Een lid van de familie Centropomidae en een familielid van snook en barramundi, de nijlbaars ( Lates niloticus) is een van 's werelds grootste vers water vis, en een van de meest gewaardeerde soorten voedsel en hengelsport van het Afrikaanse continent. Het werd minstens 4.000 jaar geleden door Egyptenaren in visvijvers gekweekt (samen met tilapia) en is op grote schaal geïntroduceerd in andere gebieden, soms met rampzalige resultaten voor inheemse soorten.
In sommige delen van hun verspreidingsgebied is Nijlbaars tot 6,5 voet lang en met een gewicht van 176 pond gevangen en geregistreerd door inheemse vissers en was ooit gebruikelijk. Veel grotere, tot 500 pond, zouden in netten zijn gevangen, maar zijn niet geregistreerd. Het wereldrecord all-tackle is een 230-ponder, gevangen in 2000 door te slepend vissen in Lake Nasser, Egypte.
Kenmerken
De nijlbaars lijkt erg op een grote versie van zijn Australische neef, barramundi. De jongeren zijn gevlekt bruin en zilver. Tegen de tijd dat ze ongeveer een jaar oud zijn en 8 centimeter lang zijn, zijn ze helemaal zilver. Volwassenen zijn over het algemeen bruin tot groenbruin van boven en zilverachtig van onderen. De bovenkant van het hoofd is sterk ingedrukt en de staart is afgerond (convex). De eerste rugvin bestaat uit 7 of 8 sterke stekels en de tweede rugvin, die onmiddellijk op de eerste volgt zonder een volledige breuk, heeft 1 of 2 stekels en 12 tot 13 zachte, vertakte roggen. Grote Nijlbaars heeft diepe, opgezwollen buiken en heeft veel omtrek.
Habitat
De nijlbaars is endemisch op het Afrikaanse continent en komt van nature of via introductie in verschillende riviersystemen en meren voor. De soort werd in de jaren vijftig en zestig geïntroduceerd in de meren Kyoga en Victoria en werd extreem succesvol, ten nadele van inheemse cichliden en andere kleinere vissen weggevaagd.
In veel, zo niet de meeste, gevonden plaatsen, wordt nijlbaars meer gewaardeerd voor commerciële visserij en visserij voor levensonderhoud dan voor hengelsport, en door de druk zijn de grootste exemplaren minder gebruikelijk geworden.
Voedsel
Nijlbaars zijn vraatzuchtige roofdieren, die ze moeten zijn om hun enorme afmetingen te bereiken. Elke overvloedige kleine vis is het doelwit, en tilapia wordt verondersteld een primaire voedselbron te zijn, hoewel ze andere baars zullen eten.
vissen
Het vissen op nijlbaars gebeurt voornamelijk door te drijven of nog steeds te vissen met levend aas, en door trollen met grote pluggen of lepels. Er kan wat worp optreden, vooral in kleinere delen van rivieren waar de vissen zich waarschijnlijk in poelen of wervelingen bevinden. Gieten kan het gebruik van pluggen, lepels en grote streamervliegen omvatten. Aas kan alle gewone vissen tot een pond bevatten, vooral tilapia, en inclusief tijgervissen. In meren concentreren vissers zich op rotsachtige baaien en inhammen.
Nijlbaars zijn goede vechters in kleine en middelgrote maten en pure bruten in de zwaargewichtklasse. Ze maken verschillende aanhoudende runs en kunnen een behoorlijke lijn nemen als ze groot genoeg zijn. Zeer zwaar materiaal wordt vaak gebruikt door vissers die vissen met groot natuurlijk aas en kunstaas op gigantische exemplaren. Rivierbewoners zijn veel uitdagender om te landen dan mensen in meren, vooral voor vissers die moeten vissen vanaf kust, niet de hulp van boten hebben om de vis achterna te jagen, en te maken hebben met snelle stromingen en wervelingen. Behemoths kunnen honderden meters lijn van een haspel nemen. Zware concentraties waterhyacinten verhogen de moeilijkheidsgraad van het vangen van grote vissen in sommige rivieren en meren.
