Choć bezsprzecznie jedna z największych supergwiazd popu dekady i odpowiedzialna za kilka absolutnie klasycznych hitów z lat 80., Książę zawsze był kimś więcej: niezwykle utalentowanym, odważnym artystą, zdolnym i chętnym do spróbowania prawie wszystkiego. Jego albumy przyniosły szereg interesujących kompozycji i wykonań, ale to dzięki najbardziej znanym piosenkom artysty Prince błyszczy najjaśniej. Jego katalog przebojów jest jednym z najbardziej zasługujących na uwagę w historii muzyki pop, zwykle z powodów znacznie wykraczających poza to, co od razu widać.
Choć Prince zmarł nagle 21 kwietnia 2016 roku, w wieku 57 lat, jego muzyka żyje dalej. Oto chronologiczna podróż przez lata 80. z 10 jego najlepsze piosenki dekady.
"1999"
Prince nagrał wcześniej intrygujące piosenki (w tym prowokacyjne, ale powtarzające się „Dirty Mind” i „Controversy”), a nawet cieszył się nieco większym hitem w 1980 roku z „I Wanna Be Your Lover”. Jednak to właśnie wtedy ten elektryzujący rzemieślnik popu złożył swój najbardziej osobliwy ukłon… Data. Jasne, kultowe, klawiszowe intro jest potężne, ale prawdziwy blask utworu kryje się w zachwycającej mieszance funkowej gitary i majestatycznego wyczucia melodii Prince'a. Rzeczywista apokalipsa – kiedy tylko nadejdzie – z pewnością nigdy nie będzie tak zabawna.
„Mała czerwona korweta”
Wszystkie utwory z 1999 roku wykazywały coraz głębsze uchwycenie popowej struktury utworu, ale tutaj Prince płynnie tworzy zwinny kontrast między wolnym rytmem syntezatora w zwrotce a wybuchowym, napędzanym gitarą chór. Daje to transcendentny rezultat, piosenkę, która wciąż zaskakuje słuchaczy nawet po latach konsekwentnego grania w radiu. Jako jeden z najwcześniejszych rockmanów Prince'a, ta melodia wyraźnie wskazuje na rozszerzającą się wszechstronność wokalisty i jego chęć do przekraczania gatunków.
„Umrę 4 U”
Porównanie świetnej muzyki ze ścieżki dźwiękowej Purple Rain do filmu o tej samej nazwie jasno pokazuje, że istniała wyraźna granica wszechstronności Prince'a. Jednak po raz kolejny wokalista udowadnia, że jest równie biegły w posługiwaniu się syntezatorem i gitarą, dwoma instrumentami, które w latach 80. nie zawsze spędzały dużo czasu na tej samej scenie. W jego zdolnych rękach ta piosenka utrzymuje zmysłowy rytm, typowy dla katalogu Prince'a, ale w jakiś sposób odświeżający.
"Zaszalejmy"
Prince dążył do i na pewno osiągnął imponujący nowy poziom z Fioletowy deszcz, a ta piosenka z tego albumu szczególnie pokazuje jego rozwój muzyczny. Intro do kazania jest klasyczną pozą gwiazdy rocka, ale wykonane z takim rozmachem i wyobraźnią, że prezentuje nam coś zupełnie nowego. Piosenka, która następuje po nim, jest nie tylko celebracją „tego czegoś, co nazywa się życiem”, ale jest także pokazem bardzo niedocenianej gry na gitarze Prince'a. Prowadzenie pod koniec ma niewielu rywali w latach 80-tych.
"Fioletowy deszcz"
Gitara pozostaje potężnym czynnikiem w tej najbardziej znanej i sugestywnej balladzie Prince'a, ale ten potężny tytuł instrumentacja utworu wyróżnia się subtelnością, a nie palącą zaciekłością gitary poprzedniego utworu Części. Wokal Prince'a stawał się coraz lepszy z piosenki na piosenkę, szczególnie w tej części jego kariery, kiedy znacznie mniej polegał na falsecie, którego tak często używał w jego młodości. Uduchowiony i przekonujący występ w tym utworze jest niesamowicie dobry jak na popowy hit tej wielkości.
„Kiedy gołębie płaczą”
Gustowne gitarowe intro do tego potwornego hitu dowiodło, że Prince był bardzo zainteresowany przyciąganiem tag „Jimi Hendrix z lat 80.”, oprócz wielu innych sposobów, w jakie zamierzał podbić świat muzyka popowa. Sama piosenka świetnie sprawdza się jako popowy cukierek, ale także jako głębsza, nawiedzająca i pełna emocji wypowiedź artystyczna. Rosnące użycie warstw nastrojowych klawiszy, w połączeniu z różnymi płaszczyznami wokalu wspierającego, sprawia, że ta piosenka jest naprawdę odurzającą podróżą.
„Malinowy Beret”
Jednym ze sposobów na zmierzenie majestatu utworu jest przyjrzenie się pośpiechu, jaki robią inni, odbiegający od siebie artyści. Muzyce Prince'a nigdy nie brakowało wielbicieli, ale niektórzy mogą rozpoznać tę piosenkę tylnymi drzwiami, z wersji Hindu Love Gods kilka lat po wydaniu singla. Ten zespół – którym w zasadzie był R.E.M. z Warrenem Zevonem jako frontmanem zamiast Michaelem Stipe – dał uproszczoną, ale odkrywczą wersję tego utworu. W obu wersjach odurzająca melodia Prince'a zawsze pozostaje centralnym punktem.
"Pocałunek"
Toma Jonesa okładka tej melodii na ogół trąci nowością, a jej popularność pod pewnymi względami przesłania fakt, że oryginalna wersja jest jednym z najlepszych występów Prince'a. Wokalista wraca tutaj do swoich korzeni, stosując hipnotyzujący falset, wokalne podejście i dramatycznie podnosząc nacisk na rytm, zwłaszcza z najbardziej funky gitarą, jaką wymyślił od tego czasu Brudne myśli. Przestarzały Dynastia Pomimo odniesienia telewizyjnego, ten ostatecznie stanowi kolejny rażący dowód mistrzostwa Prince'a.
„Nigdy nie mógłbym zająć miejsca twojego mężczyzny”
Mówiąc o świetnych coverach, jest urocza wersja tej piosenki Goo Goo Dolls, kiedy byli jeszcze prawdziwym zespołem rockowym na początku lat 90-tych. Trzeba go usłyszeć, żeby w to uwierzyć, ale ta melodia w swojej oryginalnej formie po raz kolejny pokazuje, że Prince był mistrzem popu, dysponującym niesamowitą gamą narzędzi muzycznych. Tekstowo jest typowy, ale nadal nie jest zmęczony, z cierpkim podejściem do romansu i złamanego serca.
"Współczuję Ci"
Aby było ciekawie, ta jest dziką kartą na tej liście. Być może nie tak wiele osób o tym wie czaka chanPrzebojowa wersja tej piosenki z 1984 roku została pierwotnie wydana przez jej kompozytora, Prince'a, w 1979 roku. Chociaż nie jest to jedyny przypadek, gdy inny artysta wysunął melodię Prince'a na szczyty list przebojów, jest to prawdopodobnie najlepszy taki przykład. Jeśli nigdy nie wiedziałeś, że to kompozycja Prince'a, posłuchaj uważnie i zobacz, czy możesz usłyszeć znajomy dźwięk królewskiej struktury utworu.
