Postacie są przedstawiane przez oba narracja i dialog w dziele fikcji. Oni mogą być płaski lub nieletni, lub okrągły i major, rozwinięty z większą głębią. Osobowość ujawnia się poprzez reakcje postaci na konflikt, poprzez dialogi poprzez opisy.
Postacie w fikcji mogą pełnić wiele ról i celów, wszystkie podyktowane intencjami i stylem pisarza, współpracując ze sobą, aby misternie posunąć fabułę do przodu.
Bohater
The protagonista jest głównym bohaterem, bohaterem lub bohaterką opowieści. W niektórych przypadkach czytelnik doświadcza historii oczami tej postaci. W innych bohater może być tylko jedną z kilku postaci, których perspektywa jest opisana.
Bohater nie musi być postacią, z którą czytelnik się identyfikuje. Może nawet być antybohaterem, nieprzyjemnym, a nawet złym, i to jest w porządku, jeśli to posuwa fabułę.
Lub może być prawdziwym bohaterem, ale może też być postacią, której czytelnik ma nie lubić z powodu określonej wady charakteru lub okoliczności. Pomyśl o Becky Sharp
Antagonista
W wielu gatunkach — zwłaszcza, choć nie wyłącznie, w fantazjach, thrillerach, powieściach szpiegowskich, kryminałach i kryminałach — bohater staje do walki z antagonista. Antagonistą może być naprawdę niemoralna lub zła osoba, taka jak doktor Moriarty w opowiadaniach o Sherlocku Holmesie, ale może być także dobrym, ale dominującym rodzicem, a nawet nieudolnym idiotą, który nieumyślnie staje na drodze protagonista.
Najważniejsze jest to, że antagonista jest w sprzeczności z bohaterem lub bohaterką w fabule, a czasami historia obejmuje dość poważne szanse związane z okolicznościami życia lub śmierci. Iago Szekspira w Otello jest dobrym przykładem, ale bohaterem może być też cała grupa ludzi: rząd, sekta czy syndykat przestępczy.
Korzystanie z metafory
W niektórych pracach postacie są tworzone nie jako w pełni urzeczywistnione istoty ludzkie lub fantastyczne istoty, ale raczej jako metafory określonej cechy ludzkiej. Lord Voldemort w książkach o Harrym Potterze nie ma być postrzegany jako osoba w pełni poczęta, ale raczej jako metafora straszliwego wyniku, który wynika z pogardy i przeciwstawienia się potędze Miłość.
Postacie jako urządzenia fabularne
W niektórych przypadkach postacie istnieją głównie w celu przeniesienia historii z jednego punktu fabuły do drugiego. Te postacie są tylko szkicowo pomyślane. To płaskie postacie — jedno- lub dwuwymiarowe. Nie chodzi o to, kim ten facet jest ani jak się czuje, ale o to, co robi.
W tym charakterze mogą pełnić standardowe postacie. Zwykle są stereotypami bez większej głębi, jak kobieciarz w barze lub żebrak na rogu ulicy, ale nie muszą. Standardowe postacie mogą być bardziej złożone, gdy wymaga tego fabuła.
Pisarze często tworzą postacie, których jedynym celem jest zmotywowanie bohatera do podjęcia działań, które napędzają historię do przodu. Dobrym przykładem tego typu płaskiej postaci jest Scar in Król Lew. Porównaj go do Simby, okrągłej postaci. Ty wiedział Simba. Blizna… może nie tak bardzo.
Wymagane znaki
Niektóre historie są zbudowane wokół czasu, miejsca lub sytuacji, która wymaga obecności określonych typów postaci. Te postacie mogą nie być strasznie ważne ani dla fabuły, ani dla tematu, ale mimo to ich nieobecność byłaby odczuwalna.
Wyobraź sobie historię, która rozgrywa się w środowisku hotelowym bez udziału przynajmniej kilku pracowników hotelu. Historia rozgrywająca się na statku kosmicznym zmierzającym na Marsa byłaby niepełna bez przynajmniej szkicu kapitana statku, nawet jeśli nie jest on głównym bohaterem. Ktoś może zostać zastrzelony podczas napadu na bank. Jego tożsamość, uczucia, myśli i głębia nie są ważne dla fabuły, ale fakt, że był ofiarą śmiertelną, byłby.
Jak tworzyć postacie
Miej jasność w swoim umyśle co do celu twojej postaci w swojej pracy, zanim zaczniesz pisać i tworzenie postaci. Dlaczego i jak przesuwa Twoją fabułę do mety? Możesz zacząć go opracowywać, gdy odpowiesz na to pytanie, i prawdopodobnie będziesz chciał poświęcić tej części procesu trochę czasu, jeśli jest twoim bohaterem. Pomieszkaj z nim przez kilka dni lub nawet kilka tygodni, zanim napiszesz to pierwsze zdanie. W miarę rozwoju wydarzeń w twoim życiu zadaj sobie pytanie, co by zrobił lub jak zareagowałby w tych samych okolicznościach. Poznać go.
Chociaż ważne jest, aby w pełni poznać i zrozumieć cechy osobowości swojej bohaterki i ją motywacje, zainteresowania i talenty, będziesz potrzebować znacznie mniej szczegółów dla postaci, która po prostu służy jako urządzenie działki. Nie musisz kręcić kołami, zagłębiając się w to, co ją napędza.
Idź ze swoim jelitem
Każdy, kto kiedykolwiek napisał powieść, która odniosła sukces, powie ci, że twoje jelita to potężne narzędzie. I niewiele, jeśli w ogóle, szkiców fikcji jest doskonałych za pierwszym razem. Najprawdopodobniej opracujesz wstępny szkic, a następnie poprawisz go dwa, a może nawet trzy razy.
Jeśli postać wskakuje na twoje strony pozornie znikąd, kiedy piszesz pierwszą wersję roboczą, dlaczego nie pozwolić mu spędzić tam trochę czasu? Twoja podświadomość może próbować ci coś powiedzieć. Może być ważny później, zapewniając kluczowy zwrot akcji. Możesz zostawić go w spokoju, a jeśli okaże się zbędny, daj mu topór, gdy będziesz przygotowywać ostateczny szkic. Zawsze możesz go później wypisać, jeśli okaże się, że nie ma nic do zaoferowania.
Bez względu na to, jak ważna lub nieistotna jest twoja postać, upewnij się, że jest spójna i wiarygodna w ramach parametrów twojej historii. Motywacje i działania muszą ze sobą współgrać, aby czytelnik nie był zdezorientowany i sfrustrowany.
