Top jaren 80-nummers van pop-superster Madonna

Hoewel veel mensen het zich liefdevol en begrijpelijk herinneren "Vakantie" en "Gelukkige ster" van Madonna's gelijknamige 1983 debuut, dit is haar eerste single die echt de krachtige pop hooks introduceerde die het beste werk van de zangeres zouden begeleiden naarmate het decennium vorderde. Waar de voormalige nummers sterk afhankelijk waren van herhaling en enigszins vergelijkbare dansbeats, onthulde "Borderline" Madonna's opkomende popgevoeligheid. Hier begon het pas echt voor Madonna, de artieste, want ze had haar stijl inmiddels stevig op zijn plaats gemanoeuvreerd.

Voor haar doorbraakalbum met dezelfde naam, riep Madonna de hulp in van professionele songwriters om haar groeiende kunstenaarschap aan te vullen met gemengde resultaten. Het titelnummer was echter bijna zodra het de wereld betrad een stukje popmagie. Toen Madonna het in handen kreeg, veranderde het in iets nog groters, een iconisch statement dat de eerste golf van de steeds veranderende persoonlijkheid van de zangeres creëerde. Het nummer zelf galoppeert mee met een aanstekelijk ritme, vocaal ondersteund zoals alleen Madonna dat kan - met extreem vertrouwen en durf, zo niet de beste karbonades.

"Material Girl" onthulde Madonna's diepere begrip van haar eigen sterrenkracht en vertegenwoordigde een van haar vroegste en meest zelfverzekerde uitstapjes naar de MTV-gedreven videotijdperk. Het nummer zelf is glanzend en misschien enigszins mechanisch, maar de kracht ervan ligt in het vermogen om vast te leggen een ster die snel rijzende is - iemand die zich volledig bewust is van haar vermogen om het publiek te vermaken en te betoveren. De titel van dit nummer werd niet voor niets een bijnaam voor de zanger; Madonna bleef gewoon nieuwe manieren vinden om te exploderen.

Deze soundtrack-only single uit de nogal teleurstellende film Visie Zoektocht staat als Madonna's eerste grote ballad, en het houdt vandaag goed stand als een mooie melodie en uitvoering. Op dit moment in haar carrière was Madonna een solide en veelzijdige popzangeres geworden, en dit deuntje was de perfecte kans voor haar om te pronken met die pijpen en tegelijkertijd de focus te verminderen op mode die haar eerder zo had gedomineerd werk.

Dit nummer van de soundtrack van 1985 Wanhopig op zoek naar Susan (waarin Madonna's eerste grote filmrol speelde) staat misschien wel als de beste vroege danshit van de artiest, de product van een aanstekelijk ritme, ondersteund door enkele van de beste melodische en vocale werken van haar carrière. Een geweldig couplet, refrein en bridge zijn niet altijd te vinden in dansmuziek, maar dat maakte Madonna's talent zo opruiend, het feit dat ze dans- en popstijlen bij elkaar bracht op manieren waartoe de meeste artiesten in beide genres nooit in staat waren geweest voordat.

Hier is weer een glorieuze bruiloft van geweldige dansbeats en een onweerstaanbare melodische benadering. Tekstueel en thematisch gaat Madonna verder in een stijlgerichte richting, waarbij ze alles uit de titelmetafoor haalt en het op de een of andere manier laat werken. In de kern heerst een sexy slimheid die Madonna volkomen onderscheidde van haar vrouwelijke zangerescompetitie in de jaren '80 of vrijwel elk ander decennium, wat dat betreft.

Na zo succesvol te zijn geweest met haar eerdere uitstapjes naar filmsoundtracks en na haar recente balladsucces, het is geen wonder dat Madonna terugkeerde naar bekend terrein voor dit deuntje, dat later opdook in 1986's langverwachte LP Echt blauw. Echter, in plaats van een klopje te blijven op een eerder succesvolle formule, vertrouwde ze in plaats daarvan op een solide melodie en een beklijvend arrangement om met deze single een geheel nieuwe indruk te maken. In plaats van af te nemen, zoals zoveel hedendaagse artiesten deden na groot succes, is Madonna's songwriting en zingen ging door met een gestage stijging die haar effectief zou ondersteunen gedurende de rest van de decennium.

De kwaliteit en volwassenheid van Madonna's materiaal bleef toenemen toen ze de tweede helft van de jaren '80 bereikte, en dat geldt met name in het geval van deze watermerksingle. Voor het eerst in haar carrière pakte Madonna een serieus onderwerp aan - tienerzwangerschappen - en dat deed ze uiteindelijk met zelfvertrouwen en een uniek verhalend perspectief. Tegelijkertijd verwaarloost ze niet de gepolijste haken die al haar handelsmerk waren geworden. Dus met de hulp van een gedenkwaardige cameo van Danny Aiello in de muziekvideo van het nummer, leverde ze een totaalpakket popsingle af.

Voor dit enigszins over het hoofd geziene juweeltje van het anders vergeetbare? Wie is dat meisje? soundtrack, Madonna keerde terug met een primo dance-pop deuntje dat vakkundig aan haar vroegere jaren herinnerde, terwijl ze de nadruk legde op haar verbeteringen als muzikant in de daaropvolgende jaren. Wanneer het couplet begint met de regel: "Je ontmoette je match toen je me ontmoette", wordt de luisteraar getroffen door een explosieve melodie en een nog meer transcendente weergave van griezelig toepasselijke teksten van een artiest die zelden leek te wankelen tijdens de jaren '80.

Afgezien van de veelbesproken controverse over haar gedenkwaardige videoclip voor dit nummer was Madonna gewoon nooit opgewekter en inspirerender dan op dit voorbeeldige deuntje, dat waarschijnlijk een van haar laatste echt geweldige nummers is. In alle facetten biedt de melodie een geweldige uitvoering, perfect geproduceerd en gearrangeerd, die goed zou hebben gewerkt binnen elk tijdperk of genre. Iedereen die zich nog steeds afvraagt ​​of Madonna echt een belangrijke artiest uit de jaren '80 was, hoeft niet verder te zoeken dan het titelnummer uit de jaren '89 Zoals een gebed voor bevestiging.