Studenten nemen soms deel aan betaalde medische experimenten om wat geld op te halen. Meestal zijn er geen echt slechte resultaten van deze regelingen. De mensen in de Britten horrorfilm "The Facility" (2013) zijn niet zo gelukkig.
Het plot
In de zomer van 2010 komen zeven mensen naar een afgelegen medisch centrum op het platteland om deel uit te maken van een tweeweekse klinische proef uitgevoerd door ProSyntrex Pharmaceuticals waarin ze overeenkomen om proefkonijnen te zijn voor een nieuw medicijn genaamd Pro9. Hoewel sommige vrijwilligers pro's zijn in dit soort dingen ("Pharma's dochters"), wordt het al snel duidelijk dat deze proef niet de typische saaie, voorspelbare, kille studie is.
De eerste deelnemer die het medicijn krijgt, begint te schreeuwen van de pijn en wordt weggehaald. Het gebouw gaat op slot en alle externe communicatie wordt afgesneden. De patiënten zoeken in het gebouw naar antwoorden en vinden bebloede lichamen van medewerkers. Het medicijn heeft de eerste cavia veranderd in een razende moordlustige gek en voordat ze het weten, begint de tweede ontvanger van het medicijn op dezelfde manier te handelen. Dan de derde. Het is aan de groep om erachter te komen hoe ze hulp kunnen krijgen voordat ze zich allemaal omdraaien en ontsnappen in het nietsvermoedende publiek.
Het eindresultaat
"The Facility", geschreven en geregisseerd door Ian Clark, is eigenlijk "The Crazies", "28 dagen later" of een dozijn andere soortgelijke films in een beperkte setting, met de intrigerende draai waarvan de betrokkenen weten dat ze dat zullen doen uiteindelijk veranderen ze allemaal (nou ja, totdat onthuld wordt dat sommigen placebo's kregen), en ze weten zelfs in welke volgorde ze waarschijnlijk draai. Er is een schat aan dramatisch potentieel in dit scenario, maar "The Facility" slaagt er niet in om zijn diepten volledig te ontginnen, het succesvol overbrengen van de tegenstrijdige emoties en tragedie van de omstandigheden alleen in de climax momenten.
Je zou enkele van de dramatische misbaksels echter kunnen vergeven als het horroraspect onderweg meer aangrijpend was. De plot vraagt om momenten van totale schok en afkeer, maar hoewel er gespannen scènes zijn, zijn ze te weinig en ver tussenin, en de uitbetaling is nooit zo krachtig als het zou moeten zijn.
De film worstelt dus om een gevoel van gevaar te genereren, vooral aan het begin van de uitbraak, wanneer er slechts een of twee geïnfecteerde deelnemers door de gangen zwerven. Konden niet vijf mensen twee gekken overmeesteren - om nog maar te zwijgen van het feit dat er verschillende personeelsleden zijn die zouden kunnen springen om te helpen?
De logica van de personages blijft later verontrustend als de twee placebopatiënten op de een of andere manier denken het is een goed idee om uit elkaar te gaan, waarbij elk een koppel vormt met iemand die op elk moment in een moorddadige maniak zal veranderen moment. Het is een bewijs van de cast - geleid door Aneurin Barnard ("Citadel") - en van de professionele uitstraling en het meeslepende concept van de film dat "The Facility" er toch in slaagt om overal bij betrokken te zijn, ook al is het niet het grimmige stukje terreur dat het zou moeten zijn.
de magere
- Toneel spelen: B- (Goede prestaties rondom)
- Richting: C+ (aantrekkelijk maar haalt het schrikpotentieel niet)
- Script: D+ (Intrigerende setup die niet volledig is uitgewerkt, met te weinig actie en enkele sprongen in logica)
- Bloed/effecten: C+ (Sommige solide gore maar niet zo schokkend als het zou moeten zijn)
- Algemeen: C (Maakt zijn nachtmerrieachtige belofte niet waar, maar het is nog steeds een redelijke genre-afleiding die op gang komt als de aftiteling begint te rollen)
- Nee MPAA beoordeling
