uit Denemarken ontmoet. Dit zijn Yede (rechts) en haar neef Meds (links). Ze wisten niet eens van het tv-programma LA Ink, maar vroegen een gids waar ze een tatoeage konden laten zetten in L.A. en hij stuurde ze door naar High Voltage. Ze leken blij met hun ervaring en ik denk dat dat het enige is dat telt.
Denemarken is warmer dan LA
We ontmoetten ook Yede's nichtje (helaas ontgaat haar naam me) nadat ze klaar was met het laten tatoeëren van Mojo. Dit was haar eerste tatoeage en ze was erg nerveus, maar haar broer en tante zeiden dat ze het geweldig deed. Ze waren alle drie zo leuk om mee te praten en een verfrissende verandering van het studiopersoneel.
Afgewerkte tatoeage van LA Ink
Dit was de tatoeage die Yede en haar nichtje allebei hadden. Het is heel goed gedaan, maar ik huiver bij de gedachte dat het winkelminimum $ 200 is, dus je weet dat deze kleine tatoeage minstens zoveel kost.
Onnodig te zeggen dat dit een teleurstellend bezoek was. Tv-show of niet, beroemdheid of niet, als je een bedrijf runt, moet het professioneel worden behandeld en potentiële klanten moeten met respect worden behandeld. Als je ooit zo wordt behandeld in een tattoo-studio, loop dan weg. Er zijn andere winkels met betere mensen. Neem nooit genoegen en ga er nooit vanuit dat alle tattoo-artiesten rockster-ego's hebben. Geef mensen niet meer eer dan ze verdienen, alleen maar omdat ze op tv zijn of de status van beroemdheid hebben. We zijn allemaal maar mensen. Slechts een paar mijl verwijderd van L.A. Ink, bezochten we een fantastische winkel met de warmste en meest gastvrije bemanning. Volgende week kun je erover lezen!
