Najbardziej niepokojące filmy wojenne, jakich nigdy nie widziałeś

Wątki (1984)

Ten film BBC z Wielkiej Brytanii to film akcji na żywo przedstawiający serię rodzin w podupadającym średniej wielkości mieście w środkowej części kraju. Po pierwsze, po prostu żyją swoim życiem – pracą, miłością, rodzinnymi kłótniami – w tle doniesienia prasowe omawiają eskalację napięć między Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim.

A potem, bardzo, bardzo szybko, zaczyna ogarniać panika. A kiedy centrum się zawala, to rzeczywiście bardzo szybko. Rodzaj masowej histerii uderza. Sklepy są plądrowane w poszukiwaniu zapasów. Na stacjach benzynowych kończy się benzyna.

To szczęśliwa, wesoła część filmu, bo wtedy zaczynają spadać bomby. Wiele postaci zostaje natychmiast zniszczonych. Niektórzy na zewnętrznej krawędzi wybuchu cierpią z powodu ogromnych oparzeń popromiennych i chorób, nie strawionych przez ogień, ale pokryci oparzeniami trzeciego stopnia, niezdolni do opuszczenia swoich zniszczonych domów, pozostawieni na śmierć.

Ci, którzy nie zostali trafieni przez bomby, cierpią najbardziej, żyją po całkowitym zatrzymaniu społeczeństwa, a łańcuchy dostaw żywności i paliw zostały na stałe zakończone. Zamieszki na ulicy. Powszechna choroba popromienna i choroby. Umierające rodziny.

Jeden z wątków opowiadania podąża za urzędnikiem rządowym, który próbuje utrzymać swój rozdział zarządzania regionalnego, zgodnie z Protokoły brytyjskiego rządu - ale to daremny gest, a jego próby uporządkowania szybko przezwycięża tak wielka desperacja potrzebować.

Film jednak nie kończy się tutaj, trwa dziesiątki lat w przyszłość, gdzie nuklearna zima prawie zniszczyła ludzką zdolność do sadzenia i uprawy żywności. Zniszczona atmosfera powoduje, że rak i zaćma są szeroko rozpowszechnione. Populacja planety została zredukowana do średniowiecza. Niegdyś cywilizowane społeczeństwo żyje teraz na szczurach i zajmuje się gwałtem, chorobami i śmiercią jako sprawami codziennego życia.

Ten pokaz powstał, nawiasem mówiąc, jako to, co wielu czołowych naukowców uważało za realistyczny scenariusz tego, czego można się spodziewać w przypadku całkowitej wymiany jądrowej w okresie Zimna wojna.

Więc wiesz, w zasadzie twoja przeciętna wesoła komedia romantyczna.

Kliknij tutaj, aby zobaczyć Najlepsze filmy o wojnie nuklearnej.

Pożary na równinie (1959)

Ten film o II wojnie światowej opowiada o chorym, głodującym japońskim żołnierzu w ostatnich dniach wojny, długo po założeniu japońskiej straty. W dżungli niezidentyfikowanej południowoazjatyckiej wyspy bohater filmu choruje na malarię, ale szpital go nie zabierze. Jego dowódca, nie mając racji żywnościowych dla własnych żołnierzy, japońskie linie zaopatrzenia już nie działają, radzi mu odebrać sobie życie. Byłoby to honorowe (jak również uwolnienie go od jeszcze jednego rannego żołnierza, którym nie jest w stanie się opiekować). Bohater filmu wędruje do dżungli, na wpół halucynując i głodując, na przemian poddając się śmierci i walcząc o życie.

Nie ma miary ani środków, za pomocą których ten film można by nazwać rozrywką. To po prostu dwugodzinna ekspozycja cierpienia. Ale – i oto wielkie ale – to jest prawdziwe. Film został oparty na prawdziwych doświadczeniach japońskich żołnierzy po zakończeniu II wojny światowej, żołnierzy, którzy w większości byli porzucone przez japońskich wojskowych, których nie tylko nie karmiono ani nie opiekowano, ale w niektórych przypadkach nawet nie sprowadzano ich z powrotem do domu. kontynent.

Jeden z najbardziej ponurych, przygnębiających i mrocznych filmów, jakie kiedykolwiek widziałem.

Kliknij tutaj, aby zobaczyć Najlepsze i najgorsze filmy o II wojnie światowej w teatrze na Pacyfiku.

Grób świetlików (1988)

Nieżyjący już wielki krytyk filmowy Roger Ebert nazwał ten film jednym z najwspanialszych filmów wojennych, jakie kiedykolwiek powstały. To japońska kreskówka, która zaczyna się od setek amerykańskich bombowców superfortecznych przelatujących nad japońskim miastem Kobe, szybko dziesiątkujących miasto. Film skupia się na dwójce rodzeństwa, młodym chłopcu i jego młodszej siostrze, którzy próbują przetrwać powojenny upadek japońskiego społeczeństwa. Po śmierci matki ukrywają się u ciotki, ale bez jedzenia, zmuszeni są wyjechać najpierw do obozu (w którym warunki są okropne), a w końcu na ulicę. Jest to w zasadzie dwugodzinny film, w którym nie ma nic poza cierpieniem, smutkiem i rozpaczą. A zakończenie jest wstrząsające. Tym, co sprawia, że ​​film jest jeszcze trudniejszy do zniesienia, jest to, że dzieci w jego centrum są zasadniczo naiwne, zdezorientowane i niewinne. To potężny i – niestety – prawdopodobnie dość realistyczny obraz tego, jak dla wielu było życie. Rzeczywiście, była oparta na prawdziwej historii życia jednego człowieka.

Kliknij tutaj, aby zobaczyć Najlepsze animowane filmy wojenne.

Afryka: krew i wnętrzności

Niewiele jest cennych filmów wojennych o Afryce. Niestety, jednym z bardziej znanych jest włoski dokument z 1966 roku, który jest niczym innym jak filmem eksploatacyjnym, ukazujący filmowców przemierzających kontynent afrykański, zwiedzających nieprzerwany strumień wojen domowych i ludobójczych konfliktów. Niewiele jest kontekstu ani informacji na temat konfliktów, ale jest dużo surowych nagrań rzeczywistych martwych ciał. To strasznie trudny do obejrzenia film i znalazł się na mojej liście najbardziej niepokojących filmów wojennych wszechczasów.

Kiedy wieje wiatr (1986)

Ta brytyjska kreskówka, narysowana z bardzo uproszczoną animacją, jakiej można by się spodziewać w kreskówce dla małych dzieci, skupia się na starszej parze mieszkającej w małej angielskiej wiosce. Zajmują się chodzeniem na targ, robieniem herbaty i innymi osobliwymi zajęciami.

A potem zimna wojna przeradza się w gorącą wojnę nuklearną. A Wielka Brytania została trafiona wieloma głowicami nuklearnymi. Na szczęście (a może niestety) oszczędzone od bezpośredniego trafienia, ta starsza para musi zmagać się z opadem nuklearnym i promieniowaniem. Uzbrojeni tylko w rządową broszurę (która faktycznie istniała i była rozprowadzana w brytyjskich gospodarstwach domowych), starsza para próbuje podążać za jej instrukcje: Próbują zbudować schron przeciwbombowy ze starych materacy i przewróconych kuchennych stołów, gromadzą konserwy, starają się nie wychodzić na zewnątrz ani nie otwierać okna.

A kiedy sumiennie postępują zgodnie z tymi instrukcjami, powoli chorują i umierają. Ta rysunkowa para małżeńska, która przeżyła ze sobą długie życie, ulega chorobie, szaleństwu i ostatecznie śmierci. Film jest makabryczny i bezlitosny w swoich obrazach warunków, które występują, gdy ktoś jest narażony na długotrwałe promieniowanie. Jest oczywiście tym bardziej niepokojący, że zasadniczo jest oprawiony w kreskówkę dla dzieci.

Ten film jest również jednym z moich najbardziej niedocenianych filmów wojennych.

Przyjdź i zobacz (1985)

Ten film to duchowe rodzeństwo… Czas apokalipsy, halucynacyjny sen z filmu o dwójce rosyjskich dzieci podczas niemieckiej inwazji na rosyjski podczas drugiej wojny światowej. Dla tych, którzy nie znają swojej historii, nazistowska okupacja Rosji była brutalna, z powszechnymi masowymi mordami, gwałtami, i o każdym okrucieństwie, jakie można zgłębić na ludności cywilnej – ten film dokumentuje wszystko że. To trudny film do opisania i trudny do wciągnięcia - ale jeśli dasz mu szansę - zostaniesz sowicie nagrodzony. Ci, którzy nie są przyzwyczajeni do zagranicznych filmów, prawdopodobnie spędzą pierwsze pół godziny zadając sobie pytanie, od czego zaczęli obserwuj – rytm i tempo są nieco „odbiegające” od tego, do czego są przyzwyczajeni – ale jeśli się tego trzymają, będą dobrze wynagrodzony.

Film jest pełen graficznych, niepokojących scen, jakich nigdy wcześniej nie widziano w filmach wojennych. To sprawia, że ​​czytelnik czuje się brudny, niewygodny i niezręczny. Chodzi nie tyle o krew (której jest pod dostatkiem), ile o leczenie ludzi w film: Naziści śmiali się z rzezi, przypadkowe zabijanie dzieci, groby zmarłych ciała. To rodzaj filmu, który ogląda się na odważnych. To był ogromny hit w Związku Radzieckim, ale ledwo widziany poza Rosją – choć warto na to spojrzeć – jeśli masz na to ochotę.

Kliknij tutaj, aby zobaczyć 10 najkrwawszych filmów wojennych, jakie kiedykolwiek nakręcono.

Kilo dwa Brawo

Ten film jest jednym z najlepszych filmów wojennych o samobójczej misji kiedykolwiek nakręcony. Opowiada prawdziwą historię kontyngentu brytyjskich żołnierzy w odległej bazie w Afganistanie, którzy zostają uwięzieni na polu minowym. Na początku trafia tylko jeden żołnierz. Ale potem, próbując pomóc temu żołnierzowi, inny żołnierz zostaje trafiony. Potem trzeci, potem czwarty. I tak dalej. Nie mogą się ruszać ze strachu, że nadepną na minę, a mimo to są otoczeni przez swoich towarzyszy, którzy krzyczą w agonii, błagając o pomoc medyczną. I oczywiście, jak to często bywa w prawdziwym życiu, radia nie działały, więc nie mieli łatwego sposobu, by zadzwonić do kwatery głównej po helikopter ewakuacji medycznej. Nie ma strzelaniny z wrogiem, tylko żołnierze utknęli w różnych pozycjach i nie mogą się ruszyć w obawie przed wybuchem miny – a jednak to jeden z najbardziej intensywnych filmów wojennych, jakie kiedykolwiek widziałem.

drabina Jakuba

Weteran wojny wietnamskiej wraca do Nowego Jorku i zaczyna mieć okropne halucynacje demonów i inne niepokojące obrazy. Wkrótce nawiązuje kontakt z innymi ludźmi ze swojej jednostki, tylko po to, by dowiedzieć się, że dzielą jego koszmary i że wszyscy mogli przejść przez rządowe eksperymenty podczas pobytu w Wietnamie, ale zanim straszny sekret zostanie ujawniony, Jacob będzie musiał odkryć, dlaczego niektórzy ludzie robią wszystko, aby go uciszyć.

…no dobra, samo opisanie fabuły prawdopodobnie nie brzmi tak zachęcająco. Brzmi bardziej jak kiepski horror. Ale ponieważ film traktuje się bardzo poważnie, robi to, tworząc wyjątkową mieszankę horroru, wojny i thrillera. Film jest dość biegły w ożywianiu koszmarów Jacoba, tak że ani on, ani widz nie są do końca tym, czym w rzeczywistości jest rzeczywistość. To bardzo niepokojący film, który stawia widza w pamięci człowieka cierpiącego na zespół stresu pourazowego, który nie jest pewien, czy zwariuje.