Wielbalancering - ook bekend als bandenbalancering - is het proces waarbij het gewicht van de gecombineerde band en wielsamenstel zodat het soepel draait op hoge snelheid. Balanceren houdt in dat het wiel/bandsamenstel op een balancer wordt geplaatst, die het wiel centreert en ronddraait om te bepalen waar de gewichten moeten komen.
In wezen wegen wielen en banden nooit overal precies hetzelfde gewicht. Het klepsteelgat van het wiel zal gewoonlijk een kleine hoeveelheid gewicht van één kant van het wiel aftrekken. Banden zullen ook lichte onevenwichtigheden in het gewicht hebben, of het nu gaat om het verbindingspunt van de doplagen of gewoon door een kleine afwijking in de vorm van het wiel. Bij hoge snelheden kan een kleine onbalans in gewicht gemakkelijk een grote onbalans in de middelpuntvliedende kracht worden, waardoor het wiel/bandsamenstel gaat draaien met een soort "galopperende" beweging. Dit vertaalt zich meestal in een trilling in de auto, evenals enkele zeer onregelmatige en schadelijk slijtage aan de banden.
Traditioneel Spin Balanceren
Om een wiel- en bandmontage te balanceren, plaatsen we deze op een balanceermachine. Er zijn verschillende manieren om banden handmatig te balanceren, maar ze zijn eerlijk gezegd niet te vergelijken met machinebalancering in termen van gemak of precisie. Het wiel gaat op de as van de balancer via de middenboring, en een metalen kegel is geplaatst om ervoor te zorgen dat het wiel perfect gecentreerd is. De machine laat het geheel met zeer hoge snelheid ronddraaien om het zwaarste punt te bepalen en vertelt de machinist vervolgens waar en hoeveel gewichten hij aan de andere kant moet plaatsen om te compenseren.
De belangrijkste dingen om te weten over balanceren zijn:
- Balanceren is nodig: Een onbalans in gewicht in elke wiel/band montage is vrijwel onvermijdelijk. Slechts één keer in een zeer blauwe maan zien we een assemblage op natuurlijke wijze naar buiten komen, perfect in balans.
- Saldoveranderingen in de loop van de tijd: Naarmate de band slijt, zal de balans in de loop van de tijd langzaam en dynamisch veranderen. Meest goede band plaatsen zullen opnieuw in balans willen komen wanneer de banden worden gewisseld, of bij het wisselen van winter-/zomerbanden voor bijvoorbeeld een tweede seizoen. Minstens één keer opnieuw uitbalanceren gedurende de levensduur van de banden zal vrijwel zeker hun levensduur verlengen.
- Alleen balanceren lost het saldo op: Balanceren zal niet voorkomen trillingen van een verbogen wiel, een niet ronde band of onregelmatige slijtage. Het balanceren van gewichten kan een probleem dat eigenlijk fysiek van aard is niet compenseren, alleen voor gewichtsverschillen.
Road Force Balanceren
Omdat er andere redenen zijn dan alleen balans voor trillingen en vreemde bandenslijtage, werd de "Road Force" balancer geboren. Deze stijl van balanceren, naast het uitvoeren van een traditionele spin-balans, meet ook zowel de wiel en band om te bepalen of er omstandigheden zijn die de neiging hebben om trillingen op de weg te veroorzaken. Over het algemeen doen de meeste balancers dit door een grote rol tegen de band te drukken terwijl deze langzaam draait, uitlezend bandenspanning en radiale slingering (d.w.z. afwijking van perfecte rondheid). Dit kan omstandigheden zoals bandscheidingen en problemen met de montage van lucifers detecteren.
Over het algemeen zullen zowel wielen als banden hoge en lage punten hebben wat betreft hun slingering, omdat perfectie onmogelijk is. Als je je kunt voorstellen dat je een punt van een verbonden cirkel (zoals de rand van een wiel) net iets naar buiten trekt, je kunt zien dat een ander punt van die cirkel naar binnen moet om de verbinding te behouden, waardoor een ei ontstaat vorm. Dit zijn hoge en lage punten voor radiale slingering. Indien gebalanceerd op een traditionele balancer, zal dit samenstel niet alleen meer gewicht nodig hebben om te balanceren, maar zal het waarschijnlijk nog steeds trillingen veroorzaken.
De oplossing is om zowel het wiel als de band te meten en vervolgens de band op het wiel te verplaatsen totdat de hoge plek van de band overeenkomt met de lage plek van het wiel. Dit proces wordt meestal "match-montage" genoemd. De meeste banden hebben tegenwoordig kleine stippen op de zijwand om het punt op de band aan te geven dat moet passen bij de klepsteel om een fatsoenlijke montage te krijgen. Road force balancers doen dit veel nauwkeuriger door zowel het wiel als de band met rollen te meten en de machinist vervolgens de opdracht te geven de punten te markeren die moeten worden gematcht. De resulterende assemblage vereist minder gewicht om te balanceren en draait rechter.
Bang-On versus zelfklevende gewichten
In het begin waren er klapgewichten, loden gewichten van verschillende denominaties met een zachte loden flens die met een plastic hamer op de rand van het wiel werden geslagen. En hoewel wielen van staal waren, waren deze gewichten erg goed. Maar dan stalen velgen werden lichtmetalen velgen, en de gewichten braken de blanke lak op de wielen, waardoor corrosie zijn weg kon vinden met het onbeschermde aluminium oppervlak eronder.
De oplossing was Tape-A-Weights. Stroken van platte loden vierkanten met kleeflaag, elk vierkant met een gewicht van een kwart ounce, de gewichten kunnen op maat worden gesneden met een tondeuse en aan de binnenkant van de loop achter de spaken worden geplakt. De lijm is vrij sterk, maar verstandige bandentechnici zullen het oppervlak waar de gewichten naartoe gaan nog steeds reinigen om het remstof en vetvrij te maken. Zo voorkom je dat de gewichten eraf vallen. Als er sprake is van de kleefkracht, kan een strook ducttape om de gewichten te bedekken zowat alles vasthouden. Race-techneuten gebruiken ducttape om gewichten op wielen te houden onder hitteomstandigheden waardoor de lijm van de gewichten zou smelten.
Daarom is het een verschrikkelijke zonde om op de voorkant van een aluminium velg te kloppen met gewichten. Vraag altijd om plakgewichten als u uw lichtmetalen velgen laat balanceren. Wees verdacht van iedereen bandenplaats die geen lijmgewichten gebruikt. Op veel plaatsen worden op de binnenste flens van het wiel stootgewichten gebruikt en aan de buitenzijde plakgewichten. (Bang-on-gewichten zijn over het algemeen minder duur.) Dit is meestal volkomen acceptabel, tenzij u: chromen velgen, aangezien elke breuk in het chroom het schilferingsproces kan beginnen en uiteindelijk fataal kan zijn.
