De 20e eeuw wordt beschreven als het "tijdperk van muzikale diversiteit" omdat componisten meer creatieve vrijheid hadden. Componisten waren meer bereid om te experimenteren met nieuwe muziekvormen of om muziekvormen uit het verleden opnieuw uit te vinden. Ze maakten ook gebruik van de middelen en technologie die voor hen beschikbaar waren.
Nieuwe geluiden van de 20e eeuw
Door goed te luisteren naar de muziek van de 20e eeuw, kunnen we deze innovatieve veranderingen horen. Er is bijvoorbeeld de bekendheid van slaginstrumenten, en soms het gebruik van lawaaimakers. Zo is Edgar Varese's "Ionisation" geschreven voor percussie, piano en twee sirenes.
Er werden ook nieuwe manieren gebruikt om akkoorden te combineren en akkoordstructuren te bouwen. Bijvoorbeeld, Arnold Schönberg's Piano Suite, Opus 25 gebruikte een 12-toonsreeks. Zelfs de meter, het ritme en de melodie werden onvoorspelbaar. In Elliott Carter's 'Fantasy' gebruikte hij bijvoorbeeld metrische modulatie (of tempomodulatie), een methode om naadloos tempo te veranderen. Muziek van de 20e eeuw was heel anders dan de muziek van voorgaande perioden.
Muzikale concepten die het tijdperk bepaalden
Dit waren enkele van de belangrijkste muzikale technieken die door 20e-eeuwse componisten werden gebruikt.
- Emancipatie van dissonantie – Verwijst naar hoe vrij 20e-eeuwse componisten behandeld werden dissonante akkoorden. Wat door componisten uit het verleden als dissonant werd beschouwd, werd door 20e-eeuwse componisten anders behandeld.
- Vierde akkoord – Een techniek die wordt gebruikt door 20e-eeuwse componisten waarbij tonen van een akkoord een kwart uit elkaar liggen.
- Polychord – Een compositietechniek die in de 20e eeuw werd gebruikt, waarbij twee akkoorden worden gecombineerd en tegelijkertijd klinken.
- Tooncluster – Een andere techniek die in de 20e eeuw werd gebruikt, waarbij tonen van een akkoord een halve of hele toon uit elkaar liggen.
De 20e-eeuwse muziek vergelijken met vroegere tijdperken
Hoewel 20e-eeuwse componisten gebruik maakten van en/of beïnvloed werden door componisten en muziekvormen uit het verleden, creëerden ze hun eigen unieke geluid. Dit unieke geluid heeft veel verschillende lagen, afkomstig van de combinatie van instrumenten, noisemakers en verschuivingen in dynamiek, meter, toonhoogte, enz. Dit wijkt af van de muziek van vroeger.
Tijdens de Middeleeuwen, de muzikale textuur was monofoon. Gewijde vocale muziek zoals gregoriaans werd op Latijnse tekst gezet en zonder begeleiding gezongen. Later voegden kerkkoren een of meer melodische regels toe aan de Gregoriaanse gezangen. Hierdoor ontstond een polyfone textuur. Tijdens de Renaissance, groeide de omvang van kerkkoren, en daarmee kwamen er meer stempartijen bij. Polyfonie werd in deze periode veel gebruikt, maar al snel werd muziek ook homofoon. Muzikale textuur tijdens de Barok periode was ook polyfoon en/of homofoon. Met de toevoeging van instrumenten en de ontwikkeling van bepaalde muzikale technieken (bijv. basso continuo), muziek tijdens de Barokperiode werd intrigerender. Muzikale textuur van klassieke muziek is meestal homofoon maar flexibel. Tijdens de romantische periode werden sommige vormen die tijdens de klassieke periode werden gebruikt, voortgezet, maar subjectiever gemaakt. Alle verschillende veranderingen die in de muziek van de middeleeuwen tot de romantische periode plaatsvonden, droegen bij aan de muziek van de 20e eeuw.
20e-eeuwse muziekinstrumenten
Er waren veel innovaties die plaatsvonden in de 20e eeuw die hebben bijgedragen aan de manier waarop muziek werd gecomponeerd en uitgevoerd. De Verenigde Staten en niet-westerse culturen werden invloedrijk. Componisten vonden ook inspiratie uit andere muziekgenres (zoals pop) en andere continenten (zoals Azië). Er was ook een opleving van de belangstelling voor de muziek en componisten uit het verleden.
Bestaande technologieën werden verbeterd en er werden nieuwe uitvindingen gedaan, zoals geluidsbanden en computers. Bepaalde compositietechnieken en regels werden gewijzigd of verworpen. Componisten hadden meer creatieve vrijheid. Muzikale thema's die vroeger niet veel werden gebruikt, kregen een stem.
In deze periode groeide de percussiesectie en werden instrumenten gebruikt die voorheen niet werden gebruikt door componisten. Noisemakers werden toegevoegd, waardoor de klankkleur van 20e-eeuwse muziek rijker en interessanter werd. Harmonieën werden dissonanter en er werden nieuwe akkoordstructuren gebruikt. Componisten waren minder geïnteresseerd in tonaliteit; anderen hebben het volledig weggegooid. Ritmes werden uitgebreid en melodieën hadden grotere sprongen, waardoor muziek onvoorspelbaar werd.
Innovaties en veranderingen in de 20e eeuw
Er waren veel innovaties in de 20e eeuw die hebben bijgedragen aan de manier waarop muziek werd gemaakt, gedeeld en gewaardeerd. Technologische vooruitgang op het gebied van radio, tv en opname stelde het publiek in staat om in het comfort van hun eigen huis naar muziek te luisteren. Aanvankelijk gaven luisteraars de voorkeur aan muziek uit het verleden, zoals klassieke muziek. Later, naarmate meer componisten nieuwe componeertechnieken gebruikten en technologie het mogelijk maakte dat deze werken meer mensen bereikten, raakte het publiek geïnteresseerd in nieuwe muziek. Componisten droegen nog steeds veel hoeden; ze waren dirigenten, artiesten, leraren, enz.
Diversiteit in 20e-eeuwse muziek
De 20e eeuw zag ook de opkomst van componisten uit verschillende delen van de wereld, zoals Latijns-Amerika. Deze periode zag ook de opkomst van velen vrouwelijke componisten. Natuurlijk waren er in deze periode nog steeds bestaande sociale en politieke problemen. Bijvoorbeeld, Afro-Amerikaanse muzikanten mochten aanvankelijk niet optreden met of dirigeren van vooraanstaande orkesten. Ook werden veel componisten creatief verstikt tijdens de opkomst van Hitler. Sommigen van hen bleven, maar werden gedwongen om muziek te schrijven in overeenstemming met het regime. Anderen kozen ervoor om naar de Verenigde Staten te migreren, waardoor het een centrum van muzikale activiteit werd. In deze tijd werden veel scholen en universiteiten opgericht die zich richtten op degenen die muziek wilden nastreven.
