Przypadek w muzyce to symbol, który wskazuje na modyfikację wysokości dźwięku. Przypadkowa muzyka może zmienić ton ostry, mieszkanielub z powrotem do stanu naturalnego. Najczęściej używane znaki chromatyczne w muzyce to krzyżyk (♯), bemol (♭) i naturalny (♮). Te przypadkowe podnoszą lub obniżają ton o pół kroku, sprawiając, że ton jest wyższy lub niższy niż przed przypadkowym. Jeżeli znak chromatyczny zostanie użyty na wysokości tonu w takcie, nuta z akcydentalnością pozostaje pod wpływem znaku akcydentalnego przez cały takt. Aby zlikwidować przypadek w tym samym takcie, inny przypadek, zwykle znak naturalny, musi wystąpić w takcie. Czarne klawisze fortepianu można również nazwać przypadkowymi.
Jak działają typowe wypadki
ten ostry przypadek (♯) podnosi wysokość nuty o pół kroku. Nuta z krzyżykiem przypadkowym zabrzmi o pół tonu wyżej niż ta sama nuta bez krzyżyka. Na przykład, zapisany z ostrym znakiem chromatycznym, C na fortepianie stanie się C♯. Zamiast grać C, należy zagrać nutę o pół kroku wyższą niż C, która jest czarnym klawiszem po prawej stronie C na nowoczesnym pianinie.
ten mieszkanie przypadkowe (♭) obniża wysokość nuty o pół kroku. Jakakolwiek wysokość z bemolą przypadkową spowoduje, że nuta zabrzmi o pół tonu niżej niż ta sama nuta bez bemolu. Ponownie używając fortepianu jako przykładu, B zapisane bemolą stanie się B♭. Kiedy zobaczysz B z bemolem obok główki nuty, zagrasz nutę, która jest o pół kroku niżej niż B, w wyniku czego powstanie B♭, czarny klawisz bezpośrednio na lewo od B.
ten naturalny przypadek (♮) może podnieść lub obniżyć wysokość nuty, ponieważ anuluje poprzednie znaki chromatyczne, aby przywrócić nutę do jej naturalnej wysokości. W przypadku wysokości tonu, która została zmieniona w takcie, naturalny znak anuluje zmianę wysokości. Być może istnieje takt z C♯ na pierwszym uderzeniu taktu. Jeśli w takcie zapisano inne C, C pozostanie C♯, chyba że znak naturalny zostanie użyty na kolejnym C w tej samej takcie, aby przywrócić C z C♯ do jego naturalnego stanu C♮. Podobnie, naturalny znak jest często używany, gdy tonacja wskazuje, że pewne nuty są grane z powtarzającymi się znakami chromatycznymi. W przypadku F-dur, B zawsze będzie grane jako B♭. Jednakże, jeśli B♮ jest wprowadzone do muzyki, przywraca B♭ do jego naturalnego stanu B♮.
Poza krzyżykami, bemolami i naturalnymi znakami są też podwójne przypadki w notacji muzycznej. Chociaż określane jako „przypadkowe” w języku angielskim, inne terminy muzyczne na przypadek to alterazione (It); zmiana (Fr); i Akzidens (niem.).
