Historycy ogólnie zgadzają się, że łyżwiarstwo, które dziś nazywamy łyżwiarstwem figurowym, powstało w Europie kilka tysięcy lat temu, choć nie jest jasne, kiedy i gdzie pojawiły się pierwsze łyżwy.
Początki starożytnej Europy
Archeolodzy od lat odkrywają łyżwy wykonane z kości w całej Europie Północnej i Rosji, co doprowadziło naukowców do wniosku, że ta metoda transportu była w pewnym momencie nie tyle działalnością, co konieczność. Para wyciągnięta z dna jeziora w Szwajcarii, datowana na około 3000 lat p.n.e., jest uważana za jedną z najstarszych łyżew, jakie kiedykolwiek znaleziono. Wykonane są z kości nóg dużych zwierząt, z otworami wywierconymi na każdym końcu kości, w które włożono skórzane paski i którymi przywiązano łyżwy do stopy. Warto zauważyć, że stare holenderskie słowo oznaczające skate to schenkel, co oznacza „kość nogi”.
Jednak badanie z 2008 r. dotyczące geografii i ukształtowania terenu Europy Północnej wykazało, że: łyżwy prawdopodobnie pojawiły się jako pierwsze w Finlandii
Metalowe krawędzie
Te wczesne europejskie łyżwy tak naprawdę nie wbiły się w lód. Zamiast tego użytkownicy poruszali się po lodzie szybując, a nie przez to, co nazywamy prawdziwą łyżwiarstwem. Nastąpiło to później, około końca XIV wieku, kiedy Holendrzy zaczęli ostrzyć krawędzie swoich dawniej płaskodennych żelaznych łyżew. Ten wynalazek umożliwił teraz jazdę na łyżwach po lodzie i sprawił, że kijki, które wcześniej były używane do wspomagania napędu i równowagi, stały się przestarzałe. Łyżwiarze mogli teraz pchać i ślizgać się stopami, co nadal nazywamy „holenderskim toczeniem”.
Taniec na lodzie
Ojcem nowoczesnego łyżwiarstwa figurowego jest Jackson Haines, amerykański łyżwiarz i tancerz, który w 1865 r. opracował dwupłytowe, całkowicie metalowe ostrze, które przywiązał bezpośrednio do butów. Pozwoliło mu to na włączenie wielu ruchów baletowych i tanecznych do swojej jazdy na łyżwach – do tego momentu większość ludzi mogła poruszać się tylko do przodu i do tyłu oraz śledzić koła lub ósemki. Kiedy w latach 70. XIX wieku firma Haines dodała do łyżew pierwszy kilof, skoki stały się teraz możliwe dla łyżwiarzy figurowych. Dziś coraz bardziej spektakularne skoki i podskoki to jedna z rzeczy, które sprawiły, że łyżwiarstwo figurowe stało się tak popularnym sportem dla widzów, a także jednym z najważniejszych wydarzeń zimowych igrzysk olimpijskich.
Sporting Developments powstał w 1875 roku w Kanadzie, chociaż pierwsze lodowisko z mechaniczną lodówką, nazwane Glaciarium, zostało zbudowane w 1876 roku w Chelsea w Londynie przez Johna Gamgee.
Holendrzy prawdopodobnie są również odpowiedzialni za organizację pierwszych zawodów łyżwiarskich, jednak pierwsze oficjalne zawody w łyżwiarstwie szybkim odbyły się dopiero w 1863 roku w Oslo w Norwegii. Holandia była gospodarzem pierwszych Mistrzostw Świata w 1889 roku, a do Holendrów dołączyły drużyny z Rosji, Stanów Zjednoczonych i Anglii. Łyżwiarstwo szybkie zadebiutowało na igrzyskach olimpijskich w 1924 roku.
W 1914 r. Jan E. Strauss, producent ostrzy z St. Paul w Minnesocie, wynalazł pierwsze ostrze z zamkniętymi palcami wykonane z jednego kawałka stali, dzięki czemu łyżwy są lżejsze i mocniejsze. A w 1949 roku Frank Zamboni zarejestrował znak towarowy maszyna do regeneracji lodu który nosi jego imię.
Największym sztucznym lodowiskiem na świeżym powietrzu jest lodowisko Fujikyu Highland Promenade w Japonii, zbudowane w 1967 roku. Powierzchnia lodu wynosi 165 750 stóp kwadratowych, co odpowiada powierzchni 3,8 akrów. Jest nadal w użyciu.
