Biografie van Buddy Rich, legendarische jazzdrummer

Buddy Rich (geboren Bernard Rich; 30 september 1917 – 2 april 1987) was een van de meest gevierde Amerikaanse jazz- drummers aller tijden. Hij stond bekend als een virtuoos met fenomenale kracht en snelheid, had zijn eigen bigband en trad op met jazzgrootheden als Tommy Dorsey, Count Basie en Harry James.

Vroege leven

Buddy Rich, geboren in een familie van joods-Amerikaanse vaudevillians in Brooklyn, maakte al op jonge leeftijd kennis met de wereld van toneelvoorstellingen. Zijn vader beweerde dat zijn zoon tegen de leeftijd van 1 een maat kon houden met lepels. Op 3-jarige leeftijd begon Rich op het vaudeville-podium te verschijnen als "Baby Traps the Drum Wonder", ondanks dat hij geen formele training had. Buddy Rich had andere talenten dan drummen en nam tapdansen, zang en komische routines op in zijn act. Hij was naar verluidt de op één na best betaalde kinderentertainer op het hoogtepunt van zijn vroege populariteit.

Op 11-jarige leeftijd werd Buddy Rich een bandleider. In 1929 vernietigde de negatieve economische impact van de Grote Depressie echter veel carrières in de amusementssector. Buddy's vader, Robert, ging in 1931 met pensioen uit vaudeville, en Rich zelf worstelde het grootste deel van de rest van het decennium met het organiseren van optredens.

Carrière als jazzdrummer

In 1937 speelde Buddy Rich als lid van zijn eerste belangrijke jazzgroep, een band onder leiding van klarinettist Joe Marsala en gitarist Jack Lemaine. Buddy Rich's grote doorbraak kwam een ​​jaar later toen hij werd ingehuurd om met Tommy Dorsey te spelen. Later ontmoette hij Frank Sinatra, die in 1939 de leadzanger van de band werd. Naast het spelen met Tommy Dorsey, was Buddy Rich op verschillende momenten de drummer van Artie Shaw, Benny Carter en Harry James.

In 1942 onderbrak de Tweede Wereldoorlog de drumcarrière van Rich en diende hij bij de Amerikaanse mariniers. Bij zijn terugkeer uit de oorlog werd Rich de best betaalde sideman in de geschiedenis en verdiende hij $ 1.500 per week.

In 1946 gaf Frank Sinatra de financiële steun aan Rich om zijn eigen band te vormen. De band slaagde er echter niet in genoeg geld binnen te halen om zichzelf te onderhouden. Jaren later, in 1966, richtte Rich opnieuw zijn eigen bigband op - dit keer met veel meer succes.

In 1966 nam Buddy Rich een medley in bigbandstijl op met nummers uit de musical West Side Story op zijn album Swingende nieuwe bigband. Het album benadrukte Rich's drumvaardigheden naast de talenten van de hele band. Al snel werd de medley een hoofdbestanddeel van Rich's live-optredens. De complexiteit van het stuk vergde bijna een maand van voortdurende repetities om te perfectioneren voor het live podium.

Rich wordt ook vaak geassocieerd met 'Channel One Suite' van Bill Reddie. Het stuk varieert van ongeveer 12 minuten tot 26 minuten in live-uitvoeringen en bevat twee of drie drumsolo's. Een live-opname van het stuk verschijnt op Buddy Rich's album uit 1968 Genade genade opgenomen in Caesar's Palace in Las Vegas, Nevada.

Televisieoptredens

Vanaf de jaren vijftig was Buddy Rich een frequente gast in talkshows op televisie, waaronder: De Tonight Show, de Merv Griffin Show, en de Dick Cavett-show. In 1967 verscheen hij in de tv-serie Weg zijn we met zanger Buddy Grieco en komiek George Carlin. Een van Buddy Rich's meest gevierde televisieoptredens was zijn optreden in 1981 op De muppetshow. Hij verloofde het personage "Animal" in een drumgevecht. Het echode beroemde drumgevechten uit het verleden met Gene Krupa en Louie Bellson.

Priveleven

Buddy Rich trouwde op 24 april 1953 met danseres en showgirl Marie Allison. Ze bleven samen tot aan zijn dood. Hun dochter Cathy, geboren in 1954, werd zangeres in de band van haar vader.

Buddy Rich's opvliegendheid was legendarisch. Zijn gevechten met Frank Sinatra, toen ze allebei lid waren van Tommy Dorsey's band, eindigden af ​​en toe in regelrechte vechtpartijen. Ze bleven echter vrienden tot de dood van Rich, en Frank Sinatra hield een lofrede op de begrafenis van Rich. Zanger Dusty Springfield vertelde ooit een verhaal over het slaan van Buddy Rich nadat hij dagen van zijn beledigingen had moeten verdragen.

Rich bleef bijna tot het einde van zijn leven live optreden. In maart 1987 ging hij het ziekenhuis binnen nadat hij aan de linkerkant van zijn lichaam verlamd was geraakt. Artsen dachten eerst dat hij een beroerte had gehad, maar ze ontdekten een kwaadaardige hersentumor. Buddy Rich onderging een operatie om de tumor te verwijderen en ging een week later naar huis. Op 2 april 1987 stierf hij echter plotseling aan ademhalings- en hartfalen na een chemotherapiebehandeling. Hij werd begraven op de Westwood Village Memorial Cemetery in Los Angeles, Californië.

Stijl en erfenis

Buddy Rich's drumstijl stond bekend als explosief en krachtig. Collega-drumlegende Gene Krupa noemde Rich "de beste drummer die ooit op adem is gekomen". Hij nam pas les tot ver in de zijne carrière, en zelfs toen benadrukte zijn drumleraar Henry Adler dat Rich zijn techniek al had aangescherpt voordat hij begon met nemen lessen. Rich en Adler publiceerden het boek uit 1942 Buddy Rich's moderne interpretatie van snaredrumrudiments samen. Onder de technische innovaties van Buddy Rich waren het gebruik van drumstick-crossovers en het uitgebreide gebruik van hi-hatbekkens op drumsolo's.

Rich had ook een vage kijk op de praktijk, en hij las geen muziek. Hij zei dat de enige manier om je techniek te verbeteren was om met een echte band te spelen.

Buddy Rich's invloed op andere drummers reikte tot ver buiten de wereld van de jazz tot enkele van de grootste rockdrummers aller tijden. Led Zeppelins John Bonham, Genesis' Phil Collins en Queen's Roger Taylor hebben allemaal erkend schuld te hebben aan de stijl van Buddy Rich.

bronnen

• Torme, Mel. Traps, the Drum Wonder: The Life of Buddy Rich. Oxford University Press, 1991.