El Paso Marty Robbins
Scenariusz: Marty Robbins
Nagrany: 7 kwietnia 1959 (Studio 2, Bradley Studios, Nashville, TN)
Długość: 4:19 (wersja albumowa); 2:58 (po jednej stronie); 4:38 (pojedyncza strona b)
Trwa: nieznany
Wyprodukowano przez: Prawo Don.
Muzycy:
- Marty Robbins: wokal prowadzący, akustyczna gitara rytmiczna (nieznane)
- Grady Martin: gitara prowadząca (1952 Bigsby Doubleneck)
- Jack Pruett: gitara akustyczna rytmiczna (nieznana)
- Bob Moore: bas akustyczny standup (nieznany włoski vintage)
- Jim Glaser, Bobby Sykes: harmonia wokali
Wydania:
Pojedynczy: Kolumbia 4-41511 (26 października 1959; strona b, „Biegający pistolet”)
Album: Ballady rewolwerowców i piosenki na szlaki, Kolumbia CL 1349 (wrzesień 1959)
Historia
- Marty Robbins był już jednym z najpopularniejszych w kraju kraj piosenkarze pod koniec 1959 roku, mając na koncie cztery hity C&W #1, w tym pierwszy hit w wersji „Singing the Blues” i jego własna kompozycja „A White Sport Coat and a Pink Carnation” (która stała się wielkim popowym hitem jako dobrze). Wydanie „El Paso” pchnęło go jednak do prawdziwej supergwiazdy, dając mu popisową piosenkę, która ugruntowała jego dziedzictwo; jednak Robbins skomponował gigantyczny hit w kilka godzin na tylnym siedzeniu samochodu, a dopiero potem po latach zwlekania.
- To właśnie podczas podróży z Nashville do swojego domu w Phoenix, tuż przed Bożym Narodzeniem 1956, Robbins po raz pierwszy wpadł na pomysł napisania piosenki o mieście, przez które przejeżdżał; W towarzystwie żony i syna był jednak na tyle rozproszony, że zapomniał o inspiracji. Ale dorastając jako wielki fan Gene'a Autry'ego, „Śpiewającego kowboja”, Marty chciał przenieść się do tego gatunku przez jakiś czas, a w następnym roku, podczas tej samej podróży, przypomniał sobie ten pomysł – a potem szybko o nim zapomniał ponownie. Wreszcie, w 1958 roku, podczas trzeciego przejazdu rodziny przez El Paso turkusowym Cadillakiem, zaczął komponować w głowie melodię, wykonaną w popularnym ranczera balladowy styl regionu.
- Zatrzymując się na odpoczynek, wysiadł w pobliżu baru, ale gdy stwierdził, że jest zamknięty na święta, zaczął wypytywać miejscowych o centrum miasta i powiedziano mu, że wzgórza za nim on był w rzeczywistości „badlands w Nowym Meksyku”. To zdanie znalazło się w piosence, którą napisał na swojej gitarze na tylnym siedzeniu Cadillaca, podczas gdy jego żona Marizona stado.
- Składający się z jednej powtarzanej melodii i nieco zmienionego przejścia, Marty uznał melodię za tak prostą, a jednak przekonujące, że wiersze przychodziły do niego jeden po drugim - czternaście z nich, ułożonych jak powieść lub film. (Rzeczywiście, Robbins powiedział, że nie miał pojęcia, jak zakończy się ta epicka opowieść, kiedy ją zaczął.) Kiedy kilka godzin później przybył do siedziby hrabstwa Deming w stanie Nowy Meksyk, piosenka była już gotowa, opowieść o kowboj który zabija mężczyznę z powodu miłości do kobiety o imieniu „Feleena”, a następnie ucieka przed sprawiedliwością, by wrócić do El Paso, by umrzeć w ramionach swojej kobiety.
- Sesje były dość prostą sprawą, ale tylko z czystej konieczności: jego wytwórnia Columbia, która pierwotnie go połączyła z producentem Mitchem Millerem i reklamowanym Robbinsem jako wykonawcą popu, wcale nie był pewien, czy piosenki kowbojskie będą pasować do jego kariera zawodowa. Zamiast tego Robbins dał upust swojej obsesji wiosną 1959 roku, nagrywając „Wiszące drzewo”, zachodni standard, który Marty wyciął na ścieżkę dźwiękową do filmu. Kiedy w kwietniu znalazł się na 15 miejscu list przebojów country, piosenkarzowi w końcu pozwolono nagrać album z piosenkami o rewolwerowcach, za którymi tęsknił. Columbia nadal jednak zabezpieczała swoje zakłady, dając mu tylko jeden dzień na nagranie całego LP, w tym przyszłego hitu. Wspierany przez słynnych sesjonarzy z Nashville, znanych jako „A-Team”, udało mu się ukończyć album w niecałe pięć godzin. Okaże się, że tak jest punkt zwrotny w muzyce country.
- A jednak Marty wciąż musiał walczyć z Columbią na długości samego „El Paso”, mimo że do utworu potrzebny był każdy wers: album, wytwórnia wycięła najbardziej obrazowy werset, w którym Robbins stoi nad ciałem swojej ofiary, a następnie pospiesznie zredagowała resztę 4:19 do 2:58. Jednak sprytny Robbins skłonił ich do umieszczenia pełnej piosenki na stronie b, a większość DJ-ów zdecydowanie wolała dłuższą wersję. „El Paso” nie tylko stało się pierwszą piosenką nr 1 lat 60., ale przewidywalnie zapoczątkowało nową erę przebojów, które trwały dłużej niż cztery minuty.
Drobnostki
- Finał serialu przebojowego serialu AMC Zepsucie się źle, który został wyemitowany w 2013 roku, nosił tytuł „Felina”, co spowodowało, że wielu fanów spekulowało przed datą emisji, że podobnie jak narrator w piosence Robbinsa, główny bohater Walter White umrze na końcu. Walt jest nauczycielem chemii, który stał się królem metamfetaminy, który spędza mnóstwo czasu na „badlands w Nowym Meksyku” podczas zajęć serialu, a na początku ostatniego odcinka planuje wrócić do domu, częściowo po to, by zobaczyć miłość swojego życia, swoją żonę Skylera. („Felina” jest kulturowo bardziej odpowiednią pisownią „Feleena” Marty'ego; Własną inspiracją Robbina była dziewczyna, z którą chodził do szkoły podstawowej imieniem „Fidelina”.) Uzbrojeni agenci DEA, którzy są w tej sprawie od lat, mają siedzibę w... El Paso.
- Bar, który Robbins znalazł zamknięty w tym pamiętnym dniu, nazywa się teraz Kantyna Rosy, otwarte i dobrze prosperujące tuż przy obecnej Interstate 85 w El Paso. Pierwotni właściciele sprzedali go miejscowemu w 2007 roku, który niewiele zmienił w tym miejscu; Oryginalna piosenka „El Paso” jest pierwszą piosenką wymienioną na szafie grającej, powodując, że turyści grają ją bez przerwy przez cały dzień. Kantyna twierdzi, że bar był tam przed piosenką, ale historycy tego obszaru są sceptyczni.
- Sukces „El Paso” utorował drogę do odtwarzania dłuższych utworów w radiu AM; latem 1964 roku, zwierzęta'"Dom wschodzącego słońca" dotarł do pierwszego miejsca w Wielkiej Brytanii, chociaż wersja numer 1 wydana w USA została zredagowana. (Wielu DJ-ów i tak po prostu grało dłuższy brytyjski singiel.) „Rising Sun”, jak „El Paso”, wyemitowano około 2:58.
- Robbins nie tylko kontynuował sukces „El Paso” i Ballady rewolwerowców z większą ilością zachodnich piosenek i albumów, napisał dwie kolejne piosenki do przeboju: „Feleena (From El Paso)” z 1966 roku, która opowiada historię życia kobiety w w centrum pierwszego przeboju i „El Paso City” z 1976 roku, w którym trzecia osoba przypomina oryginalną piosenkę i zastanawia się, czy był rewolwerowcem w poprzednim życie.
- „El Paso” zajął pierwsze miejsce na listach Pop i Country, a rok później wygrał pierwszą w historii Grammy w dziedzinie muzyki country. Robbins na zawsze zamykał każdy koncert piosenką.
Objęte: The Grateful Dead, Old 97's, Kirsty MacColl, Don McLean, Elvis Presley, Johna Denvera, Percy Faith, Chet Baker, Chet Atkins, Jim Ed Brown, Pat Boone, Hank Snow, The Mills Brothers, Johnny Horton, Bobby Vee, X.
