Sześć rodzajów nurkowań z trampoliny i platformy

Sześć podstawowych typów nurkowań jest stosowanych w trampolina i nurkowanie na platformie. Cztery z nich obejmują salta w kierunku lub w kierunku od trampolina lub platformę i obejmują użycie podejścia do przodu i przez przeszkodę lub prasy do tyłu. Piąty rodzaj nurkowania dodaje zwrotów akcji każdemu z pozostałych typów. Szósty typ to podpórka na ramię, która łączy salta i skręty. Ten rodzaj nurkowania jest używany wyłącznie w nurkowaniu platformowym.

Każde nurkowanie jest identyfikowane za pomocą trzy- lub czterocyfrowego numeru nurkowania, który można zinterpretować poprzez zrozumienie kodowania. Na przykład, nurkowanie może być oznaczone jako 203C, co znający się na rzeczy fan rozpozna jako nurkowanie do tyłu z półtora saltami wykonanymi w pozycji kucznej.

Podstawowa grupa nurkowań, pierwsza cyfra w numerze nurkowania

Pierwsza cyfra oznacza podstawowy typ nurkowania, określony liczbą od 1 do 6. Te podstawowe typy nurkowania to:

• Naprzód (1)
• Powrót (2)
• Rewers (3)
• Do wewnątrz (4)
• Skręcanie (5)
• Podpórka (6)

Pierwsze cztery grupy nurkowe używają liczb trzycyfrowych, które mają określone znaczenie.

Salto lub latanie, druga cyfra

Druga cyfra numeru nurkowania zawsze będzie wynosić 0 lub 1. Oznacza to, że nurkowanie jest albo normalnym saltem (0), albo jest „nurkowaniem w locie” (1), którego prawie nigdy nie widuje się w konkurencja.

Pół salta, trzecia cyfra

Trzecia cyfra w numerze nurkowania jest bardziej interesująca, ponieważ wskazuje, ile półobrotów wykonuje nurek. Innymi słowy nurkowanie oznaczone jako 204 to nurkowanie z tyłu z dwoma pełnymi saltami.

Pozycja do nurkowania, ostatnia litera

Wreszcie numer nurkowania kończy się literą A, B, C lub D, która odnosi się do pozycji nurkowej — prostej, szczupakowej, tuckowej lub wolnej.

• O: Nurkowanie w pozycji prostej, bez zginania kolan i bioder (uważane za najtrudniejsze z czterech).
• B: Nurkowanie w pozycji szczupaka z prostymi kolanami, ale ciasnym zgięciem w biodrach (uważane za średnio trudne).
• C: Nurkowanie w pozycji Tuck, gdzie ciało jest zwinięte w kłębek (uważane za najłatwiejszą pozycję).
• D: Nurkowanie „swobodne”, czyli nurkowanie kręte, w którym pozycja zmienia się podczas nurkowania.

Nurkowania grupy 5

Wszystkie nurkowania skręcane są oznaczone czterocyfrowymi numerami. Pierwsza cyfra, 5, identyfikuje nurkowanie jako jedno z grupy nurkowań skrętnych. Druga cyfra wskazuje grupę (1–4) podstawowy ruch. Innymi słowy, liczba ta pokazuje, czy nurkowanie odbywa się z pozycji do przodu, do tyłu, do tyłu, czy do wewnątrz. Trzecia cyfra oznacza liczbę półkołkołków, a czwarta liczbę półobrotów podczas nurkowania.

Na przykład, w nurkowaniu oznaczonym jako 5337D, pierwsza cyfra (5) identyfikuje je jako nurkowanie kręte. Druga cyfra (3) oznacza, że ​​nurkowanie odbywa się z odwrotnej strony pozycja. Trzecia cyfra (3) oznacza półtora salta. Ostatnia cyfra (7) oznacza, że ​​nurkowanie ma trzy i pół skrętu. Ostatnia litera (D) identyfikuje nurkowanie jako nurkowanie swobodne.

Nurkowania grupy 6

Wszystkie nurkowania ze stania na rękach zaczynają się od cyfry 6, ale mogą mieć łącznie trzy lub cztery cyfry. Nurkowania trzycyfrowe to te bez zwrotów akcji; nurkowania czterocyfrowe obejmują skręcanie.

W nurkowaniach ze stania bez skrętów, druga cyfra wskazuje kierunek rotacji (0 = brak rotacji, 1 = do przodu, 2 = do tyłu, 3 = do tyłu, 4 = do wewnątrz), a trzecia cyfra oznacza liczbę pół salta.

W przypadku nurkowań ze skręceniem na rękach, numer nurkowania ponownie ma cztery cyfry. Druga cyfra wskazuje kierunek obrotu (0 = brak obrotu, 1 = do przodu, 2 = do tyłu, 3 = do tyłu, 4 = do wewnątrz). Trzecia to liczba pół salt, a czwarta to liczba półskrętów.

Na przykład: 624C to podłokietnik (6), tył (2), podwójne salto (4), z pozycji schowanej (C).

6243D to stanie na rękach (6), plecy (2), podwójne salto (4), z półtoraobrotem (3), w pozycji swobodnej (D).

Stopień trudności

Wszystkie te nurkowania mają przypisane D.D. (stopień trudności), aby wskazać trudność lub złożoność nurkowania. Całkowity wynik, jaki nurkowanie otrzymuje od sędziów, jest mnożony przez D.D. (znany również jako taryfa), aby dać nurkowaniu ocenę końcową. Zanim nurek weźmie udział w zawodach, musi zdecydować się na „listę” — liczbę nurkowań opcjonalnych i obowiązkowych. Opcje są dostarczane z D.D. limit. Oznacza to, że nurek musi wybrać X nurkowań, a połączony D.D. limit nie może przekraczać limitu ustalonego przez konkurencję/organizację.

Do połowy lat 90. taryfa była ustalana przez komisję nurkową FINA i nurkowie mogli wybierać tylko z zakresu nurkowań opublikowanych tabela taryfowa. Od tego czasu taryfa jest obliczana według formuły opartej na różnych czynnikach, takich jak liczba skrętów i salta, wzrost, grupa i tak dalej. Nurkowie mogą również zgłaszać nowe kombinacje. Ta zmiana została wprowadzona, ponieważ nowe nurkowania były wymyślane zbyt często, aby coroczne spotkanie uwzględniało postępy w sporcie.