„Zaczarowana Ella” to porywający film fantasy, pełen romantyzmu i humoru, którego tytułem jest Anne Hathaway („Ella”) i Hugh Dancy (książę Charmont). Choć na pierwszy rzut oka „Ella Enchanted” wydaje się być filmem stricte dla nastolatek, łączącym akcję, przygodę, komedia, silne postacie i historia miłosna, „Ella Enchanted” jest trudna do zdefiniowania, a jeszcze trudniej odrzucić jako po prostu film „nastolatek”. Miła niespodzianka, w tej urzekającej bajce jest coś dla wszystkich grup wiekowych - i obu płci.
Ella z „Elli Enchanted” to piękna, inteligentna młoda kobieta, która radzi sobie w średniowiecznym świecie. Reżyser Tommy O'Haver obsadził Anne Hathaway w roli głównej po obejrzeniu jej w "Pamiętnikach księżniczki". „Ma pewną cechę, która przypomina mi Judy Garland w Czarnoksiężnik z krainy Oz, z tą mieszanką dziecięcej czystości, ale także pewności siebie i sprytu dojrzałej młodej kobiety. Niezwykle ważne było również to, aby ta postać miała prawdziwe poczucie humoru i mocny komediowy timing – a Anne jest cudowną, naturalną komikiem. Jest także fantastyczną piosenkarką, więc ma wszystko – mówi O'Haver.
ThoughtCo: Czy obawiasz się, że w dzisiejszych czasach stajesz się nową „księżniczką na dworze” na ekranie? Wydaje się, że w twoich filmach przewija się królewski motyw.
Anne Hathaway: Cóż, biorąc pod uwagę, że przewija się to przez wszystkie moje filmy, nie, nie przejmuję się tym. Wiedziałem, że ludzie trochę uniosą brwi, jeśli wezmę kolejną bajkę, ale pomyślałem, że ta tak różniła się od „Pamiętników Księżniczki” tym, że „Pamiętniki Księżniczki” obejmują fakt, że jest wróżką opowieść. „Ella” żartuje sobie z tego powodu. Ale jeśli chodzi o rolę księżniczki, jest tylko tyle czasu, że możesz grać w nią jako młoda dama, zanim zaczniesz czuć się naprawdę śmiesznie. Są tak zabawne, że myślę, że równie dobrze mogę wydobyć z nich jak najwięcej, póki mogę. Potem [Ja] pójdę i zagram wszystkich narkomanów i prostytutki, i wszystkich tych dobrych, za które zdobywasz Oscary trochę później. Ale teraz jestem, tak, gotów odwiesić tiarę [i] schować suknię balową do magazynu.
Obie te postacie to nowoczesne dziewczyny z bardzo jasnymi pomysłami na to, co chcą robić w życiu. Czy widzisz paralelę między tymi postaciami a twoim własnym podejściem do życia?
Z pewnością. To zabawne, bo wczoraj przyszło mi do głowy, że większość filmów, które do tej pory nakręciłem, i w tym „Nicholas Nickleby” były filmami, które z przyjemnością obejrzałbym, gdy miałem 10 lat stary. Więc myślę, że jakaś część mnie po prostu próbuje pogodzić moje wewnętrzne dziecko i przeprosić ją. Nie, tylko żartuję. Ale tak, myślę, że z pewnością kim jestem, wierzę, że zawsze byłem wielkim zwolennikiem równości. Nikt nigdy nie był w stanie mi powiedzieć, że nie mogę czegoś zrobić, ponieważ byłam dziewczyną, więc myślę, że mam to coś wspólnego z Mią i Ellą.
To bardzo imponujące, że robisz własne wokale w „Ella Enchanted”. Myślisz o wyciągnięciu Hillary Duff i wydaniu albumu?
Nie. Nie mam aspiracji do dominacji nad światem przez listy przebojów. Wcale.
Czy to ich pomysł na śpiewanie?
Tak, tak, tak, tak, tak, tak, tak, tak. Uwielbiam śpiewać i to jest coś, co naprawdę lubię robić, ale nie chciałem, żeby wyglądało to okropnie w filmie. Były czasy, kiedy widziałem, jak robią to aktorzy, kiedy nagle postać nie ma nic do roboty zrobić z dobrym głosem i wyrzucić ten wokal w stylu Arethy Franklin przeciwko full orkiestracja. Mówię: „Daj spokój, to jest kompletnie tandetne i niewiarygodne”. Kiedy więc zwrócili się do mnie z prośbą o zrobienie tej piosenki, początkowo odmówiłem, ponieważ myślałem, że będzie tandetny. Potem znaleźliśmy odpowiednią piosenkę i pomyślałem: „Ok, to byłoby lepsze. Ale musicie zrozumieć, że nie zaśpiewam tego jako ja, mam zamiar zaśpiewać jako Ella, co na początku oznacza trochę niepewny. Musimy go zbudować do pewnego momentu i musi być naprawdę krótki. I spełniliśmy wszystkie te kryteria, więc po prostu poszedłem i zrobiłem to, starając się tego nie zepsuć.
Czym różni się śpiewanie w filmie od zwykłego występu?
Możesz tak bardzo zmienić śpiew w filmie, ponieważ idziesz do studia nagraniowego i tylko technologia dla nagranie stało się tak dobre, że możesz wyciągnąć notatkę i mogą połączyć notatkę z ujęcia 2 i notatkę z weź 8. Tylko jedna nuta, która jest dla mnie niezgłębiona. Ale w tym sensie masz nad tym większą kontrolę. Ale także kiedy śpiewasz na scenie, a ludzie są daleko od ciebie, możesz właściwie wymawiać słowa i nie wyglądać głupio. Kiedy robisz to w filmach, kiedy wszystko jest powiększone 50 x 100, prawdopodobnie powinieneś trzymać to pod kontrolą i sprawić, by wyglądało to bardziej tak, jak mówisz. To sztuczka, której się nauczyłem.
Czy możesz opowiedzieć trochę o treningu fizycznym, który musiałeś wykonać, aby zagrać w Ellę?
Nie było tak źle. Jestem bardzo aktywną osobą. Całe życie uprawiam sport. Gram w piłkę nożną od 12 lat i zawsze biegam i coś robię. Właśnie trenowałem z instruktorem kick boxingu przez około miesiąc wcześniej i pracowałem z mimem przez 2 tygodnie. Potem, kiedy już wiedziałam, że będę robić kombinację taneczną, pracowałam z choreografem. A potem, kiedy już wiedziałem, że na końcu będę robił całą sekwencję ninja, pomyślałem: „Ok, serio chłopaki”. Jak „Chodź”. Podobnie jak Lucy Lui, Drew Barrymore i Cameron Diaz mają miesiące na przygotowania. Miałem dni, ale potem była tylko kwestia tego, że naprawią wszystko, co zrobiłem podczas montażu. To nie było takie trudne. Jestem całkiem sprawnym 21-latkiem, więc.
Czy były sceny, przez które trudno było przejść bez śmiechu i psucia kwestii?
Tommy O'Haver podchodził do mnie i [mówił]: „Ok, teraz wyobraź sobie, że jest tam wąż, nadepnij na niego i go kopnij”. A ja na to: „Wyobraź sobie, że jest tam wąż, nadepnij na niego i go kopnij? Ok, gdzie jesteśmy? Jaki film robimy? Do czego się zapisałem?” Ale dla mnie ogromnym były ogry z powodu pęknięć tyłków. Za każdym razem umierałem. I sam fakt, że były tak duże i genialne. Wiedziałem, że w tych ogromnych, ogromnych garniturach są chudzi mężczyźni i są po prostu zabawni. Spędzili tak długo w makijażu, że było tak źle.
Czy naprawdę dołączyłeś do Hugh Dancy w pijackim szale w Irlandii, kiedy zwiedzał puby?
Nie da się całkowicie dopasować drinka Hugh do drinka, facet może iść, ale zdecydowanie zasmakowałem w Guinnessie, kiedy tam byłem, co było dla mnie niezwykłe. Ale domyślam się, kiedy jestem w Rzymie - lub w Irlandii.
Gdybyś nie była księżniczką, wolałabyś być wilkołakiem, elfem, olbrzymem czy wężem?
Chciałbym być wężem; był najfajniejszą postacią. To, co kochałem w Heston, to w bajkach, szczególnie w dzisiejszych czasach, kiedy ludzie mogą być nieco bardziej cyniczni niż może byliby 30, 40, 50 lat temu, Heston wyraża opinię wielu ludzi, gdy oglądają to. Wszystko idzie tak dobrze dla bohaterów [i] po prostu wychodzi z genialnym jednowierszem, po prostu je odcina, co jest miłe. Co utrzymuje to, tak jak sądzę, w sferze świadomości, że robimy bajkę i nie traktujemy siebie zbyt poważnie.
Czy czytałeś książkę przed filmowaniem?
Zrobiłem. Miramax faktycznie dał mi książkę do przeczytania, gdy miałem 16 lat. Powiedzieli, że trzymaj to z tyłu głowy, a może to być zabawny projekt gdzieś dalej. I właściwie nigdy nie mogłem tego wyrzucić z głowy, po tym, jak to przeczytałem. Przeczytałem ją i po prostu mnie to powaliło i pomyślałem: „Mój Boże, żałuję, że nie wiedziałem o tej książce, kiedy miałem 10 lat”. Byłbym zachwycony i czytał to każdego wieczoru. Kiedy kilka lat później ponownie pojawiła się umiejętność grania w Ellę, byłem bardzo podekscytowany.
Co myślisz o zmianach od oryginalnej książki do gotowego filmu?
Pierwotnie powstał scenariusz, który był bliższy tej książce i nie działał jako film. Może i tak by się stało, ale niekoniecznie był to film, który chciałem zrobić.
Czemu?
Tylko dlatego, że zrobiłem już staromodną bajkę. „Pamiętniki Księżniczki” – najwspanialsze w tym było uczucie nostalgii, jakie mieli za nim ludzie. A w przypadku „Elli” uwielbiam w nim to, że wyśmiewa się z tego, że jest bajką, wersją filmową. Rozumiem, że są ludzie, którzy są tym rozczarowani, ale to nie pierwszy raz, kiedy film jest inny niż książka. Myślę, że jeśli kochasz tę książkę, nie ma powodu, aby przestać ją kochać tylko dlatego, że film jest trochę inny. Nie ma powodu, aby nie dać filmowi szansy, bo sam w sobie jest to, jak sądzę, bardzo dobry film.
Jak bardzo powściągliwie robiłaś „Pamiętniki Księżniczki II”?
Byłem bardzo niezdecydowany i zdenerwowany zrobieniem sequela. Nie dlatego, że była to kontynuacja „Pamiętników księżniczki”, ale po prostu dlatego, że myślę, że sequele są generalnie tak trudnymi wodami w nawigacji. Dużo zajęło mi przekonanie, że wszystko będzie dobrze. Większość z tego przypisuję Garry'emu Marshallowi, który trzymał mnie za rękę i powiedział: „W porządku, to niczego nie kończy. Niczego nie powtarzasz. Dajesz nowy występ. W porządku, w porządku. Ludzie troszczą się o mnie”. Ale w końcu tak, to Garry posadził mnie i powiedział: „Czy rozumiesz, jak szczęśliwi będą ludzie, tacy jak małe dziewczynki na całym świecie?”. Niezwykła możliwość, że masz tutaj, aby uszczęśliwiać ludzi i naprawdę powinieneś to zaakceptować”. Kiedy to zostało przedstawione w ten sposób, pomyślałem: „OK, to tylko sposób."
Jaką odpowiedzialność czujesz, aby być wzorem do naśladowania?
Ja osobiście nie za bardzo. Jestem po prostu osobą żyjącą swoim życiem, a ludzie nie znają mnie zbyt dobrze. Myślę, że gdyby ludzie patrzyli na mnie jako na wzór do naśladowania, nie byłoby to dla nich kompletne. To nie byłoby szczere, ponieważ tak wiele o mnie ludzie nie wiedzą i nie mam nic przeciwko temu. Rozumiem jednak, że postacie, które gram, są bardzo dobrymi wzorami do naśladowania dla młodych kobiet. Są mądrzy, mają swoje życie i mam z nimi wiele wspólnego, więc nie mam nic przeciwko byciu postrzeganym jako wzór do naśladowania. Ale to nie jest coś, do czego kiedykolwiek dążyłem ani nie zabiegałem, ponieważ myślę, że w chwili, gdy powiesz, „Och, jestem wzorem do naśladowania i dlatego podejmuję decyzje, które podejmuję” stopa. Wzór do naśladowania to ktoś, kto robi rzeczy z powodu tego, w co wierzy, niezależnie od tego, co myślą inni ludzie.
Jak radzisz sobie z sukcesem i co Cię trzyma?
Biłem zwierzęta. Nie wiem Wyładowuję swoją agresję na małych, futrzastych, małych rzeczach. Nie, nie traktuję tego zbyt poważnie, szczerze mówiąc. To po prostu wydaje mi się takie głupie, jeśli mam być całkowicie szczery, bo gdybym za dużo o tym myślał, wszystko, co mógłbym do ciebie wrócić, to dlaczego ja? Na przykład, właśnie nakręciłem mały film o księżniczkach, który uważałem za słodki i po prostu stał się tym ukochanym filmem i doświadczeniem dla tak wielu ludzi. I dzięki temu otrzymałem zupełnie nową ścieżkę w życiu. Ale nie mogę uwierzyć, że to ma ze mną coś wspólnego.
Więc uważasz, że sława jest dość śmieszna?
No tak. Jaki to ma sens? Dla mnie to nie służy żadnemu celowi. To znaczy, nie chcę wydawać się niewdzięczny za niezwykłe doświadczenia, które mi to pozwalało, ale Nie traktuję tego zbyt poważnie, bo jak wszyscy wiemy, jak wszyscy widzieliśmy, u niektórych tak znika ludzie.
Masz czas na randki i robienie normalnych rzeczy?
Oczywiście. To znaczy nie teraz, kiedy jestem na jawie, w każdej chwili opowiadam o bajkach. Ale całe moje podejście do tego jest takie, że zawsze trzeba mieć czas na robienie normalnych rzeczy, a normalność jest oczywiście po prostu naprawdę relatywną koncepcją. Ale w randkowaniu chodzi o to, że kiedy znajdziesz odpowiednią osobę, znajdziesz dla niej czas.
Umówiłbyś się z innym aktorem?
Taka możliwość nigdy się nie pojawiła, ale nikomu nie odmawiam, bo mam nadzieję, że ludzie nie odmówią mi, bo jestem aktorem. Ale musieliby być dość niezwykłą osobą.
Jak podchodzą do ciebie faceci?
Niepewnie. Szczerze, faceci nie. Podchodzę do facetów.
Naprawdę?
Nigdy, przenigdy, przenigdy nie obrywam, gdziekolwiek pójdę. Zawsze jestem z przyjaciółmi, którzy mają związki, a faceci naprawdę do mnie nie podchodzą. Albo przychodzą po autografy dla swoich siostrzyczek, a potem odchodzą. Więc zwykle robię większość zbliżania się.
Poważnie?
UH Huh. Mam na myśli, jak inaczej mam się umówić na randkę?
Czym różni się „Princess Diaries II” pod względem rozwoju twojej postaci i czego możemy się spodziewać?
Cóż, nie nosiłam w nim peruki ani sztucznych brwi, więc to całkiem miłe. To Mia jako kobieta. To znaczy, jeśli „Pamiętniki Księżniczki” opowiadały o tym, jak Mia staje się młodą kobietą, przechodząc od młodej dziewczyny do młoda kobieta, „Princess Diaries II” opowiada o jej przejściu od młodej kobiety do pełnej zaktualizowanej, zrealizowanej kobiety.
Co się dalej dla Ciebie dzieje? Ukończyłeś zdjęcia do „Pamiętników Księżniczki II?”
Tak, a tuż przed zapakowaniem „Princess Diaries II” nakręciłem film „Havoc”, który jest zupełnie inny. Został napisany przez Steve'a Gaghana i wyreżyserowany przez Barbarę Kopple i to jest moja bardzo antyksiężniczka rola. Gram dziewczynę z Pacific Palisades, która tworzy gang ze swoimi przyjaciółmi i kręci się po innych gangach i zażywa narkotyki, a potem zostaje prostytutką.
Więc to była kolejna duża rola akcji?
To było. Było dużo walk; było w tym wiele fizycznych rzeczy.
Prawdziwy rodzaj przemocy w przeciwieństwie do przemocy wymyślonej?
…Ten był pełen broni i tego typu rzeczy.
Jak lubisz strzelać z pistoletu?
Nie musiałam i nigdy nie miałam.
Musiałeś kogoś pobić?
Tak.
A jak było z tym doświadczeniem?
Przerażające. Naprawdę czułem się obrzydliwie pod koniec tego dnia i nie było to zabawne. Nie jestem osobą agresywną z natury, a granie w nią było zupełnie inne.
Więc ta sprawa z małą dziewczynką jako wzór do naśladowania wyjdzie teraz przez okno z tym filmem?
Nie wiem Jestem pewien, że ludzie będą na mnie patrzeć inaczej.
