Voorbij het zwarte vierkant
Iets meer dan een jaar geleden, meer dan 28 miljoen mensen plaatsten een Zwart Vierkant op hun Instagram voedt. De show moet worden onderbroken, ook bekend als Blackout Tuesday, werd gelanceerd door twee zwarte vrouwen in de muziekindustrie om het “al lang bestaande racisme en ongelijkheid die bestaat van directiekamer tot boulevard.” Het was een van de vele initiatieven als reactie op de moord op George Floyd en mensen over de hele wereld aan boord gesprongen.
Ik herinner me die dag nog levendig. Ik vroeg me af of ik ook een zwart vierkant zou plaatsen en, zo ja, wat mijn onderschrift zou zeggen. Ik herinner me ook de gemengde gevoelens die ik ervoer toen ik anderen – die tot dan toe het zwijgen hadden over de kwesties van racisme – zwarte vierkantjes postte, alsof ik een hokje wilde aanvinken. Waar waren ze voor Michael Brown, Tamir Rice en Atatiana Jefferson? Nog recenter, waar was hun verontwaardiging over Ahmaud Arbery of Breonna Taylor? Het was diep pijnlijk om te zien, en ik gaf bijna de voorkeur aan hun stilte boven wat voelde als een performatieve post.
Als mede-oprichter van a DEI-bureau, werk ik regelmatig met individuen en organisaties die grote uitspraken hebben gedaan over het worden van antiracistische bondgenoten tijdens het “Zwarte Plein” Zomer." En in het afgelopen jaar heb ik kennis genomen van de vele goedbedoelende maar vaak naïeve pogingen om dit "racismeding" zo snel mogelijk op te lossen. mogelijk. In die context is het idee van bondgenootschap een veelbesproken onderwerp geworden.
Wat maakt een bondgenoot? Is het een identiteit, en zo ja, wie kan er aanspraak op maken? Wat is het verschil tussen performatief bondgenootschap en effectief bondgenootschap?
Dit zijn slechts enkele van de vragen die aan de orde komen in de workshops die we geven, en het zijn belangrijke vragen om te stellen. Hoewel het definiëren van terminologie en taalontwikkeling belangrijk is, richten onze workshops zich op wat wij zijn van folx die willen optreden in een effectieve bondgenootschap. Want welke term we ook kiezen, één ding is zeker: het gaat om veel meer dan een checklist voor performatieve acties die we kunnen afvinken.
Wat is performatief bondgenootschap?
In de anti-racisme cursus Ik ren, iemand vroeg ooit hoe je performatieve bondgenootschap kunt vermijden op platforms die inherent performatief zijn (verwijzend naar sociale media). Ik vertelde hen dat als ons zogenaamde 'bondgenootschap' wordt teruggebracht tot die platforms, het performatief is - elke post moet verband houden met een actie en we moeten nadenken over onze motieven om te posten (of niet te posten).
Ik weet dat ik eerder medeplichtig ben geweest aan performatieve acties en dat ik voortdurend moet afleren en luisteren naar degenen met wie ik me wil verbinden - binnen en buiten mijn eigen gemeenschap. Performatieve acties zijn vaak meer schadelijk dan nuttig, en er zijn belangrijke dingen die ons kunnen helpen bepalen of onze acties van bondgenootschap authentiek en effectief zijn. Deze zijn relevant voor zowel de zwarte gemeenschap als andere ondervertegenwoordigde en gemarginaliseerde folx.
Laten we eens kijken naar enkele van de tekenen die mij en anderen hebben geholpen te identificeren of onze acties van een performatieve of egocentrische aard zijn en daarom meer kwaad dan goed doen.
1.Je opleiding stopt met social media
Het is geweldig om docenten op sociale media te volgen en ermee in contact te komen, en het opnieuw posten van educatieve inhoud (eenmaal op feiten gecontroleerd-we willen verantwoordelijke gebruikers van sociale media zijn) kan nuttig zijn, maar het is niet genoeg. De systemen van onderdrukking die we proberen te ontmantelen en de verhalen die daarbij horen, worden niet begrepen door een simpele tweet of in 10 infographics.
2.Je bent snel om te tweeten, maar traag om te spreken
Als je alleen maar tweet of berichten plaatst over racisme of andere vormen van onrecht, maar je niet uitspreekt wanneer je wordt geconfronteerd met ze in uw dagelijkse leven - op het werk, met uw gezin of elders - is het een indicator dat uw bondgenootschap performatief. Het harde werk gebeurt buiten het internet.
3.U kijkt alleen naar externe acties. Je ondervraagt niet je eigen medeplichtigheid of erkent je behoefte om te leren (en af te leren)
Het is zo gemakkelijk om met de vinger naar iedereen te wijzen als we wakker worden met onrecht om ons heen. Toch herinnert een snelle blik in de spiegel ons eraan dat het werk thuis begint, in ons eigen leven. We kunnen niet in bondgenootschap optreden als we niet bereid zijn om het innerlijke werk te doen - wat inhoudt dat we ons verontschuldigen voor de schade die we hebben veroorzaakt en onze behoefte erkennen om te leren (en af te leren). Het is een bereidheid om leergierig te zijn en opgeroepen te worden. Hieronder meer over hoe je innerlijk werk kunt doen.
4.Je centreert je stem en profiteert van je "bondgenootschap"
Dit zou duidelijk moeten zijn, maar dat is het helaas niet. In solidariteit en bondgenootschap handelen betekent niet: het gesprek overnemen of zelfs de strijd. Het betekent dat je je middelen en privileges aanbiedt aan degenen die de leiding hebben: degenen die het meest gemarginaliseerd zijn. In de context van de zwarte gemeenschap zijn dat met name zwarte vrouwen en zwarte transvrouwen.
Het betekent ook ruimte maken, niet innemen. Het houdt ook in dat je het werk van degenen die je les hebben gegeven eer aandoet en de verhalen gelooft van degenen met wie je een bondgenootschap zoekt. Het is essentieel om weerstand te bieden aan de drang om de "redder" te worden (een zeer problematisch begrip dat geworteld is in anti-zwartheid, anti-inheemsheid, enz.). Als je niet bekend bent met het concept van saviorisme, met name blank saviorisme, raad ik aan om je in te laten met het werk van Geen Witte Verlossers— een door zwarte vrouwen geleide belangenbehartigingsgroep gevestigd in Kampala, Oeganda.
5.Je verwacht een schouderklopje of een bedankje van degenen met wie je een bondgenootschap zoekt
Ik heb zowel bedrijven als individuen dit zien doen: een of twee positieve veranderingen worden doorgevoerd en de onmiddellijke behoefte aan validatie begint. Ze zien hun acties als een vorm van liefdadigheid of zelfs een gunst. Het ontmantelen van blanke suprematie, racisme en alle andere "ismen" is geen gunst voor de meest onderdrukten die een schouderklopje verdienen. Het is het juiste om te doen en zal uiteindelijk iedereen ten goede komen.
Bovendien kan je bondgenootschap en solidariteit in deze context niet afhankelijk zijn van of afhankelijk zijn van het al dan niet hebben van zwarte (vul een andere gemarginaliseerde groep in) vrienden die je een klopje kunnen geven.
6.Je stopt zodra het moeilijk wordt
Iemand daagt je uit op iets wat je hebt gezegd, een racistische trol vindt je IG, je feed (bedankt, algoritme) ziet er ineens uit als racisme en discriminatie is overal; kortom, het wordt moeilijk en dus schakel je uit.
Hoewel ik de wens om dit te doen begrijp, moeten we niet vergeten dat uitzetten is een voorrecht veel mensen hebben dat niet. Als het moeilijk begint te voelen na een jaar geconfronteerd te zijn met racisme, stel je dan voor hoe het is geweest voor degenen onder ons die eeuwenlang aan de ontvangende kant van alle "ismen" waren.
Wat het betekent om effectief bondgenootschap te beoefenen
Wat is dan een "effectief" bondgenootschap? Bestaat dat ook? Een van mijn favoriete definities van bondgenootschap kan hier enig licht op werpen:
Het anti-onderdrukkingsnetwerk
Het gaat verder met te zeggen dat bondgenootschap geen identiteit is en niet zelfgedefinieerd is. En voor mij zijn dat enkele sleutelelementen in hoe we het idee moeten benaderen om mede-samenzweerders te worden in het werk van bevrijding en gerechtigheid.
1.Je doet het interne werk van constant afleren en opnieuw evalueren
Authentiek handelen is geworteld in de wetenschap dat niemand van ons is vrijgesteld van dit werk; we hebben allemaal te maken met interne of spiritueel werk- niet slechts een of twee keer, maar als een voortdurende oefening. Dit bevat luisteren aan opvoeders en activisten tegen racisme en lezing hun werk. Het betekent ook regelmatig vooroordelen uitdagen en nieuwe verhalen leren.
Onthoud: werk tegen onderdrukking en handelen in bondgenootschap is een levenslange reis.
2.U betaalt Black folx
Van kiezen om te kopen van Winkels in zwarte eigendom (duurzaam dus, niet alleen als een eenmalig gebaar) om Black-led liefdadigheidsinstellingen te steunen, je geld te geven waar je mond is, is altijd een goede plek om te beginnen met effectief bondgenootschap. De meeste docenten op het gebied van sociale media hebben ook Venmo- of PayPal-info in hun bios. Bevordert hun werk uw leerproces? Betaal ze.
3.Je roept racisme op en roept mensen op
Op het werk, op school, aan de eettafel, met je vrienden. Verhalen ondersteunen de systemen die in het spel zijn, en naarmate je meer leert over de oorsprong van racisme, zul je merken dat de constructie van ras sommige mensen aan de macht houdt en anderen onderdrukt.
Sommige anti-zwarte verhalen omvatten de criminalisering van Black folx, recht op Zwarte vossenlichamen als handelswaar, colorisme, en de sterk en/of boze verhalen over zwarte vrouwen. De lijst gaat verder. Door deze verhalen te laten voortduren, blijft de angst voor zwarte bevrijding bestaan - want is het echt veilig voor zwart? mensen om echt empowered en vrij te zijn als de verhalen die over ons worden verteld deze gevaarlijke situaties voortdurend in stand houden verhalen?
Racistische en anti-zwarte verhalen moeten worden uitgedaagd, hoe 'klein' ze ook lijken. In onszelf en de wereld om ons heen. Hoe meer mensen de verhalen ter discussie stellen, hoe meer dat van invloed zal zijn op hoe mensen zich gedragen.
4.U steunt en eist antiracistisch beleid
Individuen die in bondgenootschap handelen, is slechts één kant van de medaille als het gaat om bevrijding en ontmanteling van blanke suprematie. Gemeenschapsorganiserende en collectieve bewegingen zijn ook ongelooflijk belangrijk.
Bondgenootschap kan niet apolitiek zijn. Het beleid is ofwel antiracistisch, ofwel handhaaft het de status-quo. Ondersteun degenen die actief beleid uitdagen en veranderen en leiders en politici ter verantwoording roepen.
5.Je centreert Black folx-stemmen en maakt ruimte
Last but zeker not least, handelen in bondgenootschap vereist dat je ruimte maakt. Het betekent aandacht besteden aan de kamers waarin je je bevindt en verandering eisen als ze niet representatief zijn - of het nu op je sociale mediaplatforms is, op het werk of op school, of waar dan ook in de samenleving. U spreekt niet namens ons, maar draagt wel uw steentje bij om ervoor te zorgen dat onze stem wordt gehoord. U gebruikt uw voorrecht om de deuren te openen waar we historisch gezien niet doorheen konden lopen, en laat ons dan binnen. Je crediteert Black folx, je leert van Black folx, je verheft Black folx-stemmen.
Leren handelen in effectieve bondgenootschap is geen oefening in het aanvinken van vakjes, en het gebeurt niet van de ene op de andere dag. Buiten het zwarte vierkant leven (of andere hashtags invoegen en collectieve inspanningen om solidariteit te 'betuigen' die we het afgelopen jaar hebben gezien) vereist dat we eerlijk naar onze motieven kijken. Het vereist dat we kijken waar onze bijdragen niet nuttig zijn, en dan nieuwe praktijken en gewoonten ontwikkelen om solidair te handelen met de groepen mensen waarmee we ons willen verbinden.
Wat belangrijk is, is dat we ergens beginnen. Het gaat niet om perfectie. We zullen het onderweg verkeerd doen, en dat is oké - zolang we leerbaar blijven en anderen ons laten bellen.
Blijf luisteren en blijf leren. Ik heb goede hoop dat we voorbij het zwarte vierkant kunnen gaan - niet naar hoe de dingen vroeger waren, maar naar een betere toekomst voor iedereen.
