Judy Garland (10 czerwca 1922 - 22 czerwca 1969) była piosenkarką i aktorką, która w obu dziedzinach zdobyła niemal równe uznanie. Była pierwszą kobietą solo, która wygrała nagroda Grammy za Album Roku, a Amerykański Instytut Filmowy uznał ją za jedną z 10 największych kobiecych gwiazd amerykańskiego kina.
Wczesne lata
Judy Garland urodziła się jako Frances Ethel Gumm w Grand Rapids w Minnesocie. Jej rodzice byli wykonawcami wodewilu, a wkrótce Frances dołączyła do swoich starszych sióstr Mary Jane i Dorothy, aby zostać wokalistą i tanecznym zespołem Gumm Sisters. Szczegóły pozostają niejasne, ale około 1934 roku Siostry Gumm, w poszukiwaniu bardziej atrakcyjnej nazwy, stały się Siostrami Garland. Wkrótce potem Frances oficjalnie zmieniła imię na Judy. Grupa Garland Sisters rozpadła się w 1935 roku, kiedy Suzanne, najstarsza z sióstr, poślubiła muzyka Lee Kahna.
Później, w 1935 roku, Judy podpisała kontrakt z wytwórnią filmową MGM bez zwykłego testu ekranowego. Studio nie było jednak pewne, jak wypromować 13-letnią Garland; była starsza niż zwykła dziecięca gwiazda, ale wciąż za młoda na role dla dorosłych. Po kilku nieudanych projektach jej przełomowy moment nadszedł, gdy została sparowana z
Życie osobiste
Burzliwe życie osobiste Judy Garland było naznaczone kilkoma przypadkami złamanego serca. Kiedy Judy Garland miała 13 lat, jej 49-letni ojciec zachorował na zapalenie opon mózgowych, pozostawiając ją emocjonalnie zdruzgotaną. Lata później jej pierwsza dorosła miłość, liderka zespołu Artie Shaw, uciekł z aktorką Laną Turner, zostawiając Garland zmiażdżoną. Otrzymała pierścionek zaręczynowy w swoje 18. urodziny od muzyka Davida Rose, który był wówczas jeszcze żonaty z aktorką Martą Raye. Po rozwodzie Judy i David krótko pobrali się. Zaledwie trzy lata później, w 1944 roku, małżeństwo się skończyło.
Po romansie z legendarnym reżyserem Orsonem Wellesem, gdy był żonaty z aktorką Rita Hayworth, Judy Garland poślubiła reżysera Vicente Minnelli w czerwcu 1945 roku. Mieli jedną córkę, piosenkarkę i aktorkę Lizę Minnelli. W 1951 byli rozwiedzeni. Pod koniec lat 40. Garland trafił do szpitala po załamaniu nerwowym, przeszedł terapię elektrowstrząsami w celu leczenia depresji i zaczął mieć poważne problemy z uzależnieniem od alkoholu.
W czerwcu 1952 roku Judy Garland poślubiła swojego kierownika trasy koncertowej i producenta Sida Lufta. Mieli dwoje dzieci, piosenkarkę i aktorkę Lornę Luft i Joey Luft. Rozwiedli się w 1965 roku. W listopadzie 1965 roku Garland poślubiła promotora trasy, Marka Herrona. Rozwiedli się w lutym 1969, a ona poślubiła swojego piątego i ostatniego męża Mickeya Deansa w marcu.
W 1959 roku u Judy Garland zdiagnozowano ostre zapalenie wątroby i poinformowała lekarzy, że prawdopodobnie nie przeżyje więcej niż pięć lat. Powiedziała, że prawdopodobnie nigdy więcej nie zaśpiewa i pamięta, jak poczuła ulgę po diagnozie, ponieważ znacznie zmniejszyła ona napięcie w jej życiu. Jednak po kilku miesiącach doszła do siebie i ponownie zaczęła koncertować.
Kariera filmowa
Po sukcesie w serii filmów z Mickeyem Rooneyem nastoletnia Judy Garland została obsadzona w głównej roli z lat 1939 Czarnoksiężnik z krainy Oz. W filmie zaśpiewała coś, co zostało zidentyfikowane jako jej charakterystyczna piosenka „Over the Rainbow”. To był krytyczny sukces, a Garland zdobyła specjalną nagrodę Akademii Juvenile za występ w obu Czarnoksiężnik z krainy Oz oraz Laski w ramionach z Mickeyem Rooneyem.
Judy Garland zagrała w trzech swoich najbardziej udanych filmach w latach 40. XX wieku. W latach 1944 Spotkajmy się w St. Louis zaśpiewała „The Trolley Song” i świąteczny klasyk "Obyś miał wesołe święta." Na lata 1948 Parada Wielkanocna, współpracowała z legendarnym tancerzem i aktorem Fredem Astaire. Zagrała w 1949 W starym dobrym lecie z Van Johnsonem. Był to jeden z jej największych sukcesów kasowych, w którym zadebiutowała w filmie trzyletnia córka Judy Garland, Liza Minnelli.
W 1950 roku Judy Garland zyskała reputację trudnej do kręcenia nowych projektów. Została oskarżona o brak wysiłku, podczas gdy narkotyki i alkohol również przeszkadzały w pojawianiu się na czas na zdjęciach. W 1954 roku Garland dokonał słynnego powrotu w drugiej filmowej wersji Rodzi się gwiazda. Jej kreacja zdobyła uznanie zarówno krytyków, jak i publiczności, a także otrzymała nominację do Oscara dla najlepszej aktorki. W 1961 roku otrzymała nominację do Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej w filmie Wyrok w Norymberdze, ale jej dni jako topowej hollywoodzkiej aktorki dobiegły końca.
Kariera muzyczna
Ostatnie dwie dekady życia Judy Garland były zdominowane przez jej sukcesy jako piosenkarki na koncertach, programach telewizyjnych i na nagraniach. W 1951 rozpoczęła bardzo udaną trasę koncertową po Wielkiej Brytanii i Irlandii, występując dla wyprzedanej publiczności. Centralnym punktem jej koncertów były piosenki legendy wodewilowej Al Jolsona. Podczas trasy Garland przeżyła odrodzenie jako performerka. W 1956 roku została najlepiej opłacaną artystką w Las Vegas, zarabiając 55 000 dolarów tygodniowo za czterotygodniowe zaangażowanie.
Pierwszy występ Judy Garland w specjalnym programie telewizyjnym miał miejsce w 1955 r Jubileusz Forda Gwiazdy. Była to pierwsza pełnoskalowa, kolorowa transmisja CBS, która otrzymała znakomite oceny. Po trzech udanych programach telewizyjnych w 1962 i 1963 roku Garland otrzymała własną cotygodniową serię: Pokaz Judy Girlanda. Chociaż został odwołany już po jednym sezonie, Pokaz Judy Girlanda zdobył cztery nominacje do nagrody Emmy, w tym za najlepszy serial rozrywkowy.
23 kwietnia 1961 roku Judy Garland wystąpiła w Carnegie Hall na koncercie, który wielu uważa za punkt kulminacyjny jej kariery koncertowej. Podwójny album z serialu spędził 13 tygodni na pierwszym miejscu na liście albumów i zdobył nagrodę Grammy za Album Roku. Po zakończeniu jej serialu telewizyjnego w 1964 roku Garland wróciła na scenę koncertową. Występowała na żywo w London Palladium w listopadzie 1964 roku ze swoją 18-letnią córką Lizą Minnelli. Trasa koncertowa w Australii w 1964 roku okazała się katastrofalna, gdy Garland spóźniła się na scenę i została oskarżona o pijaństwo. Ostatni koncert Judy Garland odbył się w Kopenhadze w Danii w marcu 1969 roku, trzy miesiące przed jej śmiercią.
Śmierć
22 czerwca 1969 Judy Garland została znaleziona martwa w łazience wynajętego domu w Londynie w Anglii. Koroner ustalił, że przyczyną jest przedawkowanie barbituranów. Wskazał, że śmierć była przypadkowa i nie ma dowodów na zamiary samobójcze. Girlanda Czarnoksiężnik z krainy Oz współgwiazda Ray Bolger powiedział na jej pogrzebie: „Po prostu się wyczerpała”. Chociaż początkowo pochowany na cmentarzu w północnej części stanu Nowy Jork, in 2017 na prośbę dzieci Judy Garland jej szczątki zostały przeniesione na cmentarz Hollywood Forever w Los Angeles, Kalifornia.
Spuścizna
Reputacja Judy Garland jako jednej z największych artystek wszech czasów pozostaje silna. Od czasu jej śmierci napisano o niej ponad dwa tuziny biografii, a Amerykański Instytut Filmowy wymienił ją na 8. miejscu wśród największych gwiazd filmowych wszechczasów. Amerykański Instytut Filmowy również wymienił jej wykonanie „Over the Rainbow” jako najlepszą piosenkę filmową wszechczasów. W pierwszej setce znalazły się cztery kolejne: „Have Yourself a Merry Little Christmas”, „Get Happy”, „The Trolley Song” i „The Man That Got Away”. Garland otrzymała pośmiertną nagrodę Grammy za całokształt twórczości w 1997 roku. Dwukrotnie pojawiła się na amerykańskich znaczkach pocztowych.
Judy Garland jest również uważana za ikonę społeczności gejowskiej. Istnieją różne powody takiego statusu, ale najczęstsze to identyfikacja z jej osobistymi zmaganiami i jej związek z kulturą obozową. Pod koniec lat sześćdziesiątych doniesienia prasowe o występach Garland w nocnym klubie lekceważyły, że homoseksualiści stanowią nieproporcjonalnie dużą część publiczności. Wielu uważa również, że „Over the Rainbow” jest inspiracją dla wszechobecnej tęczowej flagi społeczności gejowskiej.
