Gaetano Donizetti miał swoją premierę opera, L'elisir d'amore w Teatro deela Canobbiana w Mediolanie, 12 maja 1832 r. Akcja rozgrywa się w Kraj Basków na początku XIX wieku. Popularna aria ”Una Furtiva Lagrima” znajduje się w drugim akcie.
L'elisir d'amore , AKT 1
Adina, piękna i bogata właścicielka ziemska, odpoczywa w cieniu dużego drzewa na swojej posiadłości ze swoimi robotnikami. Młoda, biedna wieśniaczka Nemorino szpieguje Adinę z daleka, czytając swoim robotnikom historię Tristana i Izoldy. Nemorino nie pragnie niczego bardziej niż przebywania z Adiną, ale jest mu smutno — ponieważ jest biedny, może ofiarować tylko swoją miłość. Adina do tej pory była wobec niego obojętna. Gdy Adina czyta historię swoim pracownikom, Nemorino przekonuje się, że potrzebuje eliksiru miłości, aby zdobyć jej serce — tak jak Tristan i Izolda. Gdy kończy czytać, sierżant Belcore i jego żołnierze udają się do Adiny. Belcore flirtuje z Adiną, zanim w końcu oświadcza się jej przed wszystkimi. Adina od niechcenia i grzecznie mówi mu, że to przemyśli. Adina i Nemorino zostają sami, gdy żołnierze i robotnicy odchodzą. Nemorino korzysta z okazji, by zadeklarować swoją miłość do niej. Adina, wciąż obojętna na jego deklaracje, mówi mu, że nie ma czasu, by ją kochać. Ma chorego wujka, którym musi się najpierw zająć.
Na miejskim placu dr Dulcamara, komiwojażer, przybywa z wielkim rozmachem i prezentuje swoje towary i eliksiry mieszkańcom miasta. Twierdzi, że ma zapas mikstur na wszystko, a po przekonującej prezentacji szybko sprzedaje wiele butelek łatwowiernym wieśniakom. Zakochany Nemorino pyta Dulcamarę, czy posiada eliksir miłosny podobny do Tristana i Izoldy. Dulcamara mówi Nemorino, że w rzeczywistości ma szkic, który załatwi sprawę. Sprzedaje eliksir miłości Nemorino za wszystkie pieniądze, które Nemorino ma w kieszeniach. Bez wahania Nemorino daje Dulcamarze wszystko, co ma, i wypija płyn w ciągu kilku chwil po jego nabyciu. Nie wie, że eliksir był tylko winem. Zanim Nemorino się upije, Dulcamara mówi mu, że eliksir zacznie działać za jeden dzień, zanim pospiesznie wyjdzie. Kompletnie pijany Nemorino podchodzi do Adiny, gdy wchodzi. Pewny, że jego eliksir zadziała, odwraca się do Adiny i traktuje ją obojętnie. Adina wpada w złość na nową postawę Nemorino i postanawia go ukarać, poślubiając sierż. Belcore. Belcore mówi jej, że muszą się pobrać natychmiast, ponieważ on i jego żołnierze mają wyruszyć następnego ranka. Adina zgadza się, mimo protestów Nemorino, by poczekać jeszcze jeden dzień. Zaprasza mieszczan na zbliżający się ślub. Spanikowany Nemorino woła Dulcamarę.
L'elisir d'amore , AKT 2
Na zewnątrz Adina i Dulcamara zabawiają gości, czekając, aż notariusz przeprowadzi wesele. Adina, zdenerwowana, że Nemorino jeszcze się nie pojawiła, czekała tak długo, jak mogła i wraz z notariuszem i resztą tłumu wchodzi do kaplicy, aby podpisać kontrakt małżeński. Dulcamara pozostaje w tyle, aby pomóc sobie w przekąskach. Pojawia się Nemorino i błaga Dulcamarę o eliksir miłości, który zadziała natychmiastowo. Ponieważ Nemorino wydał wszystkie swoje pieniądze na pierwszy eliksir, Dulcamara odmawia pomocy i wchodzi do środka. sierż. Belcore wychodzi na zewnątrz, zastanawiając się głośno, dlaczego Adina nagle odłożyła ślub, nie podpisując umowy. Po obejrzeniu nadąsanego Nemorino, Belcore podchodzi do niego, aby dowiedzieć się, co jest nie tak. Nemorino wyjaśnia, że nie ma pieniędzy. Belcore wykorzystuje okazję, aby usunąć swojego rywala ze zdjęcia i mówi mu, że jeśli zapisze się do armii, natychmiast dostanie premię za podpisanie. Nemorino zgadza się, potajemnie wiedząc, że weźmie pieniądze i ucieknie.
Później tego wieczoru kobiety z miasteczka zbierają się, aby porozmawiać o nagłym wzbogaceniu się Nemorino. Jego chory wujek w końcu odszedł, zostawiając mu wielką sumę pieniędzy. Kiedy pojawia się Nemorino, ponownie pijany po kupieniu kolejnego dużego „eliksiru miłości” od Dulcamary, kobiety gromadzą się u jego boku. Flirtują i gruchają nad nim, doprowadzając go do przekonania, że eliksir działa. Nie ma pojęcia, że jego wujek zmarł. Przybywa Adina i widzi, jak Nemorino zachowuje się inaczej niż wcześniej. Pyta Dulcamarę o Nemorino, a ten mówi jej, że głupi chłopak wydał wszystkie swoje pieniądze, a nawet wstąpił do wojska, aby kupić eliksir miłosny dla jakiejś kobiety. Zdając sobie sprawę, że jest kobietą, żałuje, że drażni się i zachowuje obojętność wobec Nemorino. Zdaje sobie sprawę, że jego miłość do niej jest prawdziwa i ona też się w nim zakochuje. Odrzuca propozycję Dulcamary dotyczącą sprzedaży własnego eliksiru, mówiąc mu, że ma własne sposoby na zdobycie miłości Nemorino. Kiedy podchodzi do niego, znów zachowuje się wobec niej obojętnie. Adina ucieka, zostawiając Nemorino samego. Nemorino myśli o łzie, którą właśnie zobaczył na twarzy Adiny i czuje się źle. Zdaje sobie sprawę, że ona też musi go kochać. Kiedy wraca, wręcza mu kontrakt rekrutacyjny. Mówi mu, że go kupiła i może swobodnie żyć. W końcu wyznaje mu miłość i wreszcie się obejmują. sierż. Belcore przybywa, aby zobaczyć dwoje w swoich ramionach. Adina przeprasza go, a Belcore bardzo dobrze przyjmuje wiadomość. Twierdzi, że na świecie jest mnóstwo kobiet do wyboru. Dulcamara przedstawia nową ofertę sprzedaży, przypisując szczęśliwe zakończenie Nemorino eliksirowi miłości Dulcamary. Dulcamara sprzedaje dziesiątki butelek przed opuszczeniem małego miasteczka.
