Ruch w sztuce może odnosić się do kilku różnych koncepcji:
(A) Istnieje ogólny termin „ruch”, jak w stylu i szkole artystycznej.
(B) Istnieje ruch przedstawiony na obrazie, który implikuje fizyczny ruch obiektu poprzez nakładanie się migawek w czasie. (Używane na przykład w szczególnym stylu futurystów i wortyków. Przykładem jest Giacomo Balla's Dynamizm psa na smyczy, obecnie w Albright-Knox Art Gallery w Buffalo w stanie Nowy Jork).
(C) Potem jest ruch jako część kompozycji.
Prowadzenie oka widza w podróż
Ruch jest tworzeniem wrażenia przypływu i odpływu obrazu, który zmienia go z pasywnej tapety w dynamiczne rozszerzanie psychiki widza, tworzenie wzajemnej reakcji, która prowadzi widza na ścieżkę odkrycie. Ruch w tym przypadku jest przeciwieństwem statycznego, nijakiego, pozbawionego emocji i mało inspirującego. To właśnie nas interesuje, gdy mówimy o ruchu jako elemencie kompozycji w sztuce.
Tworząc ruch w obrazie, pomyśl o choreografii procesu, o tym, co ujawniasz widzom, co pozostawiasz wyobraźni. Obraz powinien być pytaniem, a nie odpowiedzią. Odwoływanie się do wyobraźni widza pozwala różnym widzom na interakcję na różne sposoby, dlatego jest Zalecam, aby zawsze zostawiać coś niedopowiedzianego na obrazie, aby dać widzom szansę na coś wyjątkowego interakcja.
Obraz powinien powoli odsłaniać się widzom, powinien oferować zakamarki, które oddalają się od głównej ścieżki. Innymi słowy, obraz powinien być podróżą, a nie celem. Obraz, który oferuje tylko statyczny punkt widzenia, nie jest lepszy niż świąteczna fotka (zapewnia to fotograf z kluczem do swoich wspomnień, ale po prostu być dowolnym obrazem dla każdego, kto nie emocjonalnie zaangażowany). Artysta powinien zachęcać widza do interakcji z tematem, do nauki i rozwoju. Obraz może być zwykłą anegdotą lub heroiczną opowieścią, ale powinien przemawiać do widza z radością rozwikłania historii.
Artysta jest dyrygentem, przenosząc wzrok widza przez obraz za pomocą niezliczonych technik, które nadają obrazowi wrażenie ruchu w przestrzeni, w czasie, a nawet emocji. Ruch można nadać obrazowi za pomocą silnego podstawowego obrazu, powiedzmy płynącej rzeki; w świetle łagodnego wieczornego słońca, które oznacza upływ dnia; lub poprzez emocję portretu ozdobionego otaczającą ikoniczną symboliką, która pokazuje, jak postać doszła do tego uczucia. Ruch można również osiągnąć poprzez efekt wzrostu lub zaniku. Żywość, która nasyca temat i mówi widzowi, to jest życie, to jest ruch.
Więc co możesz zrobić? Po pierwsze, zastanów się nad całością kompozycji, od czego chciałbyś, aby zaczynało się oko widza (pamiętaj, że w Zachód widz zwykle zaczyna się od lewego górnego rogu obrazu, ponieważ od najmłodszych lat uczymy się w ten sposób czytać). Od lewej do prawej, od góry do dołu to norma, ale mocna kompozycja może odwrócić uwagę widza od takich uwarunkowań.
Na ruch może wskazywać przepływ obiektów na obrazie, ich układ i wzór; poprzez wykorzystanie perspektywy. Ruch może być sugerowany przez kierunek, w jakim stają postacie - pasywny obraz miałby synergiczne zgrupowanie kierunek, natomiast przypadkowość w kierunku figur nada dzikości i energetycznej witalności a obraz.
Następnie artysta może zastanowić się nad użyciem koloru (w tym takich efektów optycznych jak oddalanie się błękitu od oka i zbliżanie się do niego czerwieni); pociągnięcie pędzla (tworzenie znaków mogą zwiększyć płynność obrazu poprzez ich kierunek, a także nadać ruchowi prędkość poprzez zmienność wielkości pociągnięcia pędzla); wzór światła i cienia; oraz ton (co jest ważne dla widzenia peryferyjnego i dlatego może odciągnąć oko od centralnego obiektu). Rozważ wzmocnienie głównych kierunków ruchu za pomocą echa (na przykład sprawienie, by chmury na niebie płynęły w tak samo jak fale na morzu) i rowerem (przywracając wzrok z powrotem do punktu wyjścia, aby podróż mogła się rozpocząć nowo).
Patrząc na obraz Vincenta van Gogh powyżej, najbardziej jawne wrażenie ruchu jest w falach, rząd po rzędzie przerywaczy (oznaczonych jako #1). Dalej jest bank chmur (#2), który wydaje się wiać w prawo, tworzony zarówno przez kształt chmur, jak i kierunek śladów pędzla. Kształt chmur przypomina kształt fali. Na pierwszym planie chmury mają rzucić cień (#3), dając wrażenie zmiany światła w scenie. Pozycje, pozycje i względne rozmiary różnych postaci (#4) dają poczucie, że niektórzy są dalej od nas, idąc w kierunku łodzi. Spójrz, jak postać po prawej (#5) wydaje się być pochylona, idąc pod wiatr!
Wszystkie małe rzeczy sumują się, pracując ze sobą, aby stworzyć ogólną atmosferę i poczucie, że rzeczy się dzieją i poruszają. Zobacz, jak czerwona flaga na szczycie masztu trzepocze na wietrze (#6). Jego kolor powtarza się w kilku innych miejscach obrazu (począwszy od koszuli, którą ma na sobie postać na łodzi), pracując nad tym innym elementem kompozycji, jednością. Kolor czerwony również wynurza się z obrazu na tle zmętniałego błękitu nieba, mówi nam, że łódź jest w centrum uwagi, a postacie na plaży odgrywają swoją rolę w jej wodowaniu. Zatrzymaj się na chwilę, aby zastanowić się, ile informacji odczytałeś w tym małym pstryknięciu farby: kierunek wiatru, siła wiatru, czy jest wietrznie (albo flaga byłaby bezwładna).
Zawsze pamiętaj, że ruch w kompozycji jest wyrazem podróży, którą podejmuje publiczność z Tobą, artystą, jako przewodnikiem. Nawet najmniejszy element może dać malarski ruch.
