Rhyannon ukończył University of Southern Indiana, uzyskując dyplom z filozofii i antropologii.
Nasza historia
Zanim omówię sytuację mojego syna, chcę jasno powiedzieć, że NIE obwiniam o to. Czuję, że ta młoda dziewczyna została pod wpływem matki i sama potrzebuje pomocy. Mam szczerą nadzieję, że ją znajdzie.
Mój syn około pół roku temu był w dobrym, silnym i zdrowym związku ze wspaniałą, mądrą dziewczyną. Był zaangażowany w zajęcia szkolne i wydawał się prosperować. Jego stopnie były prawie doskonałe i cieszył się życiem. Potem spotkał inną dziewczynę, która podeszła do niego i powiedziała rzeczy takie jak… „Gdybym była twoją dziewczyną, ja nie..." Ciągnie mnie do ciebie, ale masz dziewczynę." „Twoja dziewczyna nie wydaje się...” i tak dalej i tak dalej. To właśnie w tym czasie postanowił zerwać ze swoją dziewczyną. Jego ojciec i ja byliśmy rozczarowani, ponieważ wiedzieliśmy, że ta dziewczyna ma dla niej wiele rzeczy. Jednak to był tylko jego pierwszy związek i wiedzieliśmy, że musi dorosnąć jako młody dorosły i zobaczyć, jak wyglądają różne związki. Daliśmy jasno do zrozumienia, że nie może cofnąć swoich wyborów, kiedy już zostały podjęte, ale poparliśmy jego decyzje.
Z biegiem czasu znalazł się w związku z tą drugą młodą dziewczyną. (Nic dziwnego) Jego stopnie zaczęły spadać i przestał większość swoich zajęć pozaszkolnych. W tamtym czasie wiedzieliśmy, że coś jest nie tak. W domu odmówił pomocy w domu, co było dla niego niezwykłe. Podczas rodzinnych spotkań izolował się od wszystkich i stale rozmawiał przez telefon. Tak, wiem, to typowe dla nastolatka, jednak nigdy nie wykluczałby się ze wszystkiego. Mam na myśli wszystko i wszystkich. Coś się zmieniło i nie było dobrze. Popadał w coraz większą depresję.
Po długich godzinach dochodzenia odkryliśmy, że on i jego nowa dziewczyna wysyłali SMS-y co 5 minut od czasu, gdy się obudził, do momentu, gdy poszedł spać. To nie przesada. Pochłonęła każdą minutę jego dnia. Nie spędzał już czasu z przyjaciółmi lub rodziną. Uwaga na marginesie: W naszym domu obowiązuje zasada. Nasze dzieci mają telefony komórkowe, jednak wszystko jest monitorowane. Nie wolno im niczego usuwać ze swoich telefonów lub laptopów. Jeśli o to chodzi, mają bardzo mało prywatności. Więc kiedy sprawdziliśmy jego telefon, wiedzieliśmy, z czym mamy do czynienia, nie jest normalnym zdrowym związkiem. To była nasza pierwsza wskazówka, że coś jest nie tak. Uniewinniliśmy go od spotykania się z dziewczyną, ponieważ zaniedbuje swoje obowiązki domowe i inne obowiązki. Oczywiście nie słuchał. Ta dziewczyna go pochłonęła. Stał się innym dzieckiem.
W międzyczasie jej matka pisała do nas z pytaniem, czy mogłaby odebrać naszego syna za to i tamto. Nie mieliśmy z tym problemu, o ile jako pierwszy był w stanie wykonać swoje obowiązki. Komentowała w stylu: „On jest jedyną rzeczą, która uszczęśliwia moją córkę”. „Jest wspaniałym chłopcem i jest taki świetne dla mojej córki." "On chroni moją córkę przed nudą i sprawia, że jest szczęśliwa." Jako rodzic jest to zaniepokojone ja. Czy uczyła córkę, aby jej szczęście polegało na kimś innym? Czy uczyła ją, że tutaj szczęście zależy od mężczyzny? To była dla mnie wielka czerwona flaga. Powinienem był posłuchać swojego instynktu i na tym zakończyć, ale niestety tego nie zrobiłem.
Z biegiem czasu sprawdzaliśmy jego telefon, a nawet kazaliśmy mu go wyłączać podczas rodzinnych wycieczek i wizyt u rodziny. Nic się nie zmieniło. Wiadomości od jego dziewczyny nasilały się. Była zdenerwowana, że spędzał czas z innymi koleżankami mieszkającymi w naszej okolicy. Wysyłała mu wiadomości w furii zazdrości. Potem przeproś kilka minut później. Sprawy zaczęły się pogarszać, gdy znaleźliśmy SMS-y od matki dziewczynki. Wiele, wiele tekstów. Odkryliśmy, że pisała do naszego nastoletniego syna tyle samo, jeśli nie więcej, niż jego dziewczyna. Mówiła o swoim rozwodzie (każdy szczegół jej rozwodu). Podważała nasz autorytet jako rodziców, mówiąc takie rzeczy jak: „Jesteś uziemiony od osoby??? To głupie” „Jak mogą cię odwieść od osoby?” „Powinieneś usunąć te wiadomości, które ci wysyłam, aby nie dostać się do kłopoty”. Mój syn odpowiedział: „Nie mogę usunąć żadnych wiadomości, bo będę miał kłopoty”. Jestem wdzięczny, że tego nie zrobił i wysłuchał nas. To oczywiście postawiło nas natychmiast na krawędzi. Zadzwoniliśmy do matki dziewczyny i surowo powiedzieliśmy, że takie zachowanie od niej nie będzie tolerowane. Nie zachęcamy naszych dzieci do okłamywania nas i nie będziemy tolerować innego rodzica, który zachęca do tego. Nie krzyczeliśmy, nie przeklinaliśmy, chociaż chciałem! Podeszliśmy do tego najlepiej jak potrafiliśmy. Który rodzic mówi takie rzeczy? Która 40-letnia kobieta wysyła setki SMS-ów do nastoletniego chłopca o swoim osobistym życiu miłosnym?
W tym momencie byliśmy w drodze ponad naszymi głowami. Podjęliśmy decyzję o natychmiastowym zakończeniu tego związku. Próbowaliśmy wytłumaczyć naszemu synowi, że to nie była kara. Że to taka niezdrowa sytuacja i niezdrowy związek. Jednak w tym momencie tego nie rozumie. Patrzy na to tylko jako na karę. Wszyscy mielibyśmy w jego wieku. Jako rodzice była to jedna z najtrudniejszych rzeczy, przez które musieliśmy przejść. Wpadł we wściekłość. Krzyczeć i krzyczeć, że odebraliśmy mu życie. Że odebraliśmy mu całe szczęście i ugruntowaliśmy go bez powodu. W tym momencie możesz wyjaśnić tylko tyle, ponieważ wiesz, że on nie zrozumie. Co moim zdaniem jest najtrudniejsze.
Po zakończeniu związku myśleliśmy, że wszystko w końcu się uspokoi i poprawi. Jednak właśnie wtedy zaczęło się prześladowanie. Dziewczyna wysyłała mojemu synowi setki sms-ów i zdjęć. W końcu dodzwoniłem się do jego telefonu i powiedziałem jej, że nie ma już między nimi związku i że powinna natychmiast przestać się z nim kontaktować. Następnie matka zaczęła do nas w kółko pisać i stwierdzać, jak zrujnowaliśmy szczęście jej córki i jak teraz musi sobie radzić z płaczącą córką. (Najpierw powiem tylko, że nie jestem odpowiedzialny za szczęście jej córki, podobnie jak nasz syn.) Między nimi były setki wiadomości, na które nie odpowiedziałem. Ostatnia wiadomość, która mnie przeraziła, brzmiała: „Właśnie przejechaliśmy pod twój dom i krzyczałem, że tęsknię za tobą @*$*@(!!! ". (imię mojego syna) "Dziewczyna" nie ma prawa jazdy, więc zgadnij, kto ją przejechał? Tak, jej matka! W tym momencie wysłałem jej ostatnią wiadomość. „Nie kontaktuj się ponownie z moim synem, bo nie będę miał wyboru, aby złożyć zakaz zbliżania się. Blokuję twój numer. NIE kontaktuj się z nami ponownie.” Od tego czasu podjęła kilka prób skontaktowania się z nim. Mój następny przystanek to posterunek policji. Historia się nie skończyła. To nadal trwa. Do tej pory nie było żadnego kontaktu, co jest rekordem.
Jak sprawić, by nastoletni chłopak zrozumiał, że to nie jest zdrowe? Jego ojciec i ja mamy całkiem solidną, zdrową relację. Oczywiście nie zawsze było łatwo. Staraliśmy się dawać dobry przykład. Jak się przedostajesz? Jak uczyć zdrowych relacji nastolatkom?
Oto rzeczy, które zrobiliśmy:
1. Mamy teraz naszego syna w poradni. Będzie jeździł dwa razy w tygodniu. Nadal myśli, że ma kłopoty.
2. Zablokowano wszelki kontakt z tą dziewczyną i jej matką.
3. Zaangażował go w inne zajęcia poza domem.
Rodzice nie są idealni. Nie mamy podręcznika szkoleniowego. Patrząc wstecz, powinniśmy zobaczyć czerwone flagi i zakończyć sprawy dużo wcześniej, ale tak się nie stało. Zawsze szukaj rzeczy, które po prostu nie pasują. Zaufaj swojemu instynktowi. Jeśli nie czujesz się lub nie wygląda dobrze, natychmiast przestań. Mamy szczęście. To mogło się skończyć o wiele gorzej.
Ta treść jest dokładna i prawdziwa zgodnie z najlepszą wiedzą autora i nie ma na celu zastąpienia formalnej i zindywidualizowanej porady wykwalifikowanego profesjonalisty.
