EEN tijdlijn van de maanden voorafgaand aan het overlijden van Elvis Presley schetst het hectische concertschema van de zangeres, begin april onderbroken door een vierdaagse ziekenhuisopname in Memphis. Tegen het einde van de maand gaat The King weer op tournee.
Maar beelden die tijdens een show van 19 juni zijn opgenomen, laten een man zien die duidelijk ernstig ziek is. Elvis zal nog maar acht weken te leven hebben.
Hoewel velen nog steeds wijzen op zijn wonderbaarlijke eetgewoonten en gebrek aan lichaamsbeweging als motiverende factoren in Presleys dood, de sterke mogelijkheid bestaat -- en wordt ondersteund door autopsiedocumentatie -- dat drugs een belangrijke factor waren ook.
Uppers en Downers
Elvis Presley probeerde minstens één keer marihuana en cocaïne, maar voelde zich veel comfortabeler in de wereld van legale drugs: medische voorschriften.
Elvis' voorliefde voor geneesmiddelen op recept begon in het begin van de jaren zestig (hoewel ten minste één vertrouweling beweert dat de zanger begon met het stelen van dieetpillen van zijn moeder, Gladys). Geconfronteerd met een zwaar werkschema dat in het begin van de jaren zeventig door zijn manager, 'kolonel' Tom Parker, was opgesteld, was Elvis gaan vertrouwen op op amfetaminen ('uppers') om hem 's ochtends op gang te krijgen en barbituraten ('downers') om hem te helpen ontspannen en slapen nacht.
Parker's schema deed hem werken als een hond: gemiddeld één show om de dag van 1969 tot juni 1977 en een schema van drie albums per jaar voor platenlabel RCA. Gevangen in een jarenlange eindeloze spiraal van productie en uitvoering, stond Presley erom bekend dat Dilaudid, Percodan, Placidyl, Dexedrine (een zeldzame upper, dan voorgeschreven als dieetpil), bifetamine (Adderall), Tuinal, Desbutal, Eskatrol, Amobarbital, quaaludes, Carbrital, Seconal, Methadon en Ritalin op elk willekeurig moment gedurende de laatste paar jaar van zijn leven, gewoon om hem te helpen het hoofd te bieden.
Geholpen door de medische gemeenschap
Elvis hadden dokters nodig om deze recepten te verkrijgen, en er was geen gebrek aan artsen in Los Angeles, Vegas, Palm Springs en Memphis die meer dan bereid waren om een rijke ster te helpen. Het gerucht gaat dat Elvis op een gegeven moment, in pogingen om te bepalen wat hij moest vragen of welke symptomen hij moest vervalsen, een exemplaar van Referentie van het bureau van de arts -- een encyclopedie van legale drugs en hun gebruik.
Slechte gezondheid en uiteindelijke dood
Elvis had in de jaren zeventig minstens twee keer een bijna fatale overdosis gehad en werd opgenomen in ziekenhuizen wegens 'uitputting', dat wil zeggen ontgifting.
Een andere factor die aan zijn drugsgebruik heeft bijgedragen, zou zijn moeilijke huwelijk met Priscilla Presley kunnen zijn. Na hun scheiding in 1973 verslechterde zijn verslaving. Naast het feit dat Elvis in het ziekenhuis werd opgenomen voor overdoses en andere gezondheidsproblemen, begonnen de live-optredens van Elvis eronder te lijden. Hij dronk ook, werd zwaarder en had een hoge bloeddruk.
Hoewel de officiële oorzaak van Elvis' dood, om 15.30 uur CST aan 16 augustus 1977, een hartaanval was, vermeldde het toxicologierapport 10 verschillende medicijnen in zijn systeem, waaronder codeïne, diazepam, methaqualon (merknaam, Quaalude) en fenobarbital.
