Tom Watson domineerde golf in het midden van de jaren zeventig tot het begin van de jaren tachtig en won tientallen toernooien en tal van grote kampioenschappen. Hij versloeg op beroemde wijze Jack Nicklaus in verschillende majors en won vijf keer de British Open.
Snelle feiten: Tom Watson
- Bezigheid: Professionele golfer
- Voor-en achternaam: Thomas Sturges Watson
- Geboren: 4 september 1949 in Kansas City, Missouri
- Belangrijkste prestaties: Winnaar van bijna 40 PGA Tour-toernooien, waaronder acht grote kampioenschappen.
- Beroemd citaat: "De persoon die ik het meest vrees in de laatste twee ronden, ben ikzelf."
- Leuk weetje: Hij is de oudste runner-up in de geschiedenis van het grote kampioenschap en verloor een play-off om als tweede te eindigen voor Stewart Cink op de British Open van 2009 toen Watson 59 was.
Aantal Touroverwinningen en overwinningen in Majors
Watson won 39 keer op de PGA Tour, het grootste deel van die overwinningen vond plaats in de jaren 1977 tot 1983. (Al zijn overwinningen staan hieronder vermeld.) Nadat hij 50 was geworden, won Watson nog eens 14 keer op de Champions Tour.
Watson's 39 PGA Tour-overwinningen staan op de 11e plaats in de geschiedenis van de tour. En zijn acht overwinningen in majors zijn de zesde meest in de geschiedenis van het professionele golf voor mannen.
Die acht overwinningen in grote kampioenschappen, waaronder twee op The Masters (1977, 1981), op de US Open (1982) en vijf British Open-overwinningen (1975, 1977, 1980, 1982, 1983).
Awards en onderscheidingen voor Watson
- Lid, World Golf Hall of Fame
- PGA Tour geldleider, 1977, 1978, 1979, 1980, 1984
- Winnaar PGA Tour Vardon Trophy, 1977, 1978, 1979
- PGA Tour Speler van het Jaar, 1977, 1978, 1979, 1980, 1982, 1984
- Kapitein, USA Ryder Cup-team, 1993, 2014
- Lid, USA Ryder Cup-team, 1977, 1981, 1983, 1989
Watson Trivia
• In 1999 werd Tom Watson benoemd tot erelid van de Royal & Ancient Golf Club van St. Andrews. Hij voegde zich bij vier andere Amerikanen om die eer te ontvangen: Arnold Palmer, Jack Nicklaus, president George H.W. Bush en Gene Sarazen.
• In vier van Tom Watsons acht grote kampioenschapsoverwinningen eindigde Jack Nicklaus als tweede.
Biografie van Tom Watson
In de periode tussen Jack Nicklaus' peak en Tiger Woods' peak, Tom Watson was de beste golfer in het spel.
Watson nam het bij tal van gelegenheden op tegen Nicklaus, een van de weinige golfers die consequent met Nicklaus op de proppen kwam en als beste uit de bus kwam.
Hun duel bij de 1977 Britse Open - waar Nicklaus 66-66 schoot in de laatste twee ronden, terwijl Watson 66-65 schoot om met één te winnen - is een van de grootste onderlinge gevechten die de sport ooit heeft gezien. Watson beroofde Nicklaus van een andere major op de US Open van 1982 met zijn beroemde chip-in op de 17e hole bij kiezelstrand. Nicklaus werd zelfs tweede in vier van Watsons acht grote kampioenschapsoverwinningen.
Watson speelde golf aan de Stanford University en studeerde af met een graad in psychologie. Hij werd prof in 1971, maar kreeg in zijn jonge jaren de reputatie van een speler die onder druk wegzakte.
Watson begon te werken met Byron Nelson, die een goede vriend en mentor zou worden, en in 1974 doorbrak met zijn eerste PGA-tour zege. In 1975 won hij de Byron Nelson Classic, toen zijn eerste British Open-titel. Watson was aan het rennen.
Hij won de British Open in totaal vijf keer; de Masters tweemaal, en de U.S. Open eenmaal. Hij leidde de PGA Tour in zes jaar overwinningen, in geld vijf jaar en in drie jaar scoren. Hij was zes keer PGA Tour Player of the Year.
In die jaren was Watson een agressieve putter, fantastische chipper en onovertroffen van tee tot green.
Zijn laatste PGA Tour-overwinning kwam in 1998. In 1999 begon hij te spelen op de Champions Tour. Watson was Speler van het Jaar in 2003, maar het jaar werd ook gekenmerkt door verdriet: zijn oude caddie, Bruce Edwards, werd gediagnosticeerd met de ziekte van Lou Gehrig. Watson was mede-oprichter van een organisatie, Driving 4 Life, om ALS te bestrijden. Hij schonk $ 1 miljoen aan de stichting, en alleen al in 2003 hielp Watson bijna $ 3 miljoen op te halen voor ALS-gerelateerde doelen en andere goede doelen.
In 2007 won Watson zijn derde British Senior Open. En in 2009 bezorgde Watson, bijna 60 jaar oud, golffans een kick toen hij de leiding had of deelde in de British Open na de tweede en derde ronde en bijna de hele laatste ronde. Hij bereikte de 72e hole met een voorsprong van één slag, maar maakte een draai en verloor toen van Stewart Cink in een play-off van vier holes. Als Watson de overwinning had behaald, zou hij verreweg de oudste winnaar van het grote kampioenschap ooit zijn geweest.
Tom Watson werd ingewijd in de World Golf Hall of Fame in 1988.
Watson is auteur van of is te zien geweest in verschillende instructieboeken en dvd's, meest recentelijk het boek De tijdloze schommel en de dvd Lessen van je leven. Hij heeft ook een golfbaanontwerpbedrijf.
Tussen haakjes
- Tom Watson: "Veel jongens die nooit hebben gestikt, zijn nooit in de positie geweest om dat te doen."
- Tom Watson: "Als je je slagingspercentage wilt verhogen, verdubbel dan je mislukkingspercentage."
- Tom Watson: "Ik heb geleerd te winnen door te verliezen en het niet leuk te vinden."
- Lanny Wadkins: "Tom zou nooit een zwakte tolereren. Hij zou naar de oefen-tee gaan en erop slaan tot het verdomde ding wegging."
Lijst van Watson's Tour-overwinningen
PGA-tour (39)
- 1974 Western Open
- 1975 Byron Nelson Golf Klassiek
- 1975 Britse Open
- 1977 Bing Crosby National Pro-Am
- 1977 Andy Williams-San Diego Open Invitational
- 1977 Masters Toernooi
- 1977 Western Open
- 1977 Britse Open
- 1978 Joe Garagiola-Tucson Open
- 1978 Bing Crosby National Pro-Am
- 1978 Byron Nelson Golf Klassiek
- 1978 Colgate Hall of Fame Klassiek
- 1978 Anheuser-Busch Golf Klassiek
- 1979 Sea Pines Heritage Classic
- 1979 Toernooi der Kampioenen
- 1979 Byron Nelson Golf Classic
- Herdenkingstoernooi 1979
- 1979 Colgate Hall of Fame-klassieker
- 1980 Andy Williams-San Diego Open Invitational
- 1980 Glen Campbell-Los Angeles Open
- 1980 Toernooi der Kampioenen
- 1980 Greater New Orleans Open
- 1980 Byron Nelson Golf Classic
- 1980 Britse Open
- 1980 World Series of Golf
- 1981 Masters-toernooi
- 1981 USF&G New Orleans Open
- 1981 Atlanta Klassiek
- 1982 Glen Campbell-Los Angeles Open
- 1982 Sea Pines Heritage
- 1982 US Open
- 1982 Brits Open
- 1983 Brits Open
- 1984 Seiko-Tucson Match Play Championship
- 1984 Toernooi der Kampioenen
- 1984 Western Open
- 1987 Nabisco Kampioenschap
- Herdenkingstoernooi 1996
- 1998 MasterCard Koloniaal
Watson boekte ook vier overwinningen op de Japan Golf Tour (inclusief de Dunlop Phoenix in 1980 en 1997) en één op de Australian Tour (1984 Australian Open).
Kampioenstour (14)
- 1999 Bank One Championship
- 2000 Senior Tour Kampioenschap
- 2001 Senior PGA Championship
- 2002 Senior Tour Championship
- 2003 Senior Open Kampioenschap
- 2003 Traditie
- 2005 Senior Open Kampioenschap
- 2005 Charles Schwab Cup-kampioenschap
- 2007 Outback Steakhouse Pro-Am
- 2007 Senior Open Kampioenschap
- 2008 Outback Steakhouse Pro-Am
- 2008 Liberty Mutual Legends of Golf (teamtoernooi, samen met Andy North)
- 2010 Mitsubishi Electric Championship in Hualalai
- Senior PGA-kampioenschap 2011
