The branża usług finansowych posiada szeroką gamę klientów indywidualnych i biznesowych, z których każdy zalicza się do jednej z dwóch kategorii – klientów detalicznych lub instytucjonalnych. Terminy „inwestor” i „klient” są wymienne, ponieważ doradcy finansowi oferują przede wszystkim inwestycje doradztwo, wskazówki dotyczące rentownego utrzymania tych inwestycji oraz doradztwo w zakresie spieniężenia i ograniczenia inwestycji straty.
Definicja handlu detalicznego
Termin handel detaliczny oznacza sklepy typu mama i pop, a także megasieci spożywcze. Jednakże, jeśli chodzi o firmy świadczące usługi finansowe i ich klientów, jest to jedynie operacja mamusiowa można by uznać za klienta detalicznego, ponieważ zazwyczaj prowadzony jest przez osobę fizyczną lub rodzinę i jest mały biznes. Megasklep ze względu na swoją wielkość byłby uważany za instytucję.
Termin instytucja odnosi się do większych klientów, takich jak banki, fundusze utrzymujące portfele inwestycyjne dla innych, takich jak fundusze emerytalne, firmy ubezpieczeniowe i duże placówki detaliczne. Często duzi klienci detaliczni, instytucjonalni będą częścią krajowej sieci i zapewnią swoim pracownikom możliwości inwestycyjne i plany emerytalne.
Klientem detalicznym może być niezwykle zamożna osoba lub mała, odnosząca sukcesy firma. Aktywa finansowe klientów detalicznych mogą sięgać dziesiątek milionów, dlatego tak małe w żadnym wypadku nie przekładają się na klienta o niskiej wycenie portfela lub grosza.
Klienci instytucjonalni
Większość doradców finansowych w firmach świadczących usługi finansowe ma wyłącznie klientów detalicznych. Klienci instytucjonalni są zwykle obsługiwane przez oddzielny instytucjonalny zespół sprzedaży. Podobnie, pewne branże i stanowiska są zazwyczaj zorganizowane w dziale sprzedaży detalicznej w oparciu o orientację na klienta. Oprócz doradztwa finansowego, inne kategorie usług finansowych obejmują Planowanie finansowe.
Dominującą różnicą między klientami detalicznymi i instytucjonalnymi jest wielkość handlu i rodzaje inwestycji, w jakie się angażują. Firma ubezpieczeniowa sprzedająca polisy na życie, które z biegiem czasu budują wartość pieniężną, robi to poprzez inwestowanie części składek. Duże instytucje – banki, towarzystwa ubezpieczeniowe, fundusze emerytalne, fundusze inwestycyjne i fundusze giełdowe (ETF) – kupują i sprzedają papiery wartościowe w ramach swoich portfeli inwestycyjnych. Następnie zaciągasz pożyczkę pod zastaw wzrostu tych portfeli, często bez podatku. Firma ubezpieczeniowa ma etyczny i zawodowy obowiązek inwestowania składek dobrze, ale bezpiecznie. Jeżeli regularnie podejmuje inwestycje wysokiego ryzyka, a ubezpieczający stale tracą pieniądze, może grozić jej zamknięcie z powodu utraty klientów. Z drugiej strony niewielkie zyski z inwestycji również spowodują utratę klientów. Klienci instytucjonalni są często związani własną obsługą klientów. Natomiast mała firma ma niewielu pracowników i niewiele obowiązków.
Dolna linia
Klienci detaliczni kupują zazwyczaj w okrągłych partiach lub 100 akcjach. Czasami kupują mniej niż 100 akcji, a w rzadkich przypadkach nawet jedną akcję. Z kolei klienci instytucjonalni mają tendencję do kupowania i sprzedawania tysięcy akcji jednocześnie.
Zarówno inwestorzy detaliczni, jak i instytucjonalni inwestują w akcje, obligacje, kontrakty futures i opcje, ale tylko inwestorzy instytucjonalni mają tendencję do handlu na rynkach swapów i terminowych. Ze względu na różne cele inwestycyjne i praktyki związane z każdym typem klienta, doradztwo finansowe świadczone klientom detalicznym będzie zupełnie inne niż doradztwo finansowe świadczone klientom instytucjonalnym klienci.
