De oorsprong van strepen
In mijn derde jaar op de universiteit zat ik in een kostuumklas waar we het toneelstuk bestudeerden, een duistere fantasie over drie tienerjongens en een opwindende, reizende, circusachtige nachtmerrie. Mijn klasgenoten en ik kregen de opdracht om te werken aan individuele theoretische ontwerpen voor elk van de hoofdpersonen. Ik probeerde het ontwerp voor een van de circusleiders en besprak een creatief blok met mijn professor. Ze stelde voor dat ik haar exemplaar van een boek zou lenen waarvan ze dacht dat het 'heel interessant voor mij zou zijn'. Dat boek was... door Michel Pastoureau.
De titel alleen al was genoeg om meteen tot mijn verbeelding te spreken, hoewel de inhoud nog boeiender is. Hoewel het leuk zou zijn geweest om de weergaven in dit artikel te hebben opgenomen, ben ik bijna dankbaar dat ik ze ben kwijtgeraakt een paar jaar geleden, zodat ik mezelf nu kon behoeden voor openbare vernedering - er is een reden waarom ik nu schrijf in plaats van ontwerpen. Niettemin was die ervaring het begin van mijn ware fascinatie voor het patroon dat vaak wordt geassocieerd met vreugde aan de oppervlakte, hoewel het angstaanjagende waarheden onthult als je beter kijkt.
Strepen zijn een van de eerste voorbeelden van geweven textiel die door de geschiedenis heen in de mode-industrie worden gezien. Terwijl je vandaag strepen zou kunnen beschouwen als een eindeloos klassieke stijl - patriottisch zelfs - heeft het ontwerp een oorsprong die niet gunstig is. In de middeleeuwen begon gestreepte kleding een teken te zijn van een verschoppeling of iemand die in bedwang moest worden gehouden:
-John Major op LoveToKnow
Dit gewaagde patroon is moeilijk te negeren en werd daarom vroeger gekoppeld aan individuen die zich niet aan sociale regels wilden houden. Zoals de geschiedenis ons keer op keer heeft geleerd, wordt de samenleving ongelooflijk bang voor degenen die het conventionele afwijzen, dus deze afkeer van strepen groeide pas in de 13e eeuw, toen Europa's weeldewetten maakte het een wettelijke verplichting voor bepaalde soorten burgers om de stijl te dragen.
Hoe dieper je in de studie van strepen duikt, hoe passender het patroon lijkt te zijn voor een toneelstuk met circuspersonages als. John Major legt uit dat een clown of circuslid "een figuur is wiens humor voortkomt uit zijn vergunning om de grenzen van te overschrijden" ordelijke samenleving.” Strepen kunnen schokkend zijn, perfect voor personages met een dreigende grijns en intenties sinister. Hoewel strepen nooit echt hun verbinding met afwijkend gedrag verloren, werd het ontwerp in de 18e eeuw een veel gewoner onderdeel van de mode in westerse culturen.
De volgende keer dat we strepen zien die echt een statement maken, is in de jaren twintig. Het boek door Greda Buxbaum beschrijft dat aan het begin van het decennium strepen verschenen in de pas vrijgekomen sportkleding voor dames, omdat dit een van de eerste keren was dat vrouwen mochten deelnemen aan sportactiviteiten. Het verbod maakte toen plaats voor allerlei activiteiten onder de tafel en gevaarlijke mannen zoals Al Capone droeg krijtstreeppakken als hun gekozen uniform.
Snel vooruit naar het midden van de jaren veertig en dat gangsteruniform leidde tot het beruchte 'zootpak' dat werd gedragen om een politiek statement te maken door gemeenschappen die vaak werden genegeerd. In 1943 braken er rellen uit met Amerikaanse soldaten en matrozen op zoek naar groepen Afro-Amerikaanse, Latino-Amerikaanse en Italiaans-Amerikaanse mannen die gekleed waren in de oversized krijtstreeppakken omdat ze ze als "onpatriottisch" zagen in een tijd dat een groot deel van Amerika rantsoeneerde kleding stof.
Iets meer dan een decennium later creëerde een ander deel van de westerse wereld een geheel nieuwe betekenis voor strepen: “De Akte van Frankrijk van 1958 zag dat marine-zeelieden in het gebied een gestreepte geweven top kregen met 21 horizontale strepen (één voor elke overwinning van Napoleon) als een uniform, bekend als een 'matelot' of 'marinière.'" Deze iteratie veranderde gestreepte overhemden in een blijvende klassieke stijl en creëerde die Europese chicheid waar Amerikanen constant naar op zoek zijn na.
De verfijning van het patroon werd echter snel overschaduwd door de 'swinging sixties', waarin mod- en op-art-mode ontstonden. Deze ontwerpen waren niet de traditionele strepen die veel van de vorige kledingstukken gebruikten, hoewel ze veranderde de gedisciplineerde lijnen in optische illusies die gemakkelijk de oudere symboliek van strepen veroorzaakten: verstoring. Degenen die deze stijlen droegen, maakten deel uit van de tegencultuur van die tijd die losbrak van oude tradities. Subculturen bleven strepen gebruiken voor hun respectievelijke doelen, waaronder hippies, punkers en grunge-anti-establishmenttypes. Elk van deze groepen droeg het patroon op hun eigen manier, hoewel ze allemaal het voorheen klassieke ontwerp gebruikten als middelvinger naar 'de man' die ze altijd probeerde te beperken. Ontwerpers als Jean Paul Gaultier, Missoni en het merk Adidas staan tot op de dag van vandaag bekend om en vereerd om hun engagement met strepen.
Tegenwoordig zijn strepen alomtegenwoordig als het op kleding aankomt, hoewel mogelijk het meest geconcentreerd in herenkledingstijlen. Krijtstreeppakken, button-down overhemden en stropdassen voor zakenmensen hebben vaak het patroon erin verwerkt. Hoewel dit een verband zou kunnen zijn met de klassieke betekenis ervan, heb ik een enigszins controversieel idee dat de strepen geen toeval zijn. Na de vrij recente onthulling van corruptie waarbij bankiers en dergelijke op Wall Street betrokken zijn, zijn strepen misschien wel het perfecte uniform voor sommigen in het bedrijfsleven. De geschiedenis is teruggekeerd naar een tijd van tegencultuur en woedende tegen 'de machine'. Veel mensen zien de dezelfde strepen die ons land bevrijding gaven, zoals ze nu worden gebruikt om degenen die hierin leven uit te sluiten en te beperken land.
