Biografie van Ludwig van Beethoven, Duitse componist

Ludwig van Beethoven (16 december 1770 - 26 maart 1827) was een Duitse componist en muzikant. Zijn werk omvatte een scala aan muziekstijlen, van klassiek tot romantisch; Hoewel Beethoven componeerde muziek voor een verscheidenheid aan instellingen, is hij vooral bekend om zijn negen symfonieën. Zijn laatste symfonie - met het refrein "Ode to Joy" - is een van de beroemdste werken in de westerse muziek.

Vroege leven

Beethovens vader Johann van Beethoven zong sopraan in de keurkapel waar zijn vader kapelmeester (kapelmeester) was. Johann werd uiteindelijk bekwaam genoeg om viool, piano en zang te leren om de kost te verdienen. Hij trouwde in 1767 met Maria Magdalena Keverich. Ludwig van Beethoven werd gedoopt op 17 december 1770. De meeste geleerden geloven dat hij de dag ervoor is geboren, aangezien de katholieke doop traditioneel de dag na de geboorte plaatsvond. Maria beviel later van vijf andere kinderen, maar slechts twee overleefden, Kaspar Anton Karl en Nikolaus Johann.

Op zeer jonge leeftijd kreeg Beethoven viool- en pianolessen van zijn vader. Op 8-jarige leeftijd studeerde hij theorie en klavier bij Gilles van den Eeden (voormalig kapelorganist). Hij studeerde ook bij verschillende lokale organisten en kreeg pianolessen van Tobias Friedrich Pfeiffer en viool- en altvioollessen van Franz Rovantini. Hoewel het muzikale genie van Beethoven vaak wordt vergeleken met dat van Mozart, zijn opleiding nooit hoger dan het elementaire niveau.

Tienerjaren

Als tiener was Beethoven de assistent en formele leerling van Christian Gottlob Neefe, de hoforganist van de stad Bonn. Beethoven speelde meer dan hij componeerde. In 1787 stuurde Neefe Beethoven om onbekende redenen naar Wenen, maar veel historici zijn het erover eens dat hij, toen hij daar was, Mozart ontmoette en kort studeerde. Twee weken later keerde hij terug naar huis omdat zijn moeder tuberculose had. Ze stierf in juli. Zijn vader begon te drinken en Beethoven, slechts 19 jaar oud, diende een verzoek in om erkend te worden als het hoofd van het huis; hij ontving de helft van het salaris van zijn vader om zijn gezin te onderhouden.

Muziek carriëre

In 1792 verhuisde Beethoven naar Wenen. Zijn vader stierf in december van datzelfde jaar. Beethoven studeerde bij Oostenrijkse componist Joseph Haydn voor minder dan een jaar; hun persoonlijkheden waren klaarblijkelijk geen match voor elkaar. Beethoven studeerde vervolgens bij Johann Georg Albrechtsberger, de beroemdste contrapuntleraar in Wenen. Hij bestudeerde contrapunt en contrapuntische oefeningen in vrijschrift, in imitatie, in twee- tot vierstemmige fuga's, koorfuga's, dubbel contrapunt op verschillende intervallen, dubbel fuga, drievoudig contrapunt en canon.

Nadat hij zich als componist had gevestigd, begon Beethoven complexere werken te schrijven. In 1800 voerde hij zijn eerste symfonie en een sept. Uitgevers begonnen al snel te strijden om de rechten op zijn nieuwste composities. Toen Beethoven echter nog in de twintig was, begon hij gehoorverlies te krijgen na een val. Zijn houding en sociale leven veranderden drastisch, omdat de componist zijn handicap voor de wereld wilde verbergen. Vastbesloten om zijn handicap te overwinnen, schreef hij zijn tweede, derde en vierde symfonie vóór 1806. Symfonie 3, ("Eroïca"), was oorspronkelijk getiteld "Bonaparte" als eerbetoon aan Napoleon.

Midden periode

In 1808 voltooide Beethoven zijn vijfde symfonie, waarvan de openingsnoten enkele van de beroemdste zijn in de klassieke muziek. Dit succes werd gevolgd door verschillende extra symfonieën, evenals strijkkwartetten en pianosonates, waaronder: Voor Elise. Gedurende deze tijd bracht Beethoven ook een vroege versie van zijn opera "Fidelio" in première. De productie kreeg slechte recensies en de componist bleef het werk herzien tot 1814.

Beethovens hernieuwde roem begon vruchten af ​​te werpen en hij merkte al snel dat hij welvarend was. Zijn symfonische werken werden gevierd als meesterwerken; critici noemden Mozart, Haydn en Beethoven als de grootste componisten van hun tijd. Niettemin stond Beethoven in deze tijd voor persoonlijke uitdagingen. Hij werd verliefd op een jonge gravin, Julie Guicciardi, maar kon niet met haar trouwen omdat hij van een lagere sociale rang was. Later droeg hij zijn "Moonlight Sonata" aan haar op.

De productie van Beethoven leed het volgende decennium als gevolg van verschillende ernstige ziekten en de dood van zijn broer Kaspar, voor wie Beethoven tijdens zijn ziekte had gezorgd. Dit werd gevolgd door een voogdijgevecht met de vrouw van zijn broer over zijn neef Karl. De zaak werd uiteindelijk in het voordeel van Beethoven opgelost en de componist werd de voogd van zijn neef. De twee hadden echter een moeizame relatie.

Late periode

Tijdens de laatste 15 jaar van zijn leven bleef Beethovens gehoor achteruitgaan. Toch hield hij niet op met werken aan zijn composities, en in de jaren voor zijn dood voltooide hij twee van zijn meest ambitieuze stukken: de Missa Solemnis, een mis geschreven voor een klein orkest en gemengd koor, en de Negende symfonie, een van de vroegste voorbeelden van een koorsymfonie. De laatste bevat misschien wel het meest duurzame muziekstuk van Beethoven - een refrein op woorden van Friedrich Schillers gedicht 'Ode aan de vreugde'. Beethoven schreef ook verschillende extra strijkkwartetten, zelfs toen zijn gezondheid begon te verminderen afwijzen.

Dood

In 1827 stierf Beethoven aan waterzucht. In een testament, enkele dagen voor zijn dood geschreven, liet hij zijn landgoed na aan zijn neef Karl, van wie hij de wettelijke voogd was na de dood van zijn broer Kaspar.

Nalatenschap

Beethoven blijft een van de meest populaire klassieke componisten aller tijden, en zijn belangrijkste werken worden vaak over de hele wereld uitgevoerd. Door het introduceren van nieuwe muzikale ideeën inspireerde hij talloze componisten na hem; zijn invloed is inderdaad zo groot dat het moeilijk samen te vatten is. The Voyager Golden Record - een opname aan boord van de Voyager spacecraft - bevat twee muziekstukken van Beethoven: de opening van de Vijfde symfonie en Strijkkwartet nr. 13 in Bes.

bronnen

• Grove, George. "Beethoven en zijn negen symfonieën." Franklin-klassiekers, 2018.
• Lockwood, Lewis. "Beethoven: de muziek en het leven." Norton, 2003.
• Swafford, Jan. "Beethoven: angst en triomf." Faber en Faber, 2014.