Van alle landen die een rol hebben gespeeld in de evolutie, heeft het kleine Caribische eiland Cuba de grootste invloed gehad op de latinmuziek zoals we die nu kennen.
Vanwege zijn donkere geschiedenis van slavenhandel en het dienen als een internationale haven voor de kolonisatie van Amerika door Europeanen en de diversiteit van zijn bevolking, Cuba heeft een rijke muziekgeschiedenis ontwikkeld naast zijn duistere politieke Verleden.
Van salsa tot contradanze, rumba tot conga, de genres die Cuba sinds zijn ontdekking in 1492 hebben hielp om Latin-muziek als geheel vorm te geven, waardoor de muziekscene in eigen land en daarbuiten geloofwaardigheid en variatie kreeg wereld.
Een korte geschiedenis van Cuba
Cuba ontving een toestroom van meer dan een miljoen Afrikaanse inboorlingen in de 300 jaar voorafgaand aan Cuba's afschaffing van de slavernij in 1873. Door de Spaanse kolonisten naar Cuba gedwongen om de goudmijnen, suiker- en tabaksplantages te bewerken, kwamen de meeste slaven oorspronkelijk uit wat nu Nigeria, Congo en Angola is.
Van deze unieke mix van oorsprong brachten de slaven de ritmes, muziek en dans mee die een intrinsiek onderdeel waren van hun religieuze leven thuis, waardoor een muzikale ondertoon werd gecreëerd voor de cultuur die zich in de loop van Cuba zou ontwikkelen geschiedenis.
Het is deze versmelting van Afrikaanse ritmes samen met gitaren, melodieën en lyriek uit Spanje die de geboorte van Cuba's rijkdom aan muziek en dans, en de reden waarom het genre meestal wordt aangeduid als Afro-Cubaanse.
Stijlen en Genres
Omdat muziek en dans altijd een manier van leven zijn geweest in Cuba, zouden alle dans- en muziekstijlen en hun verschillende evolutionaire tegenhangers een boek vullen. De belangrijkste genres die op dit kleine Caribische eiland zijn begonnen, zijn echter danzon, rumba, conga en musica campensina.
In de stedelijke centra, contradanza — gebaseerd op de Franse salonstijl contradanse — uitgegroeid tot de nog steeds populaire danzon. Stedelijke straatmuziek, beïnvloed door Afrikaanse religieuze rituelen, christelijke religieuze carnavals en Caribische carnavalsmuziek vergelijkbaar met de Braziliaanse samba, vermengd en baarde beide rumba en de conga muziekstijlen.
De muziek van het platteland, gezamenlijk bekend als musica campensina, deed ontstaan guajira, de lyrische, zoete muzikale vorm die de deugden van het land en Cuba's schoonheid verheerlijkt, terwijl de trova, een andere landelijke muziekstijl uit het oostelijke deel van het eiland, verspreidde nieuws en roddels, vaak door middel van satire. de Cubaanse bolero, voortkomend uit de trova, is de belichaming van het romantische liefdeslied. En tot slot, de weerspiegeling van invloeden van al deze eerdere muziekstijlen is het hart van Cubaanse muziek, de zoon.
Verspreiding en aanhoudende populariteit
Terwijl golven immigranten naar het noorden trokken naar de Verenigde Staten, versmolten Cubaanse muziek met andere muziekformaten in de stedelijke centra. Halverwege de twintigste eeuw werden uit deze fusie nieuwe populaire muziekstijlen geboren die ons de mambo, cha cha cha en uiteraard, salsa.
Het is moeilijk te zeggen wie enkele van de populaire Cubaans geïnspireerde muziekvormen, combinaties van instrumenten of geëvolueerde ritmes en dansen heeft "uitgevonden". Komt salsa uit Cuba of New York? Is latin jazz meer te danken aan Cubaanse muziektradities of aan die van New Orleans? Misschien is het antwoord niet echt belangrijk. Terwijl de wereld een mondiaal dorp wordt, blijft Latin-muziek evolueren en weerspiegelt het de wereldwijde hartslag.
Als je geïnteresseerd bent in het luisteren naar een historisch panorama van Cubaanse muziek, I am Time is een set van 4 cd's die het genre verkent. Een van de cd's is gewijd aan Afro-Cubaanse religieuze muziek, de tweede aan songcraft, de derde aan Cubaanse dansmuziek en de laatste aan Cubaanse jazz.
