Wszyscy tego potrzebują i coraz częściej wszyscy na całym świecie wydają się cierpieć na jej brak. Paradoks pieniędzy jest tematem dobrze reprezentowanym w muzyce popularnej, a ponieważ rock czerpie tak wiele paliwa z bluesa i R&B, muzyka przestarzała ma tendencję do jeszcze mocniejszego uderzenia w ten temat. Ta lista zawiera najwybitniejsze stare piosenki o pieniądzach, w których artyści wyjaśniają potrzebę, rzeczy, które robimy, aby uzyskać, i, niestety, wysoce niestabilny charakter bogactwa finansowego.
Dzięki uprzejmości stosu muzycznego
Przebój O'Jaysa „For the Love of Money” otrzymał niezwykłą popularność na antenie pomimo siedmiominutowego czasu odtwarzania. Mówi się, że tytuł utworu pochodzi z wersetu biblijnego, 1 Tymoteusza 6:10, który brzmi: „Bo miłość pieniędzy jest korzeń wszelkiego zła: którego niektórzy pożądali, oddalili się od wiary i przeszyli się wieloma smutki”.
Wskazując na ówczesny ruch muzyczny w Filadelfii, produkcja Gamble-Huff zaprzeczała temu pojęciuDusza Filadelfii
Ta złowroga, otwierająca linia basu, na przykład, na przemian przesiąknięta echem i uderzona w twarz, ustanawia surowy brak byka rzeczywistość nadchodzących tekstów, które szczegółowo opisują, jak daleko ludzkość pogrąży się w pogoni za tym, co sama piosenka nazywa „średnią” Zielony."
Co zrobią ludzie z miłości do pieniędzy? „Kobieta sprzeda swoje cenne ciało”. „Ludzie nie mogą nawet chodzić po ulicach”. I najbardziej potępiające słowa ze wszystkich, których nie ma folkie Protestujący mógłby przewyższyć: „Jak na mały kawałek papieru niesie on dużo wagi”. Linia tak na punkcie, że nawet nie zawracali sobie głowy rymować to.
Ten wczesny klasyk Motown umieścił Etykieta Motown na mapie; prawie surowe bluesowe pojęcie „Pieniądze (tego właśnie chcę)” określa konieczność zimnej, twardej gotówki jako towar wart więcej niż większość emocji: "Twoja miłość daje mi taki dreszczyk emocji / Ale twoja miłość mi nie płaci rachunki."
Wokalista Barrett Strong stał się połową legendarnego zespołu kompozytorów Motown z Norman Whitfield, który był współautorem takich hitów jak „I Heard It Through The Grapevine”, „War” i „Ball Of Confusion”.
Twarda praktyczność Stronga w jego późniejszych hitach jest już tutaj widoczna. John Lennon, opisując to z Beatlesami, reklamował „Tak, chcę być wolny” — Freudowski prześlizgnięcie się kapitalisty klasowego lub nawoływania wolnego ducha, pragnącego wznieść się ponad to, co fizyczne świat?
Klasyczna historyjka R&B, w której wokalista everyman po prostu nie może zrobić sobie przerwy — gdziekolwiek się udaje, brakuje mu jednej rzeczy, której wszyscy od niego chcą: pieniędzy.
Poproszenie swojej ukochanej osoby o pieniądze na czynsz jest prawdopodobnie złym pomysłem, zwłaszcza jeśli jest już w trakcie wymiany na bogatszy model. Wątpliwy morał: zawsze zdobywaj partnera z własnymi pieniędzmi.
Zapomnij o dumnie kroczącej naturze sekcji rytmicznej lub zbyt chłodnym fragmencie produkcji w świecie „Money Kochanie”, pieniądze to żart, dla którego słuchacz jest zawsze puentą – szkoda, że brzmi to tak prawdziwie dla tak wielu nas!
Zaszczycony jednym z najbardziej pomysłowych zastosowań efektów dźwiękowych w historii rocka, dziwnym rytmem 7/8 „Pieniądze” sugeruje symfonia kas przeszytych odpowiednio złowieszczym dołem linia gitarowa. Roger Waters jest dobrze znany z tworzenia bardziej mizantropijnych tekstów z lat siedemdziesiątych, ale tym razem on… ma uniwersalny przedmiot godny jego żółci: mniej niż złotą zasadę, która mówi, że ci, którzy mają, otrzymują jeszcze.
Całkowita frywolność bogatych („Pomyśl, że kupię sobie drużynę piłkarską”) zrównoważona z całkowitym zaniedbaniem pokazany biednym ("Wszystko w porządku, Jack / trzymaj ręce z dala od mojego stosu") sprawia, że jest to intrygujące trochę polemiczny.
Stworzony w zwykłym, lekkim, ale teatralnym, europopowym stylu szwedzkiej supergrupy, ten kawałek kabaretu funkcjonuje jako rodzaj aktualizacji kądzieli do Skrzypka na dachu „Gdybym był bogatym człowiekiem” (dziesiątki lat przed Gwen Stefani!).
„Money, Money, Money” po raz pierwszy pojawił się na albumie ABBA „Arrival” z 1976 roku i zawierał chwytliwy refren, który potępiał dysproporcję między bogatymi a biednymi. Z tekstami takimi jak „pieniądze, pieniądze, pieniądze, muszą być zabawne / w świecie bogatych ludzi”, ABBA wykorzystała swoją ciężką syntezatorową dyskotekę, aby dotrzeć do celu.
Mimo że dostarczona z śmiertelną śmiałością, mieszanka brzęczącego, nerwowego pianina i mrocznych, gitarowych filigranów podkreśla łamiące serce błędny pogląd za myślami typu „W ogóle nie musiałbym pracować, wygłupiłbym się i miał piłkę”. Rozważ to Bertolt Brecht dla epoki disco kobiety. Albo zdesperowane gospodynie domowe z każdej epoki.
Brat Ray w kilku swoich piosenkach opowiadał się za dwubiegunową naturą pieniędzy, potępiając konieczność ich kupowania miłość w „Greenbacks”, a mimo to wciąż fantazjuje o tym, ile miłości można by go kupić w „Smack Dab In The Środkowy."
Ale to w swingującym soulowym „Busted” – który pojawia się w środku jego płodnego okresu wczesnych lat sześćdziesiątych w wytwórni ABC – Ray Charles najlepiej opisuje wszechobecną i podstępną naturę bestii: zredukowany do błagania przyjaciół i rodziny, wkrótce odkrywa, że wszyscy są na tej samej łodzi co on w.
Rzeczywiście, wszystko jest trudne, a historie o pechach naprawdę bolą: „Moja żona i moje dzieci są chore na grypę, a ja właśnie myślałem, żeby do ciebie zadzwonić” – śpiewa Charles.
Najbardziej znany z okładki Steve'a Millera z połowy lat siedemdziesiątych, ten hit R&B z 1954 roku opowiada ostateczną historię kudłatego psa. „Your Cash Ain't Nothing But Trash” opowiada historię pechowej duszy, która nie może dostać tego, czego potrzebuje, aby zdobyć dziewczynę swojej sny i kończy się napadem i gniciem w więzieniu, mylony z pijanym włóczęgą i bez grosza przy duszy kaucja. (Ok, właściwie ma jedną pięciocentówkę: „bawół” wspomniany pod koniec.)
Być może powodem, dla którego 20 lat zajęło jej uznanie w głównym nurcie, jest to, że aby ją docenić, trzeba być w stanie bliskiego ubóstwa.
The Contours zawsze będą najlepiej pamiętane z tego, że odważnie przekazują umiejętność tańca jako znak seksualna atrakcyjność w „Do You Love Me?” z 1962 roku. Ale dzięki opaskom barowym na całym świecie — zwłaszcza The J. Geils Band, który rozsławił tę piosenkę całemu nowemu pokoleniu — „First I Look At The Purse” pojawił się w annałach sławy żigolo.
Bezlitosna oda do sztuki, nie tylko sugeruje, że miłość nie jest tak ważna jak pieniądze, ale sugeruje, że jedno karmi drugie. Jego śmiała postawa mężczyzny polującego na bogatą kobietę jest jednym z największych odwróceń ról płciowych na winylu.
Podobnie jak wiele klasyków funk i hip-hopu, ta transmisja ze statku-matki P-Funk wykracza poza narzekanie na utknięcie w kapitalistyczną torbę i po prostu akceptuje karczowanie pieniędzy jako rodzaj nowoczesnego miejskiego bluesa: twardy, tak, ale całkowicie naturalny i całkowicie nieunikniony.
W tym celu, dziwaczna, psychodeliczna muzyka „Funky Dollar Bill” wydaje się mówić ci, żebyś i tak zdobył te pieniądze – lepiej błądzić po stronie ostrożności. Innymi słowy, nienawidzę gry, a nie gracza. I ta gra jest dość dobrze napisana w kilku szybkich ruchach: „Kupi ci życie, ale nie prawdziwe życie”.
Zawsze możesz na to liczyć Randy Newman robić celne komentarze na temat społeczeństwa, przemawiając przez postacie tak obraźliwe, że natychmiast zgorszą każdego, kto nie zrozumie jego meta-żartu.
Ta piosenka z 1979 roku „To pieniądze, które kocham” z pewnością nie jest wyjątkiem. Napisana jako autobiografia opowiada historię mężczyzny, który nie jest mądry, ładny ani dobry, ale dzięki pieniądzom nie musi taki być. Nie ma też do czynienia z drobnymi rzeczami, takimi jak emocje, zwłaszcza z miłością, litością, troską czy wiarą.
Newman śpiewa „Mówią, że za pieniądze nie można kupić miłości na tym świecie. Ale dostaniesz pół funta kokainy i szesnastoletnią dziewczynę. Co może być lepszego, prawda?
