Tak, wzbudza radość. Co teraz?
Raz w roku prowadzimy z moim partnerem, nazwijmy to, „gorącą dyskusję” o tym, w jaki sposób odpowiednio pozbywamy się przedmiotów (i naszego wspólnego domu).
Uważam się za bardziej rozważnego niż sentymentalnego; zamiast zapisywać, powiedzmy, kartkę urodzinową, którą dostałem od mojej rodziny, trzymam te, w których odręcznie napisali coś, co wydaje się ponadczasowe i znaczące. Trzymam się również rzeczy, które sprawiają wrażenie, jakby uchwyciły chwilę: nie wszystkie czasopisma, ale te, których już nie ma w druku. Nie wszystkie gazety, ale te z nagłówkami o historii. Nie każda płyta DVD i CD – ja też nie mam nawet aparatu do odtwarzania! – ale przynajmniej jedna z nich, aby pamiętać, za lata, jak kiedyś konsumowaliśmy taką sztukę.
W 2019 roku, kiedy Netflix zadebiutował „Sprzątanie z Marie Kondo”, widzowie zostali zachęceni przez tytułowego konsultanta ds. organizacji do uporządkowania naszych przestrzeni, określając, które przedmioty „wywoływały w nas radość”. I tak zrobiliśmy! (
Ale nie wszystko powinno być darowane lub utylizowane; kiedy już przeanalizujemy i zmniejszymy nasze rzeczy, świadomie rozpatrując to, co słusznie chcemy zachować, co się wtedy dzieje? Jak możemy uhonorować elementy, które mają dla nas znaczenie, bez wyrzucania ich do pudełka w piwnicy? Poprosiliśmy kilku ekspertów o wskazówki!
Dokumentuj i wyświetlaj je
Chociaż ta wskazówka może wydawać się najbardziej oczywista, nie zawsze jest najłatwiejsza. Często chcemy tworzyć przestrzeń, a nie mniej, dlatego pamiętając o archiwizowaniu i eksponowaniu naszych prac, może być tak samo ważne, jak same prace.
W przypadku obiektów, które nie leżą płasko, najlepsze są pudełka z cieniami. Mówi certyfikowany profesjonalny organizator (CPO) Sara Bereika z Virginia’s Abundance Organizing: „Chronią przedmiot i dają możliwość powieszenia go na ścianie, co często pomaga zrobić miejsce w każdym domu”.
W przypadku dzieł, których nie można zapisać lub odłożyć na półkę, sugeruje robienie zdjęć, dodając, że z czasem to może stać się jaśniejsze, że sam przedmiot niekoniecznie był ważny, ale wspomnienie, które niesie zamiast. Raz udokumentowane cyfrowo lub na filmie możemy zestawić zdjęcia w album lub album na wycinki które mogą być dumnie eksponowane w naszych domach i dzielone z innymi.
Możemy też pisać o naszych rzeczach, nawet jeśli nie uważajcie się za twórców słów. „Napisz o tym, jak przedmiot sprawia, że się czujesz, co symbolizuje, jak pomaga, gdy czujesz się przygnębiony, skąd pochodzi” – mówi Bereika. Może to ułatwić nam i innym zrozumienie ich znaczenia.
A w przypadku przedmiotów, które są zbyt ważne, aby można je było umieścić w pudełku lub oprawie w księgę, zaleca się, aby otrzymały ołtarz, na który zasługują. Możemy stworzyć w naszym domu przestrzeń, nawet małą, która jest święta i wyjątkowa —oto kilka wskazówek, jak to zrobić— i możemy go ozdobić naszą najcenniejszą własnością. „Zbuduj świątynię” – mówi Bereika. „Daj mu miejsce, w którym możesz go regularnie honorować”. W końcu czy nie dlatego chcemy je zachować?
Zmień ich przeznaczenie
Jesteśmy wielkimi fanami upcyklingu: procesu ponownego wykorzystywania niechcianych, marnotrawnych lub bezowocnych przedmiotów. (W rzeczywistości, oto jak dajemy nowe życie naszym stare słoiki na sos oraz swetry.) Chociaż praktyka upcyklingu jest często przesiąknięta zrównoważonym rozwojem jako sposobem na ograniczenie naszego śladu węglowego, równie łatwo można ją zastosować do niektórych naszych ukochanych rzeczy. „Spróbuj znaleźć dla nich kreatywne i praktyczne pomysły” — mówi psycholog z New Jersey Dr Nikki Lacherza-Drew.
Na przykład możemy zamienić stare koszulki od przyjaciół i członków rodziny w poszewki na poduszki. Możemy użyć obroży naszych odeszły zwierzaki jako „wstążki” wokół doniczek. A Bereika dodaje, że z prochów ukochanej osoby można zrobić nawet klejnoty jubilerskie. („Zajmuje mniej miejsca i możesz go nosić, gdziekolwiek jesteś”, zauważa.)
Kilku naszych redaktorów otrzymało nawet uzdolnione etykiety na wino i butelki po Coli, które ich partnerzy z recyklingu w najsłodszy sposób! 😊
Przekaż je ukochanej osobie
Bałagan sentymentalny to najtrudniejsza forma do rozwiązania, przyznaje inny CPO Diana N. Kwintana, który specjalizuje się również w chronicznej dezorganizacji. „Wiele razy ludzie nawet nie lubią przedmiotów, ale [wyrażają] poczucie winy, że nie chcą tego przedmiotu”. Chociaż łatwo jest rozstać się z przedmiotami, które są w biedzie w stanie lub nie do naprawienia, Quintana wierzy, że proces pożegnania może być równie bezbolesny, jeśli kawałki trafią nie tylko do kogoś, kogo znamy, ale do kogoś, kogo znamy im.
Proponuje urządzić upominkowe przyjęcie. Aby gościć, możemy zaprosić znajomych, przygotować przekąski i napoje oraz zaprezentować elementy, z którymi jesteśmy gotowi się rozstać – podobnie jak na wyprzedaży na podwórku, ale bez metki z ceną.
Bereika zgadza się i sugeruje, aby zaproszonymi osobami byli ludzie, którzy cenią nasze uczucia, byliby chętni do udziału i/lub dzielenia się wspomnieniami, które przechowują przedmioty. Na przykład ona i jej siostra podzieliły się porcelaną swojej babci. „To była duża kwota i była dla nas bardzo sentymentalna ze względu na sposób, w jaki ją zdobyła” – mówi. Jednak żadne z nich nie potrzebowało całej kolekcji, więc podzielili ją po równo i teraz oboje mogą się nią cieszyć — z zapasem miejsca.
To daje nam szansę uhonorowania dzieł, dzieląc się ich opowieściami. „Uczcij [przedmiot], opowiadając historię, do kogo należał i jak znalazł się w twoim posiadaniu” — mówi Quintana. „Następnie daj go osobie, która tego chce”.
A jeśli pomysł zorganizowania czegoś tak ceremonialnego wydaje się przesadny, „być może nie jesteś tak przywiązany, jak mogłoby się wydawać”, mówi Bereika.
Przedmioty sentymentalne to te, którym przypisujemy wartość, często przeplatane emocjami lub tradycją. I bez względu na to, czy zdecydujemy się utrzymać je na naszej codziennej orbicie, czy wyczyścić je w celu oczyszczenia lub zamknięcia, możemy to zrobić bez poczucia winy. Zawsze istnieje więcej niż jeden sposób uczczenia pamięci.
