Media są często oskarżane o szukanie sensacji w dzisiejszych wiadomościach. Reporterzy są krytykowani za wyolbrzymianie faktów w imię wzniesienia się oceny Nielsena lub więcej prenumerat gazet. Dziennikarze internetowi są oskarżani o pisanie nagłówków typu „clickbait” w celu zwiększenia sprzedaży reklam. Ale czy oskarżenia są słuszne? A jak reporterzy mogą się upewnić, że nie dadzą pożywienia swoim oskarżycielom?
Wybór słów
Częstym błędem jest przekonanie, że duża czcionka lub jasne kolory sprawiają, że historia jest sensacyjna. Ale to treść jest ważniejsza niż prezentacja.
Rozważ scenariusz i jesteś reporterem. W więzieniu hrabstwa wybucha przemoc, w wyniku której niektórzy więźniowie zostali ranni. Szeryf organizuje konferencję prasową, mówiąc, że jego zastępcy prowadzą śledztwo w sprawie „incydentu” w więzieniu.
Jako reporter wiesz, że istnieje lepszy sposób na opisanie tej sceny. Szeryf nalega, aby nazwać to incydentem, aby zbagatelizować przemoc, aby wyglądała na niewielką. Masz wybór, czy dotrzymać słowa, czy nazwać to inaczej — bójką, powstaniem, a nawet zamieszkami.
Twoim celem jest jak najdokładniejsze opisanie sytuacji. Niestety, bez względu na to, jakiego wyboru dokonasz, szeryf prawdopodobnie oskarży cię o szukanie sensacji. Podczas gdy on próbuje używać języka, aby się chronić, ty starasz się wypełnić swój dziennikarski obowiązek informowania opinii publicznej.
Jednym z rozwiązań jest powiedzenie: „Podczas gdy szeryf nazywa to incydentem, rodziny rannych więźniów twierdzą, że była to bójka na całego”. Pozwalasz innym etykietować walkę. Jest to generalnie dobra praktyka dziennikarska — zejdź z drogi i pozwól badanym opowiedzieć historię. Niemniej jednak istnieje ryzyko, że zostaniesz oskarżony o szukanie sensacji, więc twoim celem jest przedstawienie faktów dokładnie i obrazowo, bez wyolbrzymiania lub bagatelizowania wydarzeń.
Wyolbrzymianie faktów
Każdy Reporter chce zobaczyć swoją historię na pierwszej stronie lub na początku wiadomości o szóstej. Może to prowadzić do pokusy, aby historia brzmiała bardziej niż jest.
Nie ma nic złego w używaniu słów takich jak „chaos” lub „szok”, jeśli można to poprzeć faktami. Unikaj używania tych słów na co dzień, inaczej Twoi słuchacze będą się nudzić. Ogólnie rzecz biorąc, twoim celem jest pokazanie, a nie mówienie. Zapewnij zrównoważone relacje osobom zaangażowanym lub związanym z historią i pozwól, aby ich głosy zabarwiły historię bardziej niż Twój własny.
Wątpliwe zadania
Czasami to samo zadanie w wiadomościach prowadzi do zarzutów o sensację. Nigdy nie było to bardziej prawdziwe niż podczas skandalu Moniki Lewinsky z udziałem prezydenta Billa Clintona.
Z pozoru sprośne seksualne szczegóły brzmiały jak sensacja. Stawką była jednak prezydentura Clintona. Reporterzy musieli połączyć ekscytujące szczegóły z przyziemną mechaniką rządu federalnego, ponieważ prezydentowi Clintonowi groziło oskarżenie.
Dziennikarze muszą regularnie decydować, czy dane zadanie jest warte opublikowania, czy też jest to po prostu tani sposób na zdobycie czytelników i zadowolenie reklamodawców.
Ważna krytyka
Istnieją przypadki, w których krytycy mają rację, nazywając reportaż sensacją. Zwykle dzieje się tak, gdy obietnice pokrycia nie są dotrzymywane.
Winowajcą jest zwykle reklama w mediach, która jest zwykle tworzona przez kogoś innego niż reporter wiadomości, prawdopodobnie kogoś, kto nawet nie jest w dziale wiadomości.
Ta osoba stworzy tematyczną reklamę, która będzie brzmiała mniej więcej tak: „Zobacz najgorszy pożar w historii miasta!”. Widzowie, którzy oglądają wiadomości o szóstej, widzą ogień i myślą, że nie jest tak źle. Gdy to nastąpi, widzowie będą sceptycznie odnosić się do Twoich stwierdzeń reklamowych.
Upewnij się, że osoba tworząca codzienne reklamy Twojego produktu informacyjnego ma dokładne informacje. Podczas gdy ich zadaniem jest sprzedawanie produktu, przypomnij im, aby nie sprzedawali za dużo. Nie byłoby inaczej, gdyby stworzył reklamę restauracji obiecującej, że ma „najlepsze chili na świecie”, podczas gdy tak nie jest.
Reporterzy i menedżerowie newsroomów muszą wykształcić w sobie intuicję, by wyznaczać granice w promowaniu relacji. Jeśli masz legalną, ekskluzywną wiadomość, której nie ma nikt inny, nie ma nic złego w reklamowaniu tego faktu. Ale kiedy słowa takie jak „ekskluzywny” są nadużywane w przyziemnych, codziennych wiadomościach, tracą swoją wartość.
Jak widać, sensacja jest trudna do określenia. Dlatego tak wielu ludziom łatwo jest przykleić etykietę mediom jako napędzanym przez sensację. Każdy dziennikarz powinien zobowiązać się do dostarczania za każdym razem prawdziwych, dokładnych historii. To najlepszy sposób na obronę swojej pracy przed takimi zarzutami.
