De golfclub die een "lepel" wordt genoemd, was de club met houten schacht in (voornamelijk) de golfgeschiedenis van vóór de 20e eeuw die het meest gelijk was aan de huidige fairway-bossen van verschillende hokken — 3-houtsoorten, 5-houtsoorten, 7-houtsoorten.
Naast de standaard of basislepel waren er verschillende soorten lepels. De "baffing spoon" was een versie met een hogere loft, vergelijkbaar met een 7-hout, voor gebruik wanneer golfers de bal hoger, op een steilere hoek, moesten loften. Soms werd de lepel geïdentificeerd aan de hand van zijn vorm, zoals de "lepel met lange neus", waarvan de houten lepel clubhoofd was, ja, langer van hiel tot teen en hoekiger aan het teenuiteinde; of de "bap-lepel", waarvan het clubhoofd was afgestompt of bolvormig van vorm.
Een golfer die meerdere lepels draagt, kan verwijzen naar zijn lange lepel, middelste lepel en korte lepel, waarbij de lengte verwijst naar de lengte van de schacht.
In het golf van vóór de 20e eeuw was de club met houten koppen die werd gebruikt vanaf de afslagplaatsen en buiten de fairway meestal de "grasclub" of de "club met gras". lepels waren het alternatief voor langere slagen waarbij de golfbal in een depressie of ruw zou kunnen liggen, of anderszins niet noodzakelijk in een goede leugen.
Waarom werd het een 'lepel' genoemd?
Deze knuppels stonden bekend als "lepels" omdat hun gezichten tot op zekere hoogte hol waren (met andere woorden in de vorm van een lepel). Hoe concaaf varieerde afhankelijk van het beoogde gebruik van de club en de grillen van de maker of de wensen van de klant van de clubmaker.
Die op de foto vertoont bijvoorbeeld een naar binnen gebogen vorm van hiel tot teen, hoewel je goed moet kijken om het te zien. Andere lepels waren concaaf in een veel meer uitgesproken mate.
De Historisch woordenboek van golftermen bevat een citaat van het gebruik van "lepel" uit 1790, maar de term was daarvoor in gebruik.
Waarom worden er tegenwoordig geen fairway-bossen 'lepels' genoemd?
Niet zo snel: sommige wel! Van tijd tot tijd vernoemt een fabrikant van moderne fairwaymetalen een van zijn producten naar de oude club die de lepel wordt genoemd. Het is gewoon een beroep op nostalgie, in die gevallen. (Die moderne clubs hebben geen clubfaces met lepels.)
Maar er zijn enkele bedrijven die replica antieke golfclubs maken, zoals de lepel voor weergavedoeleinden. En er zijn anderen - met name, Louisville Golf — die replica's maken van antieke golfclubs die zijn ontworpen voor echt gebruik op de golfbaan.
Wat betreft de reden waarom de naam "lepel" door algemeen gebruik is uitgestorven: de oude namen van golfclubs zoals lepel werden verdrongen door het genummerde klaverensysteem dat tegenwoordig wordt gebruikt. Tegenwoordig zeggen we 3-hout of 5-ijzer of 4-hybride. Gematchte, genummerde sets golfclubs begonnen te arriveren massaal op de golfmarkt in het begin van de jaren dertig, en het nummeringssysteem sloeg aan.
Maar de grootste reden waarom de naam "lepel" uitsterft, althans als een nauwkeurige beschrijvende term, is dat het "lepelen" van golfclubs - het gezicht van een club hol maken - werden in de eerste helft van de 20e illegaal onder de golfregels eeuw.
