Moderne mixed martial arts-competitie, of MMA, heeft slechts een korte geschiedenis, aangezien het eerste Ultimate Fighting Championship (UFC) -evenement plaatsvond op november. 12, 1993. Het evenement staat bekend om de mix van stijlen en heeft de populariteit van MMA helpen groeien.
De meer verre geschiedenis van MMA
In zekere zin is alles vechtsporten stijlen en daarom vechtsporten geschiedenis heeft in het algemeen geleid tot wat we nu MMA noemen. Daarnaast hebben degenen die vechttechnieken oefenen hun vaardigheden tegen elkaar getest, waarschijnlijk voordat de geschiedenis zelfs maar werd vastgelegd. Toch is het Griekse Pankration, een vechtevenement dat een onderdeel werd van de Olympische Spelen in 648 voor Christus, het eerste gedocumenteerde volledige contact, met weinig regels voor het bestrijden van competitie in de geschiedenis. Pankration-evenementen stonden bekend om hun wreedheid; nog meer waren de Etruskische en Romeinse Pancratium-gebeurtenissen die eruit voortkwamen.
Meer recentelijk zijn er veel voorbeelden geweest van volledige gevechtsgevechten die zijn ontworpen om de ene stijl tegen de andere te meten. Een van de meest opvallende vond plaats in 1887 toen de toenmalige zwaargewicht bokskampioen John L. Sullivan nam het op tegen de Grieks-Romeinse worstelkampioen William Muldoon. Muldoon sloeg naar verluidt zijn tegenstander in slechts een paar minuten tegen het canvas. Om dit te versterken, vonden in en rond deze tijd ook veel andere gerapporteerde wedstrijden tussen beroemde spitsen en grapplers plaats, waarbij grapplers vaak een aanzienlijk voordeel lieten zien ten opzichte van hun opvallend of opstaan vechten tegenhangers.
Interessant is dat er aan het eind van de 19e eeuw via Bartitsu-evenementen ook wedstrijden in MMA-stijl opdoken in Engeland. Bartitsu zette Aziatische en Europese vechtstijlen tegen elkaar op. De opname van de Aziatische vechtstijlen maakte ze enigszins uniek voor de periode.
In de vroege jaren 1900 begonnen full contact gevechten met gemengde stijlen op verschillende plaatsen plaats te vinden. Er waren echter twee plekken die misschien meer opvielen en opmerkelijk waren. Ten eerste was er vale tudo in Brazilië, dat begon in het begin van de jaren twintig. Vale Tudo is geboren uit Braziliaans jiu jitsu en de familie Gracie.
De oorsprong van Braziliaans Jiu-Jitsu
In 1914, een Kodokan Judo meester met de naam Mitsuyo Maeda leerde de Braziliaanse Carlos Gracie (de zoon van Gastao Gracie) de kunst van het judo als waardering voor de hulp van zijn vader bij het zakendoen in het land. Dit was een verbazingwekkende wending, aangezien de Japanners de neiging hadden om jujutsu en judo voor de westerse wereld te verbergen. Van daaruit verfijnde Carlos' jongste en kleinste broer, Helio, de kunst die aan Carlos was geleerd tot een kunst die minder kracht en meer hefboomwerking gebruikte om bij zijn meer verkleinwoord te passen.
Wat hieruit voortkwam was Braziliaans Jiu-Jitsu, een worstelkunst die beoefenaars leerde hoe ze gewrichtssloten en verstikkingsgrepen in hun voordeel op de grond konden gebruiken. Bovendien was een van de belangrijkste prestaties van Helio het verfijnen van hoe jagers vanaf hun rug konden strijden door gebruik te maken van een techniek die de bewaker wordt genoemd.
Braziliaanse Jiu-Jitsu-artiesten, waarvan er één was Helio Gracie, deed het uitzonderlijk goed in Vale Tudo-wedstrijden in gemengde stijl in Brazilië.
Daarnaast werden er in de jaren zeventig mixed martial arts-wedstrijden gespeeld door Antonio Inoki in Japan. Een daarvan vond plaats tussen Inoki zelf en de beroemde zwaargewicht bokser Muhammad Ali op 25 juni 1976. In werkelijkheid lijkt het erop dat deze trekking van 15 ronden, die Ali $ 6 miljoen en Inoki $ 2 miljoen opleverde, werd opgevoerd. Verder werden er verschillende regels ingevoerd om Ali te helpen net voordat het gevecht losbarstte (inclusief een regel die Inoki alleen toestond te schoppen als een van zijn knieën naar beneden was). De wedstrijd wekte echter zeker veel belangstelling voor mixed style-competities.
Uiteindelijk leidde dit alles tot het eerste UFC-evenement in 1993.
De geboorte van gemengde vechtsporten
De geschiedenis was vergeten dat worstelaars het heel goed hadden gedaan in eerdere mixed martial arts-wedstrijden. Bovendien was er veel veranderd. De reguliere Verenigde Staten hadden bijna geen idee van de vale tudo-exploits van de Gracie in Brazilië. Dit leidde tot de volgende eeuwenoude vraag: Welke vechtsportstijl was het meest effectief?
Dat was de vraag die de oorspronkelijke UFC-competitie en oprichters Art Davie, Robert Meyrowitz en de zoon van Helio Gracie, Rorion, op 2 november wilden beantwoorden. 12, 1993. Het evenement, waarin acht vechters het tegen elkaar opnemen in één enkele eliminatie, één dag toernooi, was te zien op pay-per-view en kwam live naar de massa vanuit de McNichols Sports Arena in Denver, Kolo.
Het toernooi had weinig regels (inclusief geen beslissingen, tijdslimieten of gewichtsklassen) en vechters met verschillende vechtsportachtergronden. Braziliaans Jiu-Jitsu (Royce Gracie, zoon van Helio), Karate (Zane Frazier), Shootfighting (Ken Shamrock), Sumo (Telia Tuli), Savate (Gerard Gordeau), kickboksen (Kevin Rosier en Patrick Smith) en professioneel boksen (Art Jimmerson) waren allemaal vertegenwoordigd.
Het evenement toonde Gracie Jiu-Jitsu, terwijl Royce drie jagers versloeg via onderwerping in minder dan vijf minuten gecombineerd. In totaal waren 86.592 toeschouwers getuige van zijn dominantie via pay-per-view. In feite won de 170-pond Gracie drie van de eerste vier UFC-toernooien, wat in de ogen van velen bewees dat zijn stijl van vechten koning was.
Interessant is dat Royce door de familie Gracie werd gekozen om deel te nemen aan de competitie vanwege zijn kleine formaat. Gezien dit, als hij zou winnen - wat de familie geloofde dat hij zou doen - dan dachten de Gracies dat er geen andere keuze zou zijn dan Braziliaans Jiu-Jitsu te accepteren als de grootste vechtkunst ter wereld.
De UFC en MMA Blackout
De oprichters van de UFC-competitie, met name Rorion Gracie, waren van mening dat MMA met minder regels moest worden uitgevoerd om het levensechter te maken. Zo waren liesaanvallen, kopstoten en haren trekken toegestaan. Toen senator John McCain het evenement echter tegenkwam, een evenement dat hij 'menselijke hanengevechten' noemde, werkte hij hard en met succes om het te verbannen van pay-per-view en gesanctioneerd in veel staten. Door deze MMA-black-out ging de UFC bijna failliet. Bovendien kon de Japanse PRIDE Fighting Championships, een inmiddels ter ziele gegane organisatie, opstaan en populair worden.
MMA heropleving
Sinds de black-out hebben MMA en de UFC regels ingevoerd om hun aantrekkingskracht in de Verenigde Staten te vergroten. Voorbij zijn de dagen dat kopstoten, haren trekken en slaan in de lies legaal waren. Daarnaast kochten Frank en Lorenzo Fertitta in 2001 de falende UFC. Ze vormden Zuffa als het moederbedrijf van de organisatie en benoemde Dana White als president. Franks banden met de Nevada State Athletic Commission, waar hij ooit lid van was, hielpen hem om de UFC opnieuw gesanctioneerd te krijgen in Nevada (samen met de wijzigingen in de regels). Met dat en de terugkeer van pay-per-view, begon de sport een opleving te maken.
In 2005 zond de organisatie voor het eerst de Ultimate Fighter Reality tv-show (TUF) uit op Spike Television. Concurrenten op de show (opkomende vechters) trainden in een huis samen met Randy Couture of Chuck Liddell als trainers. Daarna vochten ze in een toernooi in enkele eliminatiestijl, waarbij de winnaar een UFC-contract van zes cijfers zou ontvangen. De lichtzwaargewichtstrijd tussen Forrest Griffin en Stephan Bonnar tijdens de finale van de show wordt algemeen beschouwd als een van de grootste MMA-gevechten in de geschiedenis. Wat meer is, de show en de vurigheid waarmee Bonnar en Griffin met elkaar vochten, krijgen vaak veel lof voor het vergroten van de populariteit van MMA.
MMA Today en MMA-competitie voor vrouwen
Hoewel de UFC nog steeds verreweg de gouden standaardorganisatie is als het gaat om de sport van MMA, zijn er veel andere organisaties. Enkele van de meer populaire zijn Affliction, Strikeforce en de WEC. MMA wordt ook regelmatig op televisie gezien en geniet van uitstekende pay-per-view-aankoopnummers, vooral via de UFC.
Interessant is dat de inmiddels ter ziele gegane EliteXC-organisatie geschiedenis heeft geschreven toen hun evenement EliteXC: Primetime het eerste MMA-evenement werd dat op de grote Amerikaanse netwerktelevisie werd uitgezonden. De organisatie deed ook veel om de groeiende belangstelling voor vrouwelijke MMA te helpen, door vrouwelijke MMA-wedstrijden uit te zenden op zowel CBS als Showtime. Een van de grote trekpleisters van de organisaties was zelfs de immer populaire Gina Carano.
Basisdoelen van MMA
Afhankelijk van de MMA-organisatie kunnen de regels van mixed martial arts-gevechten enigszins verschillen. Hoe dan ook, MMA is een sport waarbij strijders proberen hun tegenstander te verslaan door middel van onderbreking (onderwerping of (T)KO) of door een besluit. Beslissingen worden genomen door rechters en zijn gebaseerd op de criteria om het gevecht te winnen.
Kenmerken van MMA
MMA-wedstrijden worden gekenmerkt door de verscheidenheid aan vechtsportstijlen waaruit het trekt. Concreet gaan wedstrijden vaak door een verscheidenheid aan scenario's, waaronder opstaan vechten (stoten, clinch-werk, knieën, trappen en ellebogen), gooien of neerhalen, en grondgevechten (grondcontrole, onderwerping en onderwerping verdediging).
MMA-training
Omdat MMA-vechters verschillende achtergronden hebben, verschillen hun trainingsregimes. Alle succesvolle MMA-jagers moeten echter trainen om zowel op de grond als op hun voeten te vechten. De meeste oefenen inzendingsgevechten, worstelen en kickboksen in aanzienlijke mate vanwege hun effectiviteit in het verleden in competitie.
Een ander zeer belangrijk aspect van MMA-training is conditionering. MMA-vechters moeten in uitstekende conditie zijn om te vechten voor wat soms neerkomt op 25 minuten over vijf ronden.
