Golfbanen worden over het algemeen op drie manieren gegroepeerd: op toegang (wie kan ze spelen), op grootte (aantal en type holes), of op instelling en ontwerp.
Soorten golfbanen naar toegang
Niet alle golfbanen zijn beschikbaar voor alle golfers. Sommige zijn privéclubs, andere beperken de toegang op andere manieren of geven een voorkeursbehandeling aan bepaalde golfers boven anderen. Bij het groeperen van golfbanen op toegang, zijn deze groepen als volgt gelabeld:
- Openbare cursussen: Een publiek golfbaan is er een die openstaat voor het grote publiek. Iedereen die golf speelt is welkom op een openbare golfbaan. Binnen de openbare categorie zijn er twee hoofdsubtypen - de gemeentelijke cursus en de dagelijkse kosten cursus. Gemeentelijke cursussen zijn die eigendom zijn van steden of provincies en worden gerund ten behoeve van de lokale burgers (hoewel ze openstaan voor alle golfers, ongeacht hun woonplaats). Cursussen tegen een dagtarief staan ook open voor iedereen, maar zijn in privébezit en over het algemeen duurder - en dus duurder - dan gemeentelijke cursussen.
- Resortcursussen: Een resortbaan is een golfbaan die deel uitmaakt van een resorteigendom, meestal met een groot, luxueus hotel, misschien een spa en meerdere restaurants. Sommige resortcursussen zijn open voor het publiek op dezelfde manier als een dagelijkse cursus tegen betaling, waarbij gasten van het resort voorrang krijgen starttijden en afgeprijsd greenfees. De meeste resorts zijn technisch openbaar, maar velen beperken de toegang van het publiek door te eisen dat u in het resort blijft om op de golfbaan(s) te kunnen spelen.
- Semi-privé cursussen: EEN semi-privé cursus is er een die zowel lidmaatschappen verkoopt als niet-leden laat spelen. Degenen die lidmaatschappen kopen, kunnen preferentiële starttijden en scherp geprijsde greenfees ontvangen, of toegang tot andere clubvoorzieningen of voordelen.
- Privé cursussen: Degenen die alleen toegankelijk zijn voor golfers die een lidmaatschapsbijdrage willen betalen om lid te worden van de club. De kosten die verbonden zijn aan het lidmaatschap van een privéclub lopen sterk uiteen, waarbij de duurste honderdduizenden dollars kosten om lid te worden. Die ultra-dure clubs beperken het lidmaatschap meestal tot een paar honderd golfers. Bij de meeste van dergelijke privéclubs mogen niet-leden echter als gasten van een lid spelen.
(Merk op dat het bovenstaande een Amerika-gerichte beschrijving is. Niet alle landen hebben alle soorten cursussen; in veel landen zijn er minder modellen. Het "semi-private" model is misschien wel het meest gebruikelijk over de hele wereld: leden worden lid tegen een jaarlijkse vergoeding, maar niet-leden kunnen spelen als er een starttijd beschikbaar is en als ze bereid zijn de greenfee te betalen.)
Soorten golfbanen op grootte
Een andere manier om golfbanen te groeperen is op grootte, wat zowel verwijst naar het aantal gaten (18 is standaard) en de soorten gaten (een mix van par-3, par-4, en par-5 holes, waarbij par-4's gangbaar zijn, is de standaard op een "reguliere" of full-sized baan). Bij het groeperen van cursussen op grootte, zijn deze groepen als volgt gelabeld:
- 18 holes baan: Er is echt geen speciale naam, geen speciaal label, voor een standaard 18-holes golfbaan van volledige grootte. Maar de 18-holes golfbaan bestaat voornamelijk uit par-4 holes met een mix van par-3 holes en par-5 holes is de standaard golfbaan. Wanneer de algemene term "golfbaan" wordt gebruikt, denken de meeste mensen hieraan.
- 9 holes baan: Een baan met 9 holes is precies dat, een golfbaan met voornamelijk par-4 holes plus een paar par 3 en par 5 maar alleen negen holes, in plaats van 18 holes, lang.
- Executive cursus: Een executive cursus kan komen met 18 holes of 9 holes, maar zal altijd korter zijn - en dus sneller te spelen - dan een "reguliere" golfbaan met hetzelfde aantal holes. Een executive cursus zal meer par-3 holes en minder par-4 en par-5 holes bevatten. Het doel is om golfers in staat te stellen hun rondes in minder tijd af te ronden.
- Par-3 baan: EEN par-3 baan is er een waarop alle holes par-3 holes zijn. Een par-3 baan zal korter zijn dan een executive baan en nog sneller te spelen.
- Aanpak cursus: Een naderingsbaan is een baan die zelfs korter is dan een par-3 baan, een baan die in de eerste plaats is ontworpen om ervaren golfers te laten oefenen met pitchen en chippen, of bedoeld is om voor gebruik door beginners. Holes op aanloopbanen kunnen enkele holes van ongeveer 100 meter lang zijn, maar de meeste zullen korter zijn, sommige zelfs slechts 30 of 40 meter. Een bal laten vallen, naar de green gooien, putten (daarom worden deze ook wel pitch-and-putt-banen genoemd).
Soorten golfbanen per instelling/ontwerp
De derde manier om golfbanen op type te groeperen, is door ze te groeperen op basis van hun geografische ligging en/of de architectonische elementen van hun ontwerp (dat zijn vaak dezelfde dingen omdat cursussen vaak zijn ontworpen om in hun natuurlijke te passen) omgeving). Er zijn drie hoofdtypen cursussen bij het groeperen op setting en/of ontwerp:
- Links cursus:Een links cursus is er een gebouwd op een zandige kustlijn die open staat voor de wind met weinig of geen bomen, maar met veel hoge kustgrassen. Linksbanen hebben over het algemeen grote, langzame greens en stevige, snelle fairways; de ruw en zelfs de fairways wordt misschien niet bewaterd, behalve door de natuur, en de golfer heeft de mogelijkheid om zijn bal over de grond naar de green te rennen. Er zijn vaak grote en diepe bunkers. Golf ontwikkelde zich voor het eerst op de links van Schotland.
- Parklandbaan: Een baan in een park is er een die weelderig is onderhouden met groene fairways en snelle greens, met veel bomen en meestal landinwaarts gelegen. Zo genoemd vanwege de parkachtige setting. Meest PGA-tour cursussen zijn goede voorbeelden van parklandcursussen.
- Woestijncursus: Een cursus gebouwd in de woestijn, natch, waar de afslagplaats, fairways en putting greens zijn weelderig, maar zijn misschien wel het enige gras in de omgeving. Van bovenaf gezien, verschijnen woestijnbanen als groene linten die door zeeën van zand of rotsen en cactussen lopen. Woestijncursussen worden het meest geassocieerd met olierijke emiraten van het Midden-Oosten en met het Amerikaanse zuidwesten.
Een probleem bij het categoriseren van cursussen op setting/ontwerp is dat veel cursussen niet helemaal of zelfs niet gemakkelijk in een of andere groepen passen (afgezien van woestijncursussen, die vrij gemakkelijk te herkennen zijn). Sommige kunnen elementen van zowel park als links combineren. En dan zijn er nog verschillende andere, kleinere, minder goed gedefinieerde manieren om cursussen te labelen door instelling/ontwerp, waaronder: heidecursussen (interieurbanen die goed verzorgd zijn maar meer neigen naar gras-en-struik dan naar met bomen omzoomde, geassocieerd met Engeland) en zandband cursussen (interieurbanen gebouwd op zandgrond die kunnen lijken op een park of links, het meest geassocieerd met delen van Australië en de Amerikaanse Carolinas).
