Hoe een camera Lucida werkt en hoe het artiesten kan helpen

Wat is een camera Lucida precies?

Is er geen vangst? Welnu, hoewel een camera lucida je kan helpen om snel een nauwkeurig perspectief te krijgen of gelaatstrekken vast te leggen, zoals bij elk instrument, is het maar zo goed als de persoon die het gebruikt. Uw resultaten zijn slechts zo goed als uw teken- en schildervaardigheden. Je moet nog steeds beslissen wat je erin doet en weglaat en markeringen maken met een potlood of penseel. Dus, hoe werkt het?

Hoe werkt een camera Lucida?

Op het schema zijn er twee spiegels in het 'oculair' van een camera lucida: een normale anderhalf verzilverde (eenrichtings- of semi-transparante). Het object wordt door de eerste spiegel op de halfverzilverde spiegel gereflecteerd. Je oog ziet deze reflectie en kijkt tegelijkertijd door deze spiegel om ook het papier te zien, dus het lijkt alsof dat object op het papier staat. Het is "magie" gedaan met spiegels.

De camera lucida werd in 1807 uitgevonden door een Britse wetenschapper, William Hyde Wollaston (1766-1828). Camera lucida is Latijn voor "lichtkamer". (Lees het originele patentdocument van Wollaston.)

Waar kan ik een Camera Lucida krijgen?

Je kunt een moderne, kant-en-klare versie kopen bij een paar bedrijven die replica's maken.

Een camera gebruiken Lucida

Een camera lucida reflecteert een onderwerp zodat het op uw papier lijkt te staan, zodat u het eenvoudig kunt volgen. Het volgende is gebaseerd op het gebruik van een camera lucida gemaakt door The Camera Lucida Company, maar ze werken allemaal op dezelfde manier.

Een camera instellen Lucida

Zet de tekentafel in een hoek van 40 graden; het op je schoot leggen en tegen de rand van een tafel laten rusten werkt goed. Leg een stuk papier op het bord, tot A3 formaat. Zwaai de arm omhoog met de 'kijklens' omhoog, draai de 'lens' zodat het kleine ooggaatje bovenaan zit. Als je hier doorheen kijkt, zou je het hele stuk papier en het tafereel moeten kunnen zien alsof het erop wordt weerspiegeld.

Wat te doen als u het stuk papier of het onderwerp niet kunt zien op de papiercontrole?

de positie van de kijker van de camera. Kijk je naar beneden in de richting van het papier? Als dat zo is, is het een kwestie van de juiste lichtbalans tussen je onderwerp en het papier krijgen. Leg een stuk zwart papier op de tekentafel; als je het onderwerp nu kunt zien, moet je het meer verlichten. Als je het stuk papier niet kunt zien omdat het onderwerp te sterk is, gebruik dan een lamp om wat meer licht op je papier te werpen. Soms zul je merken dat er delen zijn die te licht of te donker zijn om details te zien; je zou kunnen prutsen om de lichtbalans precies goed te krijgen, of gewoon je andere oog gebruiken of omhoog kijken naar de werkelijke scène om te zien wat er is.

Wat voor soort resultaten u kunt verwachten bij het gebruik van een camera Lucida

Een camera lucida kan je niet leren hoe je moet kiezen wat je in een tekening of schilderij moet plaatsen of weglaten, en ook niet wat voor soort merktekens je moet neerzetten. Maar door de noodzaak te elimineren om te meten terwijl u tekent om het perspectief nauwkeurig te krijgen, zal het toenemen de snelheid waarmee u werkt en u de vrijheid geeft om meer te experimenteren, omdat u niet zoveel tijd in één hebt geïnvesteerd afbeelding. De twee bovenstaande penfiguurstudies zijn beide in vijf minuten gedaan (ze zijn gemaakt op A2-papier).

Hoe maak ik iets groter of kleiner?

Er is geen 'zoom'-bediening op een camera lucida; je moet dichter naar je onderwerp toe gaan of verder weg.

Hoe kopieer ik een foto met een camera Lucida?

Schroef de twee meegeleverde beugels op het uiteinde van de tekentafel en steun het stuk van de kaart hiertegen. Plak je foto op de kaart en ga verder zoals bij elk ander onderwerp, behalve dat je de tekentafel plat op een tafel kunt leggen als je dat wilt.

Tips voor het gebruik van een camera Lucida

• Markeer een paar hoofdpunten in uw onderwerp en controleer regelmatig of deze nog op één lijn liggen.
• Teken met iets dat soepel werkt; als je te hard werkt, werk je, de arm die het 'oculair' vasthoudt, wiebelt.
• Als je een ongewenste reflectie van iets direct boven je ziet, elimineer dit dan door het 'oculair' een beetje te draaien.
• Als dit niet werkt, probeer dan een klein stukje zwarte kaart aan de bovenkant te bevestigen zodat het boven de spiegel uitsteekt.

David Hockney's theorie over de oude meesters met behulp van een camera Lucida

In zijn boek Secret Knowledge zette de kunstenaar David Hockney zijn controversiële stelling uiteen dat verschillende oude meesters een camera lucida en andere optische apparaten gebruikten. Volgens Hockney is dit te zien aan de verschuiving in de stijl van portretten in de vijftiende eeuw.

Hockney's onderzoek werd voor het eerst openbaar gemaakt in een artikel van Lawrence Weschler genaamd Het vergrootglas in het tijdschrift The New Yorker in januari 2000. Weschler publiceerde in 2001 een vervolgartikel Through The Looking Glass met schilderijen en tekeningen die Hockney gebruikte om zijn theorie te bewijzen (allemaal weergegeven in Secret Knowledge).

Waarom al die drukte?

Voor een deel was het het feit dat een schilder, zij het een voorname, zich in het rijk van de kunsthistorici begaf. Voor een deel was het meeste van Hockney's bewijs indirect, dat er een gebrek aan bevestigend bewijs was (hoewel Hockney zei dat het ontbreken van voorlopige schetsen door enkele prominente portretkunstenaars het bewijs was van hun gebruik van optiek). En deels was het de overtuiging dat een kunstenaar zijn resultaten alleen door vaardigheid moest bereiken, niet door te 'bedriegen' door optische hulpmiddelen te gebruiken. Er is veel discussie geweest, zonder dat een sluitend antwoord is bereikt, en dat zal waarschijnlijk ook nooit gebeuren, gezien het gebrek aan bevestigend bewijs. Als je kijkt naar het visuele bewijs dat Hockney presenteert, is het duidelijk dat optische apparaten zijn gebruikt, maar de vraag blijft: in welke mate?

Maar het doet niets af aan het werk van de oude meesters, tenzij je een kunstenaar nodig hebt om resultaten te bereiken met enige technische assistentie. Immers, zoals Hockney zegt: "De lens kan geen lijn trekken, dat kan alleen de hand... kijk naar iemand als Ingres, en het zou absurd zijn om te denken dat zo'n inzicht in zijn methode de pure verwonderen over wat hij bereikt." Vreemd dat er geen soortgelijke bezwaren zijn geweest tegen het gebruik van perspectiefregels en rasters door artiesten.