Jamey Johnson is een bekroonde singer-songwriter die naar de top van Country muziek door felle toewijding aan zijn vak en een houding die nooit opgeeft. Deze voormalige marinier, een levenslange muzikant en artiest, maakte voor het eerst naam in Music City als songwriter. Johnson was nooit tevreden om achter de schermen te blijven en gaf zijn droom om een succesvolle artiest en artiest te worden niet op. Met twee veelgeprezen albums op zak, een vrachtwagen vol prijzen en nominaties en uitverkochte optredens in zalen die steeds groter worden, Johnson is een welkome terugkeer naar artiesten als Waylon Jennings en Hank Willems.
Oorsprong en vroege muzikale ervaringen
Johnson, geboren op 14 juli 1975 in Enterprise, Alabama, en opgegroeid in het nabijgelegen Montgomery, werd als kind sterk beïnvloed door de muzikale legendes van zijn thuisstaat:Hank Williams, Vern Gosdin, Alan Jackson en Alabama. Hij was ook een grote Jennings-fan. Johnson groeide arm op, maar muziek maakte altijd deel uit van het leven van zijn familie. Zijn eerste echte ervaring met optreden voor mensen was toen hij en zijn vader in de kerk opstonden en gospel zongen.
Toen Johnson een tiener was, spaarde hij genoeg geld om een Epiphone te kopen akoestische gitaar, die hij Old Maple noemde. Hij en zijn vrienden laadden bier op en gingen naar het graf van Williams in Montgomery om te drinken en countryliedjes te spelen. Old Maple, dat Johnson nog steeds bezit en speelt, heeft nog steeds het merkteken waar hij het per ongeluk op de grafsteen van Williams liet vallen. Hoewel Johnson toegeeft een enigszins achterlijke opvoeding te hebben gehad, was hij altijd serieus met muziek bezig en studeerde muziektheorie op de middelbare school. Na de middelbare school en twee jaar aan de Jacksonville State University stopte Johnson en ging hij bij het Korps Mariniers, waar hij acht jaar in de Reserves doorbracht. Zijn eenheid werd naar Irak gestuurd in de week dat hij eervol werd ontslagen.
Johnson's songwriting opent deuren
Nadat hij de mariniers had verlaten, trad Johnson op in nachtclubs rond Montgomery en opende hij een show voor David Allan Coe. In 2000 gaf hij al het geld uit dat hij had om naar Nashville te verhuizen. Om de eindjes aan elkaar te knopen had hij verschillende baantjes. Hij had ook een paar jaar zijn eigen succesvolle bouwbedrijf. Al die tijd werkte hij aan zijn muziek en legde hij contacten in Nashville. Een van die vroege contacten was Greg Perkins, een voormalig violist voor Tanya Tucker. Met de hulp van Perkins nam hij enkele demobanden op, waaronder een duet met Gretchen Wilson, die ook probeerde in de business te komen.
Johnson ontmoette uiteindelijk de beroemde producer en songwriter Buddy Cannon, die onder de indruk was van zijn muziek, en muziekuitgever Gary Overton tekende Johnson voor een publicatiedeal met EMI Music. Johnson's eerste grote succes als songwriter kwam in 2005 toen Trace Adkins zijn nummer "Honky Tonk Badonkadonk" naar nummer 2 in de Billboard Hot Country Songs-hitlijst bracht. Gedurende die tijd werkten Cannon en Overton hard om Johnson een platencontract te bezorgen, dat hij ontving toen BNA hem tekende. Zijn debuutsingle, 2005's "The Dollar", klom naar nummer 14 op de Hot Country Songs-hitlijst. Zijn gelijknamige debuutalbum werd uitgebracht in 2006 en hoewel het alom geprezen werd, maakte het niet veel indruk en werd hij vervolgens van BNA geschrapt.
Songwriting bleef de rekeningen betalen
Nadat hij bij BNA was afgezet, nam Johnson wat vrije tijd om aan zijn muziek te werken en na te denken over zijn leven. Hij stopte een jaar met drinken en erkende later dat zijn wilde reputatie er waarschijnlijk toe had bijgedragen dat BNA hem van het label liet vallen. "Ze dachten dat ik een beetje te wild was", schreef Johnson op zijn website. “Ze hebben gedaan wat ze moesten doen. Als ik in hun positie was geweest, had ik waarschijnlijk hetzelfde gedaan." Hoewel hij zijn platencontract was kwijtgeraakt, wierp zijn songwriting nog steeds zijn vruchten af.
George Strait's opname van "Give It Away", dat Johnson samen schreef met Hall of Famer Whisperin' Bill Anderson en Cannon, werd Strait's 41e nummer 1 Billboard country hit, die Strait de all-time chart overhandigde dossier. Adkins nam nog een paar Johnson-nummers op en bracht ze uit, waaronder "I Got My Game On" (nr. 34 op de kaart) en "Ladies Love Country Boys", wat Adkins' tweede nummer 1-hit werd. Joe Nichols sneed ook twee nummers van Johnson, waaronder "She's All Lady" en "Another Side of You" (nr. 17).
Dat eenzame lied Gaat goud
Na de BNA begon Johnson zelfstandig te werken aan een nieuwe verzameling nummers die uiteindelijk zou worden zijn album "Dat Lonesome Song." Toen het project voltooid was, waren de mensen op Music Row dol op wat ze hoorden. Een paar platenmaatschappijen benaderden Johnson, maar ze wilden dat hij een aantal van de nummers opnieuw zou opnemen en er nog een paar door andere songwriters zou wegsnijden. Hij wees ze af. Toen Luke Lewis van Mercury Records het album hoorde, zei hij tegen Johnson dat hij niets mocht aanraken, en hij kreeg snel een contract.
In 2008, Dat eenzame lied werd uitgebracht, en de lof was onmiddellijk. Er kwamen lovende recensies binnen van Rolling Stone en The New York Times. Het album kreeg vijf Grammy-nominaties, drie van de Country Music Association en twee van de Academy of Country Music. Zijn single "In Color" won de Song of the Year-onderscheidingen van zowel de CMA's als de ACM's.
Meest populaire James Johnson-nummers
- "In kleur"
- "De dollar"
- "Hoge kosten van levensonderhoud"
James Johnson Discografie
- Ze noemen me land
- De dollar
- Dat eenzame lied
- Het Gitaarlied
- Living for Song: A Tribute to Hank Cochran
