Misschien wel een van de meest succesvolle en herkenbare Latin-bands die zich in het "rock en Espanol"-genre waagden, was een groep uit Mexico genaamd Maná, bestaande uit Fher Olvera als leadzanger, Juan Diego Calleros op basgitaar, Sergio Vallin op leadgitaar en Alex Gonzalez op de trommels.
In de jaren tachtig, terwijl de wereld naar rock luisterde en deze uitvoerde, benaderden Latin-bands het genre nog steeds voorzichtig; hoewel er in de Latijns-sprekende wereld overvloedige rockliefhebbers waren, waren er nog steeds Latin-bands hun weg vinden door de muziek terwijl ze voornamelijk covers van populair Engels spelen treffers.
De muziek die bekend werd als 'rock en Espanol' begon te broeden toen Latin-rockers originele liedjes begonnen te componeren trad op in het Spaans met teksten die vertelden over hun eigen ervaring, en Maná werd de eerste band die het groot maakte in de genre.
Vroege dagen: van Sombrero Verde tot Mana
Het is moeilijk om iets te bedenken dat samengaat, evenals rock en tienerjongens. Guadalajara, Mexico was in deze veronderstelling niet anders dan de rest van de wereld toen drie van deze jonge mannen, geïnspireerd door Guadalajara's underground rockbeweging, samen een band vormden. De muzikaal gelijkgestemde vrienden waren zanger Ferdinand "Fher" Olvera en broers Juan Diego Calleros (bas) en Ulises Calleros (gitaar), die zichzelf "Sombrero Verde" of "Green Hat" noemden in het Engels.
Sombrero Verde had meer geluk dan veel vergelijkbare bands; ze tekenden een platencontract en brachten 2 albums uit: "Sombrero Verde" in 1981 en "A Ritmo de Rock" in 1983, maar hun geluk leek af te nemen omdat geen van de albums echt veel enthousiasme oogstte en de platenverkopen niet om naar huis te schrijven waren wat betreft.
In 1985 hergroepeerden Olvera en het bedrijf zich met de toevoeging van een drummer, Alex Gonzales, en een nieuwe naam, Maná - vernoemd naar de Polynesische term voor 'positieve energie'. Vier jaar later tekenden ze bij Warner Music en brachten ze "Falta Amor" uit in 1989. Het album sloeg langzaam aan, maar met behulp van het nummer "Rayando El Sol" begon het album grip te krijgen bij het publiek.
Populariteit vinden in de jaren 90
In 1992 verliet het originele bandlid Ulises Calleros de line-up en werd uiteindelijk de manager van de band. Voor hun volgende album, "Donde Jugaran Los Ninos?" ("Waar zullen de kinderen spelen"), voegde Maná toetsenist Ivan Gonzalez en gitarist Cesar Lopez toe. Het album was Mana's doorbraak met meer dan een miljoen verkopen en 97 weken in de hitlijsten van Billboard's Latin-album.
Gonzalez en Lopez bleven niet lang bij de band en Maná ging de weg op als een trio bestaande uit de originele muzikanten. In 1995 ging de band terug naar het optreden als kwartet met de toevoeging van Sergio Vallin op gitaar. Vallin werd geselecteerd voor de rol na een grote zoektocht naar talent die eindigde met de ontdekking van Vallin in Aguascalientes, Mexico.
Het nieuwe kwartet bracht in 1996 "Cuando Los Angeles Lloran" ("When the Angels Cry") uit en het leverde hen hun eerste Grammy op. onderscheidingen voordracht. Het album bracht ook de hitsingles "Dejame Entrar", "No Ha Parado de Llover" en "Hundido En Un Rincon" voort.
Stichting Selva Negra
Met hun groeiende populariteit en succes pakte Maná een probleem aan dat hen na aan het hart ligt: het milieu. Ze richtten in 1995 de Selva Negra Foundation op, waarmee ze belangrijke projecten ter bescherming van het milieu financierden en ondersteunden.
In navolging van het thema bracht de band vervolgens in 1998 "Suenos Liquidos" ("Liquid Dreams") uit. Met de zee rond Puerto Vallarta als inspiratiebron, mixte "Suenos Liquidos" rock met verschillende Latijnse ritmes, van bossa nova naar flamenco.
Hiermee bereikte Maná een nieuw niveau van populariteit; het album ontving een gelijktijdige wereldwijde release in 36 landen en kende de band hun eerste Grammy Awards-overwinning toe. Het bevatte ook de hitsingles "El Muelle de San Blas", "Hechicera" en "Clavade en un Bar", die ze in 1999 uitvoerden in een speciale "MTV Unplugged" -show.
In het laatste decennium is de populariteit van Mana blijven groeien. Met de release van "Amar Es Combatir" in 2006 en "Ardo El Cielo" in 2008 - die beide bijna onmiddellijk de #1-positie bereikten in Billboard's Latin hitlijsten - de band die meer dan 2 decennia geleden bescheiden begon in Guadalajara, is nu gemakkelijk een van de meest populaire pop-rockgroepen in de Spaanstalige wereld.
