Umowa o zachowaniu poufności to pisemna umowa prawna między pracodawcą a pracownikiem. Umowa o zachowaniu poufności określa wiążące warunki, które zabraniają pracownikowi ujawniania poufnych i zastrzeżonych informacji firmy.
Umowa o zachowaniu poufności obowiązuje przez okres zatrudnienia pracownika oraz przez okres po ustaniu stosunku pracy. Zwykły okres obowiązywania umowy o zachowaniu poufności wynosi od roku do trzech lat i obejmuje czynności, których były pracownik nie może wykonywać.
Kiedy jeszcze stosuje się umowę o zachowaniu poufności?
Umowa o zachowaniu poufności jest również stosowana w innych okolicznościach, w tym:
- Rozmowy kwalifikacyjne dla kadry kierowniczej i wyższego szczebla, podczas których omawiane są poufne informacje firmowe, a kandydaci podpisują umowę przed rozmową.
- Dyskusje na temat umów i zleceń z konsultantem lub wykonawcą oraz produkty wynikające z pracy kontraktowej wymagają podpisania umowy przed zleceniem.
- Dyskusje z dostawcami, które dotyczą produktów, części i udostępniania innych zastrzeżonych informacji.
- Sytuacje związane z zakupem akcji lub spółki, badaniem due diligence lub jakąkolwiek interakcją, podczas której udostępniane są poufne informacje.
Pracodawcy odnoszą korzyści z umów o zachowaniu poufności, ponieważ powstrzymują te strony przed dzieleniem się zastrzeżoną wiedzą, tajemnicami handlowymi, informacje o klientach lub produktach, plany strategiczne i inne informacje, które są poufne i stanowią własność firmy konkurenci.
Zawartość
Umowy o zachowaniu poufności stanowią, że podpisujący nie może ujawniać ani w żaden sposób czerpać korzyści z poufności przedsiębiorstwa informacje dostarczone przez ich pracodawcę, klienta, dostawców i każdą inną stronę, która może odnieść korzyści z dzielenia się poufnością Informacja.
Umowy o zachowaniu poufności często określają okres, przez jaki pracownik, który odchodzi z pracy, nie może pracować dla firmy konkurencyjnej. Celem jest to, aby były pracownik nie był w stanie czerpać korzyści ani generować zysku dla nowego pracodawcy dzięki uzyskanym informacjom uzyskanym od konkurenta, byłego pracodawcy.
Niektóre umowy o zachowaniu poufności zabraniają pracownikowi pracy w tej samej branży po odejściu z pracy przez pewien czas, często dwa lata. Inni rozszerzają ten zakaz na dostawców i sprzedawców branżowych.
Umowy o zachowaniu poufności często stanowią własność firmy do wszystkiego, co zostało opracowane, napisane, wyprodukowane lub wynalezione w trakcie lub w wyniku zatrudnienia, kontraktów, usług lub rozmów kwalifikacyjnych, jeśli jest to w jakikolwiek sposób związane z zakresem działalności firmy biznes. Dzieje się tak nawet wtedy, gdy praca została wykonana w czasie wolnym pracownika poza miejscem pracy.
Umowa o zachowaniu poufności powinna zawierać klauzulę, która umożliwia pracodawcy podpisywanie się lub udzielanie podpisującemu pozwolenia na wykorzystanie informacji zastrzeżonych firmy. Pracodawca mógłby na to zezwolić, gdyby dostrzegł bezpośrednią korzyść, a nie potencjalną stratę, w umożliwieniu byłemu pracownikowi udostępniania informacji innej organizacji.
Zalecenia
Pracodawcy dobrze zrobią, jeśli podpiszą umowę o zachowaniu poufności przez prawnika zajmującego się prawem pracy, ponieważ niedawne sprawy sądowe unieważniają umowy. Unieważnienie ma miejsce, gdy sąd uzna, że umowa była tak szeroka, że jej założenia uniemożliwiają jednostce uzyskanie pracy i zarabianie na życie w swojej dziedzinie. Adwokat wiedziałby, czy twoje klauzule i wymagania nie są zbyt restrykcyjne.
Wreszcie, o wiele łatwiej jest wdrożyć umowę o zachowaniu poufności, kiedy po raz pierwszy zatrudniasz pracownika. ponieważ pracownik przed podjęciem pracy wie, że jest to warunek zatrudnienia. W takim przypadku umowa o zachowaniu poufności wchodzi w zakres warunków zatrudnienia, gdy potencjalny pracownik zaakceptuje Twoją ofertę pracy.
Realizacja umowy po zatrudnieniu – w niektórych przypadkach po latach – ma dla pracowników wrażenie, jakby pracodawca zmienił warunki ich zatrudnienia. Niektórzy odmówią podpisania i możesz stracić pracowników, których chciałeś zachować.
Studium przypadku dotyczące wdrożenia
W jednym przypadku w małej firmie odnawiającej telefony komórkowe pracodawca, który odnawiał telefony komórkowe, zdecydował się na wdrożenie umowy o zachowaniu poufności dwadzieścia lat po otwarciu firmy i zatrudnieniu personelu. Żądanie było w zasadzie podpisanie umowy o zachowaniu poufności lub urlop.
Pracownik zakładu morale został śmiertelnie ranny, a jego poprawa zajmie kilka lat. Kilku pracowników biurowych, w tym kluczowy lider w ich organizacji sprzedaży, od lat prowadziło w swoich garażach firmy zajmujące się sprzedażą telefoniczną.
Firma odkryła, że ci pracownicy legalnie kupowali telefony za pośrednictwem organizacji sprzedaży, a następnie odsprzedawali je z dużym wzrostem cen w swoich domach. Kiedy poproszono ich o podpisanie nowej umowy, która zakazywała tego typu zachowań konkurencyjnych, uznali, że zarabiają więcej na swoich biznesach odsprzedaży.
Następnie zrezygnowali, zamiast podpisać umowę, która wyeliminowałaby ich możliwość sprzedaży telefonicznej z ich garaży. Pracodawca stracił kilku cenionych i potrzebnych pracowników w wyniku podpisania umowy o zachowaniu poufności wiele lat po zatrudnieniu.
I nie mógł robić wyjątków ze względu na konieczność równego i sprawiedliwego traktowania wszystkich pracowników. Wymóg podpisania umowy o zachowaniu poufności wiele lat po zatrudnieniu nie sprawdził się dobrze dla nikogo. Posłuchaj lekcji.
Znany również jako poufność, NDA, umowa o zachowaniu poufności
Informacje zawarte w tym artykule nie stanowią porady podatkowej ani prawnej i nie zastępują takiej porady. Przepisy stanowe i federalne często się zmieniają, a informacje zawarte w tym artykule mogą nie odzwierciedlać przepisów obowiązujących w Twoim stanie ani najnowszych zmian w prawie. W celu uzyskania bieżącej porady podatkowej lub prawnej prosimy o konsultację z księgowym lub prawnikiem.
