In de loop van vijf decennia hebben acteurs Burt Lancaster enKirk Douglas samen meerdere films gemaakt. Sommige waren goed. Een paar niet zo veel. En ten minste twee zijn klassiekers aller tijden. Omdat ze samen in verschillende films speelden, geloofde het publiek dat Lancaster en Douglas een soort team waren. Hoewel dat op het eerste gezicht misschien waar is, mochten de acteurs achter de schermen elkaar niet echt, een punt dat beide in hun eigen autobiografieën maakten. Hier zijn vier van de beste films gemaakt met in de hoofdrol zowel Burt Lancaster als Kirk Douglas.
Een ondergewaardeerde film noir, Ik wandel alleen markeert de eerste keer dat Lancaster en Douglas samen op het scherm verschenen. De film, geregisseerd door Byron Haskin, speelde Lancaster als Frankie Madison, een voormalige dranksmokkelaar die net na 14 jaar uit de gevangenis is vrijgelaten. Frankie gaat regelrecht vanuit de gevangenis op zoek naar zijn oude rum-running partner, Noll Turner (Douglas), die behoorlijk succesvol is geworden in het runnen van hun oude nachtclub tijdens zijn afwezigheid. Frankie wil zijn deel van de winst van de club, maar Moll zegt dat het vastzit en dwingt zijn accountant (Wendell Corey) om de boeken te koken om het te bewijzen. Ondertussen gooit Noll vriendin Kay (Lizabeth Scott) naar Frankie om erachter te komen wat hij weet, en zaait hij onbewust de zaden van zijn eigen ondergang.
Er zijn er veel geweest westerns gemaakt over de beruchte schietpartij tussen de Earps en de Clanton-bende, maar weinigen waren zo groot als die van John Sturges Vuurgevecht bij de O.K. Corral. De film speelde Lancaster als Wyatt Earp en Douglas als revolverheld Doc Holliday. Earp is de U.S. Marshal van Dodge City en reist met Holliday naar Tombstone, Arizona, waar Virgil Earp (John Hudson) sheriff is. Meteen komt hij in de problemen met Ike Clanton (Lyle Bettger) en Johnny Ringo (John Ireland), wat leidt tot het klimatologische vuurgevecht. Zoek naar een jonge Dennis Hopper als Billy Clanton en Star Trek's DeForest Kelley als Morgan Earp.
In hun derde film samen reizen Lancaster en Douglas terug naar de Amerikaanse revolutie met deze bewerking van het satirische toneelstuk van George Bernard Shaw. De discipel van de duivel speelde Lancaster als Rev. Anthony Anderson, een vredestichter die verandert in een rebel die hondsdolle Britse roodjassen afweert. Douglas was Dick Dudgeon, een lafaard die onmiddellijk een man met een Christusachtig geweten wordt. Ook bij de hand is Laurence Olivier als generaal Burgoyne, een charmante heer van een Britse officier die eropuit is de rebellen neer te slaan. Niet de belangrijkste film gemaakt tussen Lancaster en Douglas, De discipel van de duivel liet de twee acteurs los op het scherm. Olivier was echter subtieler in zijn aanpak en kwam met de beste prestatie naar huis.
Geregisseerd door John Frankenheimer, Zeven dagen in mei was een spannende politieke thriller over een militaire staatsgreep die probeerde de president van de Verenigde Staten te verdrijven. Deze keer was het Douglas die de held speelde. Hij speelde als Col. Jiggs Casey, een loyale officier die werkt op het kantoor van de Joint Chiefs of Staff. Jiggs onthult een complot waarbij Gen. Jacobus M. Scott, een hondsdolle rechtse officier ervan overtuigd dat president Jordan Lyman (Fredric March) is te zacht om het land te leiden. Jiggs en Lyman proberen definitief bewijs te vinden dat Scott president Lyman probeert toe te eigenen, maar worden voortdurend tegengehouden door protocol en menselijke fouten. Zeven dagen in mei werd aangepast door Rod Sterling van de bestseller van Fletcher Knebel en Charles W. Bailey. Het boek, gepubliceerd in 1962, werd voorgelezen door president John F. Kennedy, die het ermee eens was dat een dergelijk scenario zou kunnen gebeuren.
