Niet elke anime hoeft een happy end te hebben - sommige van de beste zijn zelfs ontworpen om verdrietig te zijn. Japanse animatoren - en inderdaad de Japanse cultuur - hebben al lang een fascinatie voor de dood, het sombere en het omgaan met angst en verdriet, wat vaak prachtige kunstwerken oplevert die worden gedeeld en gekoesterd door kinderen en volwassenen gelijk.
De volgende lijst met verdrietige anime kan alleen maar tranen veroorzaken om andere redenen dan alleen gebroken harten - hoewel er ook genoeg zijn! Verken deze geweldige shows en films met enkele van de meest tragische plots en scènes in de bioscoop.
Jintan's jeugdvriend (meisje) Menma stierf jaren geleden, en zowel Jintan als de vriendenkring die hij destijds had, nu opgelost, geven zichzelf stilletjes de schuld van wat er is gebeurd. Nu is MMA's geest teruggekeerd in het leven van Jintan - een geest die alleen hij kan zien, en wiens aanwezigheid vereist dat hij zijn oude vriendschappen herstelt en haar geest voor eens en voor altijd tot rust brengt.
Wat begint als een dwaze komedie over de werking van een geest als vriendin, komt voorbij ontwikkelt zich tot een verhaal dat vastbesloten is om ons hart te breken, en tegen de tijd dat het zover is, krijgt het meer dan zijn zin over.
Na de release in 2011 werd de serie van 11 afleveringen gevolgd door een verfilming in 2013 en een live-actietelevisieserie in 2015, die allemaal favoriet werden bij fans. Schijnbaar was huilen in vroeger!
Het verhaal van "Basilisk" vertelt het verhaal van "Romeo en Julia" door middel van bovennatuurlijk bekrachtigde ninjaclans. In dit geval zijn de door sterren gekruiste geliefden in kwestie de telgen van de strijdende facties, Kouga en Iga, elk uitgedost met een angstaanjagende reeks dodelijke vaardigheden.
Maar de show gaat niet alleen over ninja op ninja-actie; het gaat ook over de manier waarop elke kant zijn eigen liefdes en loyaliteiten heeft, en hoe alle tederheid en menselijkheid op wrede wijze wordt vernietigd door de oorlog die ze voeren. De live-action-aanpassing van hetzelfde verhaal behoudt ook de gedoemde romantiek, hoewel de anime verder uitbreidt het op een aantal manieren - waaronder laten zien hoe meer dan één generatie kansen op geluk zijn geweest vernietigd.
Een van de grimmigste en meest effectief downbeat anime-titels ooit gerealiseerd - en des te hartverscheurender - "Berserk" aangepast van een even sombere en krachtige manga-serie.
Daarin voegt een eenzame zwaardvechter genaamd Guts zich bij het huurlingenleger dat bekend staat als de Hawks onder het bevel van een charismatische en ambitieuze jongeman genaamd Griffith die zal doen alles om zijn droom te verwezenlijken om zijn eigen koninkrijk te stichten - zelfs als dat betekent dat hij een Faustiaanse deal moet sluiten met de onderwereld en zijn eigen vrienden moet opofferen in de Verwerken.
De relatie tussen Guts, Griffith en Griffiths rechterhand Casca is een van de allerbeste in zijn soort in anime, en ook een van de treurigste.
Ontzagwekkend genoeg keerde de show terug voor zijn tweede iteratie in 2016 als een vervolg op de filmtrilogie "Golden Age Arc" uit de titel. Dus als je nog steeds in de stemming bent voor een trieste anime nadat je de originele run hebt voltooid, stem dan af op het eerste seizoen van de nieuwe show!
Een kersenbloesem valt met ongeveer vijf centimeter per seconde en in deze film wordt het gebruikt als een manier om de subtiele afstanden op te roepen die ontstaan tussen mensen die dachten dat ze dichtbij waren. Deze animatie van een uur van regisseur Makoto Shinkai verweeft drie verhalen over liefde en verlies in de moderne wereld.
In combinatie met Shinkai's kenmerkende prachtige beelden en ingetogen verhalen, is de tragedie niet geheel zonder beloning. Er zijn overal emotionele uitbetalingen, maar de grootste hamer valt aan het einde, en als die geen tranen brengt, zal heel weinig.
Studio Ghibli is typisch synoniem voor zonnig, vrolijk entertainment dat geschikt is voor alle leeftijden, maar "Grave of the Fireflies"" is een schrijnende uitzondering. Het is een bewerking van de quasi-autobiografische roman van Akiyuki Nosaka en gaat over een jongen en zijn zusje die vlucht naar het platteland in de laatste dagen van de Tweede Wereldoorlog wanneer de brandbomaanslag op Tokio hun leven vernietigt huis.
Ze zijn echter niet geschikt om in hun eentje te overleven en de onverschilligheid van hun medemens eist al snel zijn tol van beiden. "Hartverscheurend" begint het niet samen te vatten. En dan te bedenken dat deze ontnuchterende meditatie over de verschrikkingen van oorlog oorspronkelijk was gepland als een dubbele functie met de zoetheid en het licht van "Mijn buur Totoro!"
Osamu Dazai's sombere, quasi-autobiografische novelle "Ningen Shikkaku" - "No Longer Human" of "Disqualified from Being Human" in het Engels letterlijke vertaling van de titel - is een non-stop bestseller in Japan sinds het voor het eerst verscheen in 1949, kort voordat de auteur zelfmoord.
In opdracht gemaakt als een van een aantal recente anime-aanpassingen van klassieke Japanse literatuur in de anime-serie "Aoi Bungaku" ("Blue Literature"), de serie van vier afleveringen combineert een evocatie van Japan in de jaren 1920 en '30 met fantasmagorische beeldspraak.
Een goed referentiepunt voor dit verhaal zou de Amerikaanse film kunnen zijn, dus iedereen die op zoek is naar een happy end moet uit de buurt blijven. Maar wat betreft mindere ervaringen, het is een van de meest effectieve en stijlvol gevisualiseerde die er zijn.
Deze show heeft de basiscontouren van een avontuurlijk ravotten: een sjofele jongen wordt getransporteerd naar een parallelle wereld waar het leven hardscrabble en gewelddadig is. Maar de toon van de show is verrassend donker en somber. Dit is misschien wel een van de somberste anime die is gemaakt voor een mainstream (d.w.z. niet-arthouse) publiek.
Zeker de rit waard met een aantal opmerkelijke animaties en productieontwerpen, je zult hoogstwaarschijnlijk in een zeer goed humeur moeten zijn om het hele, grimmige ding te overleven.
Deze op zichzelf staande speelfilm, die zich afspeelt na de gebeurtenissen van de tv-serie, doet één ding en doet het goed: er is de personages uit de show en onderwerpt ze aan een verhaal van zo'n niet-aflatende tragedie dat het grenst aan wreed en ongewoon straf.
Het is het beste voor bestaande fans van de show die het niet erg vinden om iets anders te krijgen dan een gelukkig einde, maar in die mate werkt het, en de film werkt met genadeloze efficiëntie.
Waar "Seisou-hen" was een vervolg, "Tsuioku-ken" is een prequel die bij het Amerikaanse publiek ook bekend staat als 'Samurai X: Trust & Betrayal'. Het verhaal vertelt hoe Himura Kenshin werd Battousai, de emotieloze moordenaar van de anti-Shogunate revolutionaire krachten van de premoderne Japan.
Het is in elk opzicht een verwoestend verhaal, waarin een man zonder hart ontdekt dat hij er een heeft, alleen om te beseffen dat een hart hebben betekent dat je nu nog iets hebt dat gewond kan raken. Of helemaal uit je gesneden.
"Shiki" is in naam een horrorserie - en terecht. Het is moeilijk in te zien welke andere labels je zou kunnen toepassen op een verhaal over een familie vampiers die zich in een klein stadje op het Japanse platteland vestigen en er hun speeltuin van maken.
Wat het meest verrassend is, is hoe de show evolueert van een eenvoudige gotische horror-setup naar een complete tragedie, deels door te spelen met onze sympathieën. Tegen het einde van de show waren we getuige van een verbazingwekkende ommekeer: de "onschuldige" stedelingen die worden belaagd, blijken net zoveel vermogen tot kwaad als de vampiers, en de "monsters" blijken sympathieker te zijn dan wij zouden kunnen van mening zijn.
Het eindresultaat is niet alleen horror - hoewel er veel van is, wees gewaarschuwd) - maar ook verdriet. Dit is opmerkelijk omdat het iets veel genuanceerder en ontroerender is dan de meeste horror anime ooit bereiken.
Gemakkelijk de meest sombere en droevigste anime ooit gemaakt, "Texhnolyze" werd voor het eerst uitgebracht in Japan in 2003. Het speelt zich af in een gigantische dystopische stad waar een ondergrondse prijsvechter zijn ledematen verliest nadat hij een misdaadbaas heeft beledigd en laat vervangen met kunstmatige vervangers die hem in een eenmanswraakmachine veranderen - aangezien wraak nemen in hun wereld eigenlijk hoeveelheid voor alles.
Deze serie is onverminderd verdrietig, maar niet ondankbaar, en heeft schoonheid in zijn duisternis, en je kunt niet zeggen dat het einde, ondanks al zijn hopeloosheid, ook geen mate van verlossing bevat. We zouden het echter niet aanraden om deze serie te binge-watchen - het is echt heel triest!
