Większość praktykujących Kenpo Karate uczy się form. Angażują się również w z góry ustalone ruchy bojowe przeciwko partnerowi. Ale oto sedno sprawy: Kenpo dotyczy samoobrony ulicznej w prawdziwym życiu.
A oto jak sztuka dotarła tam, gdzie jest dzisiaj.
Historia karate kenpo
ten sztuki walki mają długą i bogatą historię w Chinach, ale prawie niemożliwe jest dokładne prześledzenie większości linii stylów. Pomimo Kung Fu dostaje dużo prasy jako wszechogarniająca nazwa oznaczająca Sztuka chińska poza granicami kraju, w Chinach pierwotny termin brzmiał tak naprawdę „Ch'uan-fa”. Ch'uan oznacza „pięść”, a fa oznacza „prawo”. Więc kiedy chińska sztuka dotarła do Japonii w XVII wieku, dosłowne tłumaczenie pięści (Ken) i prawa (Po) zmieniło nazwę w Kenpo.
Oczywiście oryginalne chińskie sztuki były pod wpływem wszelkiego rodzaju wymian w Japonii (sztuki walki Ryukyuan i Japońskie sztuki walki). Jednak w 1920 roku wydarzyło się coś ważnego. Mianowicie, trzyletni chłopiec pochodzenia japońskiego imieniem James Mitose został wysłany do Japonii (z Hawajów), gdzie studiował to, co Amerykanie nazywają obecnie formami walki typu Kenpo. Mitose wracał do Japonii przy kolejnych okazjach i ostatecznie zaczął uczyć tego, co nazywał Kempo Jiu-Jitsu lub Kenpo Jiu-Jitsu (Kenpo jest wymawiane przez „m”, ale niektórzy faktycznie zmienili pisownię na Kempo, aby odróżnić ich Sztuka). William Kwai Sun Chow był jednym z najlepszych uczniów Mitose (drugi Shodan). Wraz z Thomasem Youngiem (pierwszym Shodanem Mitose'a) Chow pomagał mu uczyć na Hawajach do około 1949 roku.
Rodzaj Kenpo praktykowany przez Mitose i im podobnych był bardziej liniowym stylem. Jednak Ed Parker, dżudo Shodan wprowadzony do Kenpo przez Franka Chow i szkolony pod okiem Williama Kwai Sun Chowa, przeszedł szkolenie podczas pracy w Straży Przybrzeżnej i uczęszczania na Uniwersytet Brighama Younga. W 1953 roku został podobno awansowany do czarnego pasa, ale to twierdzenie budzi kontrowersje.
Chow powiedział, że Parker zdobył pod nim tylko fioletowy pas, a inni podejrzewali, że zdobył tylko brązowy pas. To powiedziawszy, nie wszyscy podpisują się pod kontrowersją. Student Al Tracy twierdził, że Chow w rzeczywistości awansował Parkera do trzeciego stopnia czarny pas w 1961 roku.
W każdym razie Parker zmienił formę Kenpo, aby uczynić go bardziej ulicznym stylem. Zmiany te przekształciły się w nowy rodzaj Kenpo, który wkrótce stał się znany jako American Kenpo.
Później Parker zaczął podkreślać w swoich naukach bardziej okrężne, chińskie ruchy. A ponieważ nigdy nie nazwał następcy swojego stylu, istnieje kilka odgałęzień jego (i Mitose) nauk Kenpo.
Charakterystyka Kenpo
Kenpo to styl, który kładzie nacisk na ciosy, kopnięcia i rzuty / stojące blokady. Oryginalne Kenpo, które przybyło do Stanów Zjednoczonych z Mitose i Chow, kładło nacisk na bardziej liniowe lub twarde linie ruchy, podczas gdy późniejsze pochodzenie Parkera, zwykle określane jako amerykańskie kenpo, kładło nacisk na bardziej chińskie cykliczne ruchy.
Chociaż formy są nauczane w wielu szkołach Kenpo, styl jest często definiowany przez bardziej praktyczne i płynne podejście do samoobrony. W szczególności amerykańskie Kenpo Eda Parkera podkreślało, że jeśli nauczysz się tylko jednego rodzaju obrony przed atakiem, narażasz się na porażkę. W końcu nigdy nie wiesz, czy konkretny atak, do którego trenowałeś, będzie dokładnie tym, który cię zaatakuje.
Cel Kenpo Karate
Generalnie celem Kenpo Karate jest samoobrona. Uczy praktykujących blokować ciosy przeciwników w razie potrzeby, a następnie szybko je wyłączać za pomocą precyzyjnych ciosów. Obalenia (zwykle z precyzyjnymi uderzeniami później) i blokady na stawy są również zszywkami w sztuce.
Pod-style Kenpo Karate
Istnieją naprawdę dwa różne style Kenpo, nawet jeśli istnieje kilka odgałęzień, takich jak Kajukenbo czy Kenpo Jiu-Jitsu (co Mitose osobiście nazwał swoją sztukę). Te różne style to:
- Oryginalne Kenpo (Mitose i Chow)
- Amerykański Kenpo (Ed Parker)
Znani praktycy Kenpo
- William Kwai Sun Chow: Wraz z Mitosem – który był starszym z nazwiska Chow – sprowadził Kenpo do amerykańskich mas i rozwinął go jako instruktor.
- Chuck Liddell: Były mistrz UFC wagi półciężkiej nauczył się odgałęzienia Kenpo od swojego wieloletniego instruktora/trenera Johna Hacklemana (czarny pas 10 stopnia w Kajukenbo, odgałęzienie Kenpo). Hackleman nazwał później swoją sztukę Hawaiian Kempo. Liddell znany jest z potężnego ataku i znakomitej obrony przed obaleniem.
- James Mitose: Amerykanin pochodzenia japońskiego, który po treningu w Japonii przywiózł sztukę Kenpo na Hawaje. Zaczął uczyć na Hawajach w 1936 roku.
