Patsy Cline (geboren Virginia Patterson Hensley; 8 september 1932 - 5 maart 1963) was een countryzanger die: stak over om een popster te worden met haar kenmerkende hits "I Fall to Pieces" en "Crazy". Ze stierf op 30-jarige leeftijd bij een tragisch vliegtuigongeluk op het hoogtepunt van haar carrière.
Snelle feiten: Patsy Cline
- Geboren: 8 september 1932 in Winchester, Virginia
- Ging dood: 5 maart 1963 in Camden, Tennessee
- Bekend om: Een van de beste stemmen aller tijden in de country- en popmuziek die omkwam bij een tragisch vliegtuigongeluk.
- Echtgenoot: Charlie Dick
- Kinderen: Julie en Randy
- Topnummers: "Walkin' After Midnight" (1957), "I Fall to Pieces" (1961) en "Crazy" (1961)
- Belangrijkste prestatie: Eerste solo-vrouw opgenomen in de Country Music Hall of Fame (1973)
- opmerkelijk citaat: "Als ik een lijst zou maken van de mensen die ik bewonder, zou mama er waarschijnlijk de helft van vullen. Ze kon alles en nog wat."
Vroege jaren
Patsy Cline, geboren in Winchester, Virginia, was de oudste van drie kinderen. Op 13-jarige leeftijd bracht Cline tijd door in het ziekenhuis om te herstellen van een keelinfectie en reumatische koorts. Later in haar leven zei ze dat "toen ik herstelde, ik een dreunende stem had zoals Kate Smith."
Hoewel officieel ingeschreven, ging Cline nooit naar de middelbare school. In plaats daarvan werkte ze als een frisdrank en een serveerster om haar gezin te helpen onderhouden. In 1947 vroeg ze een lokale DJ of ze in zijn radioshow mocht zingen. Hij stemde toe, en ze kreeg lovende commentaren voor haar optreden en werd uitgenodigd om terug te komen. De verloving leidde tot professionele zang in lokale nachtclubs.
Patsy Cline trad op in liveshows in het driestatengebied van Virginia, West Virginia en Maryland. In 1954 was ze een vaste klant geworden bij countryster Jimmy Dean in Connie B. homo's Jamboree van stad en land Radio programma.
Eerste opname geslaagd
Patsy Cline's tweede manager, Bill Peer, gaf haar de professionele naam Patsy op basis van haar opgegeven middelste naam, Patterson. In 1955 onderhandelde hij over haar eerste platencontract bij Four Star Records. Ze waren aangesloten bij Coral, een dochteronderneming van Decca Records.
Cline nam een reeks countrynummers in honky-tonkstijl op voor Four Star die weinig aandacht kregen. In 1957 verscheen echter het nummer "Walkin' After Midnight", oorspronkelijk bedoeld voor popzanger Kay Starr die het afwees. Patsy Cline hield niet van het nummer, maar ze stemde ermee in het op te nemen als ze ook een nummer met de naam "A Poor Man's Roses (Or a Rich Man's Gold)" kon opnemen.
Geboekt voor haar eerste nationale tv-optreden op Arthur Godfrey's Talent Scouts, veranderde Cline het nummer dat ze op het laatste moment zou spelen toen Godfrey's producers zeiden dat ze "Walkin' After Midnight" prefereerden. De reactie van het live studiopubliek was extatisch. Uitgebracht kort na het tv-optreden, belandde het nummer op #2 op de country chart en #12 op de pop chart. Patsy Cline was een nieuwe ster.
Auto-ongeluk en nasleep
Hoewel ze in januari 1960 een castlid werd van Nashville's The Grand Ole Opry, had Patsy Cline moeite met het vinden van een vervolghit. Uiteindelijk, in 1959, nam ze een nieuwe manager aan, Randy Hughes, en hij hielp haar van label te veranderen. Cline begon met opnemen voor het hoofdlabel Decca Records in Nashville met de producer Owen Bradley, die had geholpen Brenda Lee en Loretta Lynn sterren worden.
Patsy Cline's eerste single voor Decca was "I Fall to Pieces", uitgebracht in 1961. Het werd haar eerste #1 countryhit en klom naar #12 op de pop-hitlijst. Helaas kon ze het niet lang vieren. Op 14 juni 1961 was Cline, samen met haar broer Sam, betrokken bij een frontaal auto-ongeluk. De verwondingen die bij de aanrijding opgelopen waren, waren bijna fataal.
Pop en countryster
Vastbesloten om het auto-ongeluk haar carrièrevoortgang niet te laten vertragen, Patsy Cline nam het nummer "Crazy" op in augustus 1961 terwijl hij op krukken liep. Ze zei dat de pijn van haar gewonde ribben het moeilijk maakte om de hoge tonen te bereiken. Ondanks de omstandigheden rond de opname, werd "Crazy" een hit en een van Cline's kenmerkende liedjes. Het bereikte de top 10 op zowel de country- als de pop-hitlijsten.
Met de volgende hitsingles, "She's Got You" en "When I Get Thru With You", was Patsy Cline zowel een country- als popster. Ze werd de eerste vrouw in de countrymuziek die headliner was in Carnegie Hall in New York. Cline verscheen op tv's Amerikaanse muziektent met gastheer Dick Clark in 1962.
Patsy Cline dood
Op 3 maart 1963 trad Patsy Cline op tijdens een benefietconcert voor de familie van een discjockey uit Kansas City, Kansas, die omkwam bij een auto-ongeluk. Ze kon de dag na de show niet terugvliegen naar Nashville vanwege dichte mist. Op 5 maart vertrok ze vanuit Kansas City in een privévliegtuig bestuurd door haar manager, Randy Hughes. Ze stopten in Missouri om te tanken en in Dyersburg, Tennessee. De manager van de luchthaven daar stelde voor om de nacht door te brengen vanwege het slechte weer, maar Hughes weigerde.
Patsy Cline's vliegtuig stortte die avond neer in een bos in de buurt van Camden, Tennessee. Onderzoek wees uit dat iedereen aan boord van het vliegtuig op slag dood was. Duizenden fans woonden haar herdenkingsdienst bij en twee postuum uitgebrachte singles, "Sweet Dreams" en "Faded Love", bereikten de top 10 op de country-hitlijst.
Ondanks dat ze zo'n korte opnamecarrière heeft, wordt Patsy Cline erkend als een van de beste zangeressen aller tijden. Rollende steen tijdschrift vermeldt haar onder de top 50 zangers aller tijden, en ze is lid van de Country Music Hall of Fame.
Bron
- Nassour, Ellis. Honky Tonk Angel: Het intieme verhaal van Patsy Cline. Chicago Review Press, 2008.
