In het voorjaar van 1968 hadden de studentendemonstraties overal ter wereld een hoogtepunt bereikt, met name in Parijs, waar een massale staking en de daaruit voortvloeiende rellen leidden tot de ineenstorting van de regering onder leiding van Charles De Gaulle. John Lennon, die de doelen van de linkse bewegingen in twijfel trok, zelfs als hij opkwam voor hun basisovertuigingen, schreef dit lied rechtstreeks aan de jonge revolutionairen van de wereld, die in het bijzonder geïnspireerd waren door de Franse omwenteling in mei 1968. "Revolutie" zou een van de de Beatles kenmerkende nummers.
John had altijd de bedoeling gehad dat dit nummer de eerste release zou zijn op de nieuwe, eigen label, Apple, maar de andere bandleden en producer George Martin hadden het gevoel dat het originele nummer - langzamer en rustiger dan de single die we vandaag kennen - niet de aandacht van radioluisteraars zou trekken. Toch vond Lennon de boodschap belangrijk genoeg om de band eind juli 1968 opnieuw bijeen te roepen in de Abbey Road-studio's, en de luide, snelle rockversie die we tegenwoordig kennen af te breken. Het wordt nog steeds geaccepteerd als de definitieve versie van dit nummer, ook al is het zes weken na de oorspronkelijke opname opgenomen.)
De originele langzamere versie van "Revolution", genaamd "Revolution 1", om het te distantiëren van de meer bekende single-versie, werd uitgebracht als een track op het album De Beatles (meestal bekend als het "Witte Album") in november 1968. Fragmenten van de opname van "1" werden gebruikt in een geluidscollage die Lennon voor het album maakte, genaamd "Revolution 9".
John lag op de vloer van de Abbey Road-studio's om de zang voor deze single op te nemen; hij kreeg de vervormde gitaarklank die hij wilde door de verf van zijn Epiphone Casino te schrapen en ingenieurs het rechtstreeks door het klankbord te laten halen. Toen de 45-single werd uitgebracht, stuurden veel klanten hem terug, omdat ze dachten dat de plaat op de een of andere manier was beschadigd.
De beroemde schreeuw die aan het begin van dit nummer werd gehoord, was John zelf, dubbelsporig, hoewel Paul is te zien tijdens het uitvoeren van de schreeuw op de videoband voor hun optreden in de Britse tv-show De David Frost-show. Het zou voor John onmogelijk zijn om live te schreeuwen en dan in het couplet te springen.
Nicky Hopkins, die op dit nummer elektrische piano speelde, was een favoriete sideman van de Rolling Stones. Hij is ook te horen op hun nummers "Sympathy for the Devil", "Tumbling Dice" en "Angie", evenals in "The Song Is Over", "Jealous Guy" van Lennon en "You Are So" van Joe Cocker. Mooi."
Revolutie
Geschreven door: John Lennon (100%) (gecrediteerd als Lennon-McCartney)
Opgenomen: 10-12 juli 1968 (Studio 2, Abbey Road Studios, Londen, Engeland)
Gemengd: 2 en 6 augustus 1968
Lengte: 3:21
duurt: 16.
Muzikanten:
John Lennon: zang, slaggitaar (1965 Epiphone E230TD(V) Casino)
Paul McCartney: basgitaar (1963 Hofner 500/1), orgel (Hammond B-2), handgeklap
George Harrison: lead gitaar (1957 Gibson Les Paul Standard)
Ringo Starr: drums (1963 Ludwig Black Oyster Pearl), handgeklap
Nicky Hopkins: elektrische piano (Hohner Pianet N)
Voor het eerst uitgebracht: 26 augustus 1968 (VS: Apple 2276), 30 augustus 1968 (VK: Apple R5722); b-kant van "Hey Jude"
Beschikbaar op: (CD's in vet)
Hey Jude, (VS: Apple SW 385, VK: Parlophone PCS 7184)
The Beatles 1967-1970 (VK: Apple PCSP 718, VS: Apple SKBO 3404, Apple CDP 0777 7 97039 2 0)
Past Masters Volume Two, (Parlofoon CDP 7 90044 2)
Hoogste grafiekpositie: VS: 12 (14 september 1968); VK: 1 (twee weken vanaf 11 september 1968)
Trivia
- Deze Beatles-versie van dit nummer werd berucht gebruikt in een televisiereclame van Nike uit 1987, de eerste keer dat een originele Beatles-versie in een reclamespotje te horen was. Fans waren in rep en roer over de "uitverkoop" van de goede naam van de band, de schuld gevend Michael Jackson (die een meerderheid van de Beatles-nummers bezat, nadat hij het van achter Paul McCartney's had gekocht) terug) en Yoko Ono (die ook de advertentie moest ondertekenen als uitvoerder van John's nalatenschap). De advertentie werd al snel getrokken.
- John bleef de rest van zijn leven onvermurwbaar over de geweldloze vorm van revolutie waarin hij predikte dit lied, maar had er later alleen spijt van dat hij "voorzitter Mao" in één couplet noemde als een opgraving tegen communisme. (Mao Zedong was voorzitter van de Volksrepubliek China van 1949-1975 en een invloedrijk figuur op het wereldtoneel.)
- Ondanks de titel en het thema, is het woord "revolutie" alleen te horen in de eerste regel van dit nummer, en nooit herhaald.
Bedekt door: Anima Sound System, Billy Bragg, The Brothers Four, Enuff Z'nuff, Jools Holland, Kenny Neal, Reckless Kelly, Stereophonics, Stone Temple Pilots, Jim Sturgess, The Thompson Twins, Trixter.
