Begin 1969 waren de Beatles verwikkeld in verschillende economische geschillen -- hun Apple-ondernemingen, opgericht om hun belastingdruk te verlichten, werden geld aan het bloeden, en de band ontdekte te laat dat EMI hen niet had betaald wat ze waard waren voor al die jaren van Beatlemanie. Tot overmaat van ramp was de band verdeeld over wie de financiën van de groep moest redden: Paul dacht dat zijn schoonvader, entertainmentadvocaat John Eastman, zou de knipoog moeten krijgen, terwijl John dol was op rockmanager Allen Klein, die letterlijk... draaide de Rollende stenen' en fortuinen rond. Een eindeloze reeks zakelijke onderhandelingen volgde.
Op een dag, misschien al in april '69, besloot George Harrison gewoon niet op te komen dagen voor een van deze bijeenkomsten. Hij vergeleek het later met "hooligan spelen" of "wegzakken" van school, in plaats daarvan bezocht hij het huis van zijn vriend in Surrey, Engeland Eric Clapton. Daar, terwijl ik met een van Eric's gitaren door de tuin dwaalde, kwam de zon voor het eerst dat voorjaar door. Harrison zag het als een goed voorteken en schreef ter plekke "Here Comes The Sun".
De opname van het nummer, dat de uiteindelijke vrijheid van George uit de groep symboliseerde, was bijna een solo-inspanning. Paul en Ringo legden op 7 juli een ritmetrack samen met Harrison's akoestiek, en Paul hielp George de volgende dag met de zang, maar daarna werd het meeste werk gedaan door George. Op de 16e voegde hij handgeklap toe (gehoord tijdens de instrumentale brug) en harmonium (het meest prominent gehoord tijdens de brug en in het laatste couplet). Meer akoestische gitaren werden vastgelegd op 6 en 11 augustus, en George Martin arrangeerde en nam de smaakvolle strijkers en blaasinstrumenten op de 15e op. Ten slotte, op 19 augustus, haastte Harrison zich om het album voor master af te maken en voegde Harrison de Moog toe, die het beste te horen is in het intro en de brug.
Snelle feiten
Geschreven door: George Harrison
Opgenomen: 7, 8 en 16 juli, 6, 11, 15 en 19 augustus 1969 (Studio 2, Abbey Road Studios, Londen, Engeland)
Gemengd: 8 juli, 4 en 19 augustus 1969
Lengte: 3:04
duurt: 15.
Muzikanten
Paul McCartney: samenzang, basgitaar (1964 Rickenbacker 400IS)
George Harrison: samenzang, slaggitaren (1968 Gibson J-200), synthesizer (1968 Moog IIIP), harmonium, handgeklap)
Ringo Starr: drums (1968 Ludwig Hollywood Esdoorn)
Onbekend: altviolen (4), cello's (4), contrabas, piccolo's (2), fluiten (2), altfluiten (2), klarinetten (2)
Beschikbaar op:
- "Abbey Road" (VK: Apple PCS 7088; VS: Apple SO 383; Parlofoon CDP 7 46446 2)
- "The Beatles 1967-1970" (VK: Apple PCSP 718, VS: Apple SKBO 3404, Apple CDP 0777 7 97039 2 0)
Lied Trivia
- Dit nummer werd gespeeld door George in A, met een capo op de 7e fret. Het is zeker een van de ritmisch complexere aanbiedingen van de groep: de brug heeft bijvoorbeeld maten van 11/8, 4/4 en dan 7/8 maat!
- Hoewel er naar verluidt een monomix is gemaakt, is deze nooit opgedoken. De uiteindelijke stereomix wordt iets versneld, wat bijdraagt aan het "wiebelende" geluid van de Moog.
- George zong dit nummer verschillende keren live: tijdens het all-star benefiet Concert For Bangla Desh in 1971, als een zacht duet met Paul Simon op "Saturday Night Live" in 1976, tijdens het Prince's Trust Rock Gala Concert in 1987 (met Ringo!), als onderdeel van een medley in de studio's van de nationale gesyndiceerde radioshow "Rockline" in 1988, tijdens zijn '91 tour door Japan, en voor de laatste keer tijdens een eenmalig concert in de Londense Royal Albert Hall in 1992.
- bekende astronoom Carl sagan lobbyde om dit nummer op de plaat te krijgen die in 1977 met het ruimtevaartuig Voyager werd verzonden, een plaat die bedoeld was om andere levensvormen een staaltje van de aardse cultuur te geven. Helaas weigerde EMI toestemming.
- Het liedje is geweest bedekt door: Richie Havens, The Bee Gees, Belle en Sebastian, Joe Brown, Colbie Caillat, George Benson, Dan Fogelberg, Nina Simone, Nick Cave, Chuck Leavell, Laurence Juber, Sharon Forrester, Gordon Giltrap, We Five, Denny Doherty, Hugo Montenegro, Riot, Sergio Mendes, Burning Souls, Cockney Rebel, Michael Johnson, Ofra Harnoy, Steve Morse, Sarah Bettens, Womack en Womack, The Watts 103rd Street Rhythm Band, Nazca, Bon Jovi, Lou Rawls, John Entwistle, King's X, Steve Harley, Harry Sacksioni, Esteban, Sandy Farina, Paul Simon met David Crosby en Graham Nash, Lulu Santos, King's Singers, Travis, Lloyd Green, John Williams, Bennet Hammond, The London Symphony Orchestra, Fat Larry's Band, Phil Keaggy, Bob "Bronx Style" Khaleel, James Last, Jon Lord, Yo-Yo Ma, Peter Tosh, Pedro Guasti, Gary Glitter, Les Fradkin, Voodoo Glow Skulls, Sheryl Crow, Rockapella, Coldplay
