Tijdens de songproductie van Heart's jaren '80 hebben Ann en Nancy Wilson hun creatieve output met klasse verminderd en gratie, door solide composities van professionele schrijvers te gebruiken en ze om te zetten in enkele van de beste hits van de jaren '80. Dit nieuw ontdekte popgeluid was misschien een afwijking van Heart's hardrock jaren '70 niche, maar de groep integreerde vakkundig een onmiskenbare gitaarrock punch in de keyboard-zware arena rock het had eerder omarmd.
"Als blikken konden doden"
Hoewel in 1985 stevig verankerd als een echte pop/rockband uit de jaren 80 met de maximale pop-aantrekkingskracht, is Heart hield effectief één voet in het hardrockgebied met deze scorcher van de titelloze comeback van de band album. Dit is een glanzender geluid dan het geluid dat "Barracuda" of "Straight On" in de jaren '70 aanwakkerde, maar Ann Wilson's dynamische, unieke zang combineert goed met de kenmerkende stuwende gitaar van de groep om een solide rocknummer uit de jaren 80 te smeden.
Ondanks de zware dosis toetsen bewijst dit nummer dat zelfs in een gewijzigde versie de Wilson-zussen behielden een stevige greep op hoe ze overtuigend konden rocken in een door mannen gedomineerde rock-'n-roll wereld. Zoals '80s' power rock gaat, is dit ongeveer zo goed als maar kan.
"Hoe zit het met de liefde?"
Hart vertraagt het tempo aanzienlijk voor deze elegante powerballad, een die zeker alomtegenwoordig was in de zomer van 1985. Ondanks het feit dat geen van de grote hits van de band uit de jaren '80 door de Wilsons is geschreven of zelfs maar mede is geschreven, is het duidelijk dat de schare professionele songwriters die waren ingehuurd om deuntjes te leveren in dit stadium van de carrière van de groep wisten allemaal hun weg in een mainstream rock liedje.
Natuurlijk helpt het ook dat de uitvoeringen van deze nummers door de band, vooral deze, nooit suggereren de lethargie of apathie die je zou verwachten van onafhankelijke artiesten die niet langer hun eigen pen schrijven materiaal. De zang van Ann Wilson schreeuwt niets anders dan overtuiging en haar passie komt deze Top 10 hit goed van pas.
"Nooit"
Er zijn maar weinig nummers die de jaren '80 zo aangenaam definiëren als de hits van Heart uit het midden van de jaren '80, en dit nummer verdiende zijn plaats in de Top 5 omdat het vol vertrouwen de nieuwe poprichting van de band bevestigde. Niemand deed powerballads zo serieus als de Wilson-zussen konden, en ze verdienen zeker lof voor het meeste uit extern materiaal halen, dat oud had kunnen zijn als het door andere kunstenaars werd geïnterpreteerd.
De productie op Hart hadden zeker een groot deel van de bijtkracht verloren die essentieel was voor de albums uit de jaren 70 van de groep, maar de Wilsons omarmen het arena-rockgeluid uit de jaren 80, dus volledig en authentiek dat het glanzende fineer verschoonbaar, zo niet op de een of andere manier voordelig is voor Heart's nieuwste batch van liedjes.
"Helemaal niets"
Zelfs als ze de meeste songwritingtaken hadden opgegeven voor de comeback van hun band in de jaren '80, hebben de Wilson-zussen onberispelijk werk geleverd door vooral de status van de groep als gitaarrockact te behouden. Dit mid-tempo nummer rijdt binnen op enkele glinsterende hooks en zachte harmonieën, maar de lagen gitaar helpen de procedure vierkant in de rockcategorie te houden in plaats van louter pop.
Het is onduidelijk hoeveel zeggen de Wilsons hadden in welke nummers ze opnamen voor hun terugkeer in het midden van de jaren 80, maar men kan speculeren dat hun veteraan onderlegd en griezelig gevoel voor uitvoering had net zoveel te maken met het maken van deze nummers hits als de inherente kwaliteit van de songwriting zelf.
jaren '87 Slechte Dieren zou zeker een excuus hebben gehad om nog poppier te zijn dan het vorige album, gezien het immense succes van Heart's hernieuwde hooks en mainstream aantrekkingskracht. Dus nogmaals, de band moet ruimschoots de eer krijgen voor het uitbrengen van nog een gitaarrocker zoals deze in plaats van steeds verder te gaan in de richting van sappige, tandeloze liefdesballads. De keyboards laten hier zeker hun aanwezigheid voelen, maar nooit ten koste van een kerngeluid van elektrische gitaar dat lang geleden als vintage Heart is gevestigd.
Mensen kunnen vaak minachting uiten voor dit soort berekende, zeer verhandelbare rock, maar het zou moeilijk zijn voor iedereen behalve een select aantal arenarockgenieën om dit te evenaren voor pure luisterbaarheid.
Heart's unieke huwelijk tussen pop en rock wordt zo naadloos doorgevoerd in "Alone" dat het zich kan kwalificeren als een van de beste singles van het decennium. De aantrekkingskracht is immens en trekt aan zachte rots luisteraars met een elegante piano-opening en mooie, rustige coupletten, maar dan volledig voldoen aan de rock-contingentie met het dreunende, pakkende refrein.
De stem van Ann Wilson heeft in de loop der jaren niets van zijn moeiteloze passie verloren, en de eindproducten van dit soort nummers verdienden zeker de aandacht die ze kregen. Sommigen zouden bepaalde artiesten uit de jaren 80 ervan kunnen beschuldigen dat ze uitverkocht waren aan de randloze toegankelijkheid van het decennium, maar een dergelijke beschuldiging houdt niet stand in het geval van de Wilsons.
