Ik ken niemand die zou zeggen dat alleenstaand ouderschap een makkie is. Maar vraag je je wel eens af of de mensen om je heen 'begrijpen' hoe moeilijk het eigenlijk is? Als je je zo voelt, stuur dan deze lijst rond. Het is speciaal geschreven voor mensen die denken dat het werk dat je doet makkelijker is dan het lijkt.
12 hartverscheurende vragen die alleenstaande moeders en vaders elke dag stellen:
- Ben ik te mild (of te streng)? Een luxe die gekoppelde ouders hebben, is de ingebouwde mogelijkheid om de mening van de ander te vragen. Alleenstaande ouders moeten die details vaak alleen uitzoeken, zelfs als ze de intentie delen om co-ouder te worden. Van worstelen met het wel of niet buigen van de regels naar beslissen of u uw kinderen wilt bespioneren, als je een alleenstaande ouder bent, is het 100% voor jou. Er is geen back-up.
-
Is het voor iedereen zo moeilijk? De verleiding is groot om te vragen: "Wat is er mis met mij dat ik het zo moeilijk heb?" Maar het is moeilijk. Het is vermoeiend -- fysiek, mentaal en spiritueel. En ik weet zeker dat dat voor elke ouder wel eens zo is. Maar als je het helemaal alleen doet, en je nadert de limiet van hoeveel je kunt nemen, kan twijfel aan jezelf verlammend werken.
- Ben ik te genereus (of te streng) met mijn ex? Voor sommige alleenstaande ouders zorgt het op het laatste moment wijzigen van het bezoekschema of het akkoord gaan met 50/50 voogdij voor een golf van twijfel aan zichzelf. Omgekeerd kunnen andere ouders zich afvragen: "Hoe kan ik meer meegaand zijn terwijl ik toch voor mezelf opkom?" of -- nog overtuigender -- "Heb Ik heb genoeg gedaan om de relatie van mijn kinderen met mijn ex aan te moedigen?" Voor velen is het wankelen tussen de twee uitersten een vast onderdeel van de reis.
- Zijn mijn kinderen veilig? Elizabeth Stone stelde het moederschap gelijk aan het nemen van de beslissing om je hart buiten je lichaam te laten rondlopen. Ik kan bevestigen dat dat waar is, en ik weet zeker dat vaders hetzelfde fenomeen ervaren. Als je niet bij hen bent, maak je je zorgen. Je vraagt je af of ze in orde zijn. Alleenstaande moeders en vaders die de ouderlijke taken delen -- of die sterk afhankelijk zijn van familieleden, buren en vrienden om helpen voor hun kinderen te zorgen -- voelen deze emoties vaak intenser vanwege de frequentie van hun tijd deel.
- Heb ik daar het geld voor? Ik ken persoonlijk maar heel weinig alleenstaande ouders die het niet financieel moeilijk hebben. Voor gescheiden ouders is het altijd moeilijker om twee huishoudens te onderhouden dan één. En voor ouders die altijd alleen ouder, het is moeilijk om genoeg extra inkomen te verdienen om je op je gemak te voelen om af en toe een vakantie te nemen of wat geld opzij te zetten voor het studiefonds van de kinderen.
- Wie kan ik krijgen om te babysitten/rijden? Logistiek staat altijd centraal. Van ervoor zorgen dat de kinderen hebben ritjes naar naschoolse activiteiten en spelletjes tot het vinden van kinderopvang die bij uw werkschema past, kan het constante spervuur van eisen overweldigend zijn.
- Zijn mijn kinderen oké? Ouderschap voelt vaak als een experiment met vallen en opstaan. Voor veel alleenstaande ouders veranderen die vragen al snel in zelfbeschuldiging rond keuzes uit het verleden en huidige beperkingen.
- Doe ik genoeg voor mijn kinderen? Van de was doen en maaltijden bereiden tot helpen met huiswerk en proberen om meer te hebben dan de verplicht hoe-was-je-dag-gesprek, veel alleenstaande moeders en vaders vragen zich af wat ze aan het doen zijn 'genoeg.'
- Tijd voor mezelf nemen egoïstisch? Van proberen wat 'me-time' te vinden tot beslissen dat ze dat zijn klaar om weer te daten, vragen veel alleenstaande ouders zich af of het wel verkeerd is om iets voor zichzelf te doen. (En de paradox is dat een beetje tijd wegnemen de meesten van ons meer tevreden en attente ouders maakt als we terugkomen!)
- Wie zit er in mijn team? We kennen allemaal het gezegde "Je hebt een dorp nodig om een kind op te voeden." Elke dag proberen alleenstaande moeders en vaders erachter te komen wie er in hun dorp is. In hun team. Bereid om te helpen.
- Wanneer wordt dit beter? Er is vaak een verleiding om te denken dat er een tijd moet komen dat alles bij elkaar past. Wanneer het minder werk wordt. Als het minder pijn doet. Wanneer je je capabel en sterk voelt. Maar de realiteit is dat het altijd moeilijk kan zijn. Je zult er zeker beter in worden, en je perspectief zal met de tijd veranderen, maar een alleenstaande ouder zijn brengt altijd uitdagingen met zich mee.
- Wat mis ik? Ken je dat knagende gevoel dat je iets vergeten bent? Veel alleenstaande mama's en papa's lopen elk uur van de dag met dat gevoel rond. Maar het is niet mogelijk om het werk van het opvoeden van kinderen te doen zonder een ding of twee te vergeten! Dus de truc om deze vraag onder ogen te zien, is doen wat je kunt om georganiseerd te zijn terwijl je ook zelfvriendelijkheid beoefent. Je doet wat je kunt, wanneer je kunt, en het is genoeg.
