Geestelijke gezondheid is belangrijk
De discussies over geestelijke gezondheid zijn de afgelopen jaren aanzienlijk toegenomen. Er lijkt een combinatie van moeilijke tijden en stigmatisering te zijn die dit eens taboe-onderwerp naar de mainstream heeft gebracht. Als iemand die mijn hele leven chronische depressie en angst heeft ervaren, ben ik extatisch dat deze ervaringen aan het licht worden gebracht.
En hoewel ik me goed uitgerust voel om het extreme ongemak van depressie te bespreken, vind ik het nu ongelooflijk ironisch dat ik dit artikel nu schrijf. Ik ben momenteel in een aanval van situationele depressie en hebben het schrijven van dit artikel nu al meer dan een week uitgesteld. Ik heb niet genoeg energie kunnen verzamelen om me hierop te concentreren, ook al zou het me waarschijnlijk door deze tijd heen kunnen helpen.
Dat is de grootste leugen die depressie je vertelt; dat niets je zal helpen, je bent gedoemd tot eenzaamheid en melancholie. Het lijkt nu enorm ongepast voor mij om advies te geven over productief zijn temidden van een psychische aandoening, maar hier ben ik dan. Misschien kunnen we er samen doorheen.
1. Zelfzorg plannen
Dus je bent vanmorgen wakker geworden en voelde je uitgeput van al je energie en je bent klaar om je onder de dekens te verstoppen voor, nou ja, de eeuwigheid. Die giftige gedachten zijn misschien begonnen binnen te rollen en je vindt het moeilijk om jezelf niet te veroordelen omdat je absoluut geen motivatie hebt. Ik snap het. Depressie voelt als een maandagochtend die nooit zal eindigen. En in een wereld die de asocialen niet beloont, is het moeilijk om tevreden te zijn met je introverte zelf.
Voordat u zelfs maar begint met het proberen van uw takenlijst, moet u het feit accepteren dat u nee moet zeggen tegen dingen. Bevrijd jezelf van FOMO en schaam je om thuis te blijven van een sociale bijeenkomst of een koffiedate uit te stellen. Druk zijn kan een geweldige manier zijn om ons depressieve types af te leiden, maar uiteindelijk moet er iets gebeuren. Kijk naar je planning voor de week en neem taken of activiteiten weg die niet verplicht zijn en/of je niet enthousiast maken. Dit is niet het moment om jezelf te dwingen om een praatje te maken met vreemden - en dat is oké! Eén week nee zeggen tegen een paar dingen betekent niet dat je voor altijd gedoemd bent tot een geïsoleerd leven.
Plan vervolgens activiteiten in die "je vullen" (zoals mijn therapeut zegt). Maak tijd vrij om je favoriete film te kijken, je nagels te lakken, een wandeling te maken of een beetje yoga te doen. Vind wat op dat moment goed voor je voelt en de mensen die je echte vrienden zijn zullen het begrijpen.
Dat gezegd hebbende, er is een dunne lijn tussen zelfzorg en verwennerij. Een andere leugen die depressie je vertelt, is dat je veilig bent in je geestesziekte. Het wikkelt je in een grote grijze deken en vertelt je dat het niet de moeite waard is om uit je grot te kruipen. Ik waardeer de zelfzorgbeweging enorm, maar ik denk dat het belangrijk is om te proberen te onthouden dat niets one-size-fits-all is. Als ik me niet lekker voel, isoleer ik mezelf van alles waar ik van hou. Mijn introverte zelf heeft "me-time" nodig, hoewel het ook verbinding nodig heeft. Neem elke dag een kijkje bij jezelf om er zeker van te zijn dat je echt voor jezelf zorgt en je niet voor het leven verbergt.
2. Verstandig prioriteiten stellen
Als er veel op je to-do-lijst staat, voel je je emotioneel niet sterk, dingen kunnen heel snel overweldigend worden. Wanneer je "overspoeld" raakt door alle taken die je bent toegewezen, is het gemakkelijk om verlamd te raken. Zo vaak krijg ik een enorme werklast op mijn pad en in plaats van een gezond schema in kaart te kunnen brengen, krijg ik uiteindelijk niets gedaan vanwege mijn overweldiging.
Gebruik de Pomodoro-techniek, haal een bemoedigende app, vind een verantwoordingspartner, of het opzetten van een beloningssysteem. Reken er niet op dat je depressieve zelf productief is zonder structuur. Als ik schrijf, begin ik bijna altijd met een eenvoudig overzicht: inleiding, paragraafonderwerpen, conclusie. Ook al is dit geen baanbrekend concept en het maakt het werk ook niet meteen af, het helpt me om me minder geïntimideerd te voelen door een blanco pagina. De helft van de strijd begint.
De volgende stap is om vrede te sluiten met het feit dat je niet alles kunt en mag doen. Door een planning te maken, kun je duidelijk worden wat er werkelijk moet worden bereikt versus wat je zou willen dat je zou kunnen bereiken in een perfecte wereld. Er zijn maar 24 uur in een dag en 7 dagen in een week, en hoe vaak we het ook proberen, we kunnen de tijd niet verlengen. Hoe onaantrekkelijk dit ook mag klinken, als u de realiteit binnenstapt, wordt uw belasting op de lange termijn minder.
3. Vraag om hulp
Hulp vragen is geen zwakte! Iedereen worstelt met en je zou verrast kunnen zijn door met wie je contact kunt maken over je ontberingen. Mijn moeder vertelde me dit elke keer als ik instortte, als een angstig klein kind.
Vanaf het moment dat ik werd geboren, tot de middelbare school, had ik moeite met slapen. De duisternis en onzekerheid van de nacht maakten me zo bang dat ik niet kon slapen en soms zelfs lichamelijk ziek werd. Ik huilde keer op keer tegen mijn moeder en vroeg wat er met me aan de hand was en waarom ik niet 'normaal' was. Ze zou me zeggen dat "iedereen iets heeft", maar niet iedereen heeft hetzelfde. Het was destijds moeilijk om haar te geloven, maar naarmate ik ouder werd en me meer op mijn gemak voelde om mijn verhaal te delen, heb ik zoveel mensen ontmoet die net als ik uitdagingen ervaren. Het leven is hard!
De katalysator voor echte verandering in mijn leven was toen mijn moeder me op 5-jarige leeftijd in therapie zette. Het vragen om extra hulp voelde in het begin gênant en beschamend, maar is nu iets dat ik als essentieel beschouw voor wie ik nu ben. Ik beveel therapie ten zeerste aan aan letterlijk iedereen op deze aarde, want, zoals ik al zei, het leven is moeilijk en het kan geen kwaad om iemand te hebben om erover te praten.
Als je nog niet helemaal klaar bent voor therapie, begin dan met een vertrouwde vriend, familielid of arts in vertrouwen te nemen. Als werk nu echt onmogelijk lijkt, vraag dan om verlenging of neem een paar persoonlijke dagen vrij. Dit betekent niet dat je je baas je hele levensverhaal moet vertellen, maar behandel je mentale gezondheid wel zoals je je fysieke gezondheid zou behandelen. Hoewel het op dit moment niet de norm is om prioriteit te geven aan je geestelijke gezondheid op de werkplek, zal het uiteindelijk de kwaliteit van je werk verbeteren.
Het gesprek over geestelijke gezondheid/ziekte/wellness is recentelijk populair geworden, hoewel de strijd voor volledige normalisatie nog lang niet voorbij is. Het is eng om je leven niet meer onder controle te hebben - mensen hunkeren naar controle - hoewel er manieren zijn om de leiding over je leven te nemen te midden van chaos.
Met één stap tegelijk en het juiste ondersteuningssysteem overwin je de dingen die onmogelijk lijken. Plan op tijd voor zelfzorg alsof het een werktaak is, geef prioriteit aan dingen die echt gedaan moeten worden en vraag om hulp wanneer het begint te voelen alsof alles te veel is om alleen te houden. Je bent niet alleen.
