Neil Diamond Biography: Legendarische popzanger-songwriter

Neil Diamond (geboren 24 januari 1941) is een van de meest succesvolle pop singer-songwriters aller tijden. Zijn zachte, introspectieve liedjes hielpen bij het definiëren van het geluid van hedendaagse popmuziek voor volwassenen. Opnamen van zijn liedjes door andere artiesten, waaronder de apen' "Ik ben een gelovige" en UB40's "Rode rode wijn", zijn poporiëntatiepunten.

Vroege leven

Neil Diamond, geboren in de wijk Brooklyn in New York City, groeide op in een joods gezin dat afstamde van Russische en Poolse immigranten. Hij ging naar de Erasmus Hall High School en zong in de Freshman Chorus and Choral Club samen met klasgenoot

Barbra Streisand. Later verhuisde zijn familie en Diamond studeerde af aan de Abraham Lincoln High School, waar hij deelnam aan het schermteam.

Neil Diamond kreeg zijn eerste gitaar cadeau voor zijn 16e verjaardag. Hij crediteert het zien van een volkslegende Pete Seeger optreden in een kamp als een primaire inspiratiebron voor het schrijven van zijn eigen liedjes. Diamond begon tegelijkertijd ook poëzie te schrijven.

Na zijn afstuderen aan de middelbare school schreef Diamond zich in aan de New York University als pre-med major met financiering van een schermbeurs. Hij nam deel als onderdeel van de 1960 NCAA heren kampioen schermen team. Tijdens zijn laatste jaar op de universiteit accepteerde Diamond zijn eerste baan als songwriter voor Sunbeam Music Publishing met een contract van 16 weken. Met slechts tien studiepunten nodig om af te studeren, verliet hij de universiteit om een ​​muziekcarrière na te streven.

Songwriter en artiest

Neil Diamond's eerste songwritingcontract werd niet verlengd toen het afliep. Hij begon zijn eigen liedjes te schrijven en te zingen op demo's en ze rond te shoppen bij platenlabels. Hij verdiende zijn eerste platencontract als de helft van een folkpopduo genaamd Neil en Jack met zijn vriend Jack Porter. Ze brachten in 1962 twee singles uit die positieve recensies kregen in de muziekpers, maar niet goed verkochten.

Eind 1962 tekende Diamond bij Columbia Records als soloartiest. Het label liet hem vallen na één mislukte single, dus Diamond richtte zich weer op het verkopen van nummers aan andere artiesten. Al snel begon hij te werken bij de legendarische Brill-gebouw in Manhattan, het hoofdkantoor van enkele van de beste popsongwriters in de geschiedenis, waaronder Carole King, Burt Bacharachen Neil Sedaka. Diamond's eerste commercieel succesvolle nummer was "Sunday and Me", opgenomen door Jay and the Americans in 1965. Het bereikte # 18 op de Amerikaanse hitlijst.

In 1966 schreef Diamond het nummer "I'm a Believer". Het werd aangeboden aan de groep The Monkees, sterren van hun eigen tv-serie, om op te nemen voor hun tweede album. Uitgebracht in november 1966, de opname van The Monkees steeg naar nummer 1 in de pop-hitlijst en werd de bestverkochte plaat van 1967. Sindsdien zijn er wereldwijd meer dan 10 miljoen exemplaren van verkocht.

Het jaar 1966 was ook cruciaal voor Neil Diamond als artiest. Hij tekende een contract bij Bang Records, een label opgericht door Bert Berns, stafproducer van Atlantic Records. "Solitary Man", Diamond's eerste single op het nieuwe label, werd zijn eerste hit en klom naar #55 in de Billboard Hot 100. "Cherry Cherry" werd eind 1966 zijn eerste top 10-hit als soloartiest.

Pop-superster uit de jaren 70

Neil Diamond sloot de jaren zestig af met twee top 10 pophits. Een van de hits, "Sweet Caroline", werd een van de kenmerkende nummers van zijn carrière. Hij schreef het nummer samen met Caroline Kennedy, de dochter van president John F. Kennedy, in gedachten. Met een nieuw contract bij Uni Records kreeg Diamond meer artistieke vrijheid en nam hij een meer mellow, introspectief popgeluid aan.

"Cracklin' Rosie", uitgebracht in 1970, werd Diamond's eerste nummer 1 pophit. In 1972 keerde hij terug naar de top met "Song Sung Blue". Hij was een van de meest succesvolle mainstream popartiesten van de vroege jaren zeventig.

In augustus 1972 speelde Diamond een reeks van tien uitverkochte concerten in het Griekse Theater in Los Angeles. Een van de uitvoeringen werd opgenomen en uitgebracht als het dubbele live-album Hete augustusavond december 1972. Muziekrecensenten prezen het als het definitieve statement van Neil Diamond's kracht als live artiest. Zijn opvallende outfits, energieke aanwezigheid op het podium en bereidheid om oudere nummers in zijn catalogus te herinterpreteren, maakten hem tot een van de meest consequent populaire live-artiesten aller tijden. Het live-album bereikte de top 5 op de albumlijst en verdiende een dubbel platina-certificering voor verkoop.

In 1973 keerde Neil Diamond triomfantelijk terug naar Columbia Records met een nieuw contract met een voorschot van een miljoen dollar voor elk nieuw album. Hij bereikte de top 10 met de single "Longfellow Serenade" op Columbia in 1974, en het duet "You Don't Bring Me Flowers" met Barbra Streisand hit #1, maar tegen het einde van de jaren 70 begon het commerciële succes van Neil Diamond vervagen. Zijn album uit 1979 september morgen lager in kaart gebracht dan al zijn nieuwe albums sinds 1971 Stenen.

Comeback uit de jaren 80

Aan het eind van de jaren zeventig begon Neil Diamond aan een project om van hem een ​​filmster te maken. Producer Jerry Leider zag hem in 1976 live optreden en vroeg hem de hoofdrol te spelen in een filmremake van Al Jolson's baanbrekende klassieker uit 1927 De jazzzanger. Critici hebben de film gepand en de productiekosten aan de kassa werden nauwelijks terugverdiend, maar de muziek was de meest succesvolle uit de carrière van Neil Diamond.

Het soundtrackalbum voor De jazzzanger, uitgebracht eind 1980, bereikte # 3 in de popalbums-hitlijst - de beste show van Diamond sinds 1974 Serenade. Het omvatte drie top 10 pophits. Een van die nummers, 'America', was gebaseerd op de joodse immigrantenafkomst van Diamond. Het lied werd uitgevoerd bij een breed scala aan patriottische evenementen, waaronder de 100ste verjaardag van de herinwijding van het Vrijheidsbeeld.

Neil Diamond werd opnieuw gerangschikt onder de beste mannelijke soloartiesten in de popmuziek. Het commerciële succes van zijn opnames vervaagde later in het decennium, maar zijn concertreizen bleven enorme menigten trekken. In 1988 werd een ander nummer van hem, "Red Red Wine", een popklassieker toen de reggaegroep UB40 het naar #1 op de pop-hitlijst bracht.

Latere carrière

In de jaren negentig waren de nieuwe studioalbums van Diamond minder succesvol dan in het verleden, maar hij bleef succesvol op het concertpodium. "Sweet Caroline" werd over de hele wereld geadopteerd als een sportlied. De Boston Red Sox spelen het nummer sinds 1997 tijdens elke thuiswedstrijd. In 2013, de dag na de bomaanslag op de Boston Marathon, speelden de New York Yankees het lied tijdens een thuiswedstrijd in het Yankee Stadium, voorafgegaan door een moment van stilte om de slachtoffers te eren.

In 2005 bracht Diamond het uitgeklede, back-to-basics album uit 12 nummers met productie door rock- en rapproductielegende Rick Rubin. Het omvatte achtergrondzang van Brian Wilson van de Strand jongens. Het was zijn eerste album sinds 1992 dat de top 10 bereikte en critici prezen het als een van zijn beste werk. Hij volgde het succes met 2008's Thuis voor het donker, het eerste nummer 1 album van zijn lange carrière.

Popmuziek erfenis

Neil Diamond is een van de meest succesvolle pop singer-songwriters aller tijden. Zijn muziek heeft geholpen bij het definiëren van het geluid van volwassen hedendaagse popmuziek. Diamond heeft in zijn leven meer dan 100 miljoen opnames verkocht. De Songwriters Hall of Fame heeft hem in 1984 ingewijd. In 2011 werd hij lid van de Rock and Roll Hall of Fame en in 2018 ontving hij de Grammy Awards Lifetime Achievement Award.

Bron

• Brasem, Jon. Neil Diamond is voor altijd. Voyaguer Press, 2009.