Małe tworzywa sztuczne to duży problem
Może nie jest to pierwsza rzecz, która przychodzi Ci na myśl, gdy myślisz o tworzywach sztucznych zanieczyszczających nasze środowisko, ale jedno jest stają się jasne: mikrowłókna z tworzywa sztucznego, małe włókna, które podczas prania schodzą z naszych syntetycznych ubrań, są ogromne problem. Włókna te mają mniej niż milimetr długości, są zbyt małe, aby można je było zobaczyć gołym okiem, i przedostają się do naszych oceanów i rzek przez odpływ ścieków. Sama rzeka Hudson wysypuje się 300 milionów włókien do Oceanu Atlantyckiego każdego dnia.
Tam są konsumowane przez życie morskie, wkraczając do naszego łańcucha pokarmowego i ponownie pojawiając się przy naszych stołach obiadowych. Fuj. Chociaż naukowcy dopiero zaczynają rozumieć, jak może to wpływać na ludzkie zdrowie, mikrowłókna z tworzyw sztucznych odpowiadają za znaczną część odpadów z tworzyw sztucznych trafiających do oceanu. Oto, co wiemy i co możemy z nimi zrobić.
Skąd pochodzą te tworzywa sztuczne?
Podczas gdy wszystkie tkaniny zrzucają się podczas prania, plastikowe mikrowłókna pochodzące z tkaniny syntetyczne, takie jak nylon i poliester, nie ulegaj biodegradacji jak naturalne włókna, więc nie znikną w najbliższym czasie. Dlatego firmy takie jak Patagonia wiele uwagi poświęca się ich wpływowi na zanieczyszczenie mikrowłókien plastikowych. Odzież, taka jak poliestrowe kurtki z polaru, syntetyczne spodnie do jogi i inne ubrania sportowe na bazie ropy naftowej, są głównymi przyczynami tego problemu.
Stanowi to interesujący problem dla marek modowych, które wykorzystują w swoich tekstyliach plastikowe butelki z recyklingu jako sposób na oszczędzanie i ograniczanie odpadów. Roztapianie plastikowych butelek, przędzenie ich w przędzę poliestrową i ponowne uwalnianie ich do środowiska w postaci milionów włóknistych kawałków może okazać się bardziej problematyczne niż nicnierobienie.
„Nie jestem fanem plastiku i produktów ropopochodnych, ale nigdy się ich nie pozbywamy wkrótce w naszym świecie wygody” – mówi Lydia Wendt, założycielka całkowicie naturalnej mody i tkanin Marka Odlewnia tkanin.
„W związku z tym być może nie powinien być używany w naszych produktach miękkich, takich jak ubrania na naszych ciałach oraz pościel i tkaniny w naszych domach. Wolałbym, aby jego użyteczność została zmaksymalizowana w komponentach sprzętowych, naszych trwałych dobrach, które nie przedostają się tak łatwo do naszego ciała i środowiska podczas użytkowania. Bardziej sensowne jest, aby te produkty na bazie ropy naftowej znajdowały się w naszych samochodach i meblach niż w stałym intymnym miejscu kontakt z naszym największym organem wchłaniania — naszą skórą — i najważniejszym dla nas elementem matki natury — naszym woda."
Toksyczność mikrowłókien
Aby sprawy były bardziej skomplikowane, plastikowe mikrowłókna są zwykle traktowane standard toksycznych chemikaliów w produkcji tekstyliów podczas procesu barwienia lub w celu zwiększenia wydajności. Te chemikalia nie są bezpieczne do spożycia przez organizmy morskie lub ludzi.
Weź perfluorowane chemikalia (PFC). Są one używane jako środek do impregnacji tkanin i zostały powiązane z nowotwór, choroba tarczycy, osłabiona odporność i inne problemy zdrowotne. PFC jako tak trwałe w naszym środowisku, poprzez bioakumulację w górę łańcucha pokarmowego, który posiadają wykryto w tkankach niedźwiedzi polarnych. I niedawne badanie znalezione Zanieczyszczenie PFC w wodociągach wodociągowych używane przez 15 milionów Amerykanów w 27 stanach. Jakby to nie było wystarczająco niepokojące, badania opublikowane przez Orb Media stwierdzili, że Stany Zjednoczone mają najwyższy wskaźnik zanieczyszczenia mikrowłókien w wodzie pitnej, z 94% przebadanych próbek. Próbki wody z kranu pobrano m.in. w budynkach kongresowych, siedzibie Agencji Ochrony Środowiska USA i Trump Tower w Nowym Jorku.
Jeśli chodzi o nasze zaopatrzenie w żywność, wielkość mikrowłókien pozwala na ich łatwe spożywanie przez ryby i nie tylko dzikiej przyrody, a ostatnie badania wykazały, że ryby sprzedawane są do spożycia przez ludzi z Indonezji i Kalifornii był zanieczyszczone włóknami z tworzyw sztucznych. Doprowadziło to naukowców takich jak Gregg Treinish, założyciel i dyrektor wykonawczy Adventurers and Scientists for Conservation, aby przestać jeść cokolwiek z wody. „Nie chcę jeść ryb przez 50 lat, a potem mówić „Och, ups” – mówi Treinish.
Co możemy zrobić?
Tak więc, podczas gdy naukowcy wciąż próbują określić zagrożenia środowiskowe i zdrowotne mikrowłókien, obecnie można je znaleźć wszędzie: w naszych oceanach, naszej wodzie pitnej i naszych zapasach żywności. Co możemy zrobić?
Kupowanie odzieży wykonanej z naturalnych włókien, takich jak bawełna i konopie, jest świetne, ale realistycznie nie będą one stanowić 100% Twojej garderoby. Oznacza to ponowne przemyślenie sposobu prania odzieży syntetycznej. Korzystanie z worka do prania, takiego jak GupikPrzyjaciel, redukuje włókna, które zrzucają, i zatrzymuje te, które to robią. Po praniu możesz wyjąć uwolnione mikrowłókna z torby i odpowiednio je zutylizować. Pozwala to zachować szacunkową 1900 włókien, które można spłukać z pojedynczej odzieży syntetycznej z oceanów.
Wkrótce będzie również Cora Ball, który można po prostu wrzucić do prania i odfiltruje do 35% mikrowłókien na ładunek, na Cora Ball. Możesz również spróbować mniej prać ubrania i suszyć na sznurku, gdy tylko jest to możliwe.
Producenci muszą również odgrywać aktywną rolę w edukowaniu konsumentów w tych kwestiach. Zalecane bezpieczne metody czyszczenia na przykład na metkach pielęgnacyjnych byłyby krokiem we właściwym kierunku. Ale złotym standardem byłoby utrzymanie wysokiej jakości odzieży (lepiej skonstruowana odzież mniej zrzuca), używanie naturalnych tkanin i ograniczenie użycia znane chemikalia które są niebezpieczne dla środowiska i oczywiście naszej żywności i wody.
